Η Κύπρος είναι ένα σοβαρό κράτος. Με δομές, σταθερές λειτουργίες και υπευθυνότητα. Η δημόσια διοίκηση λειτουργεί ικανοποιητικά και ανεξαρτήτως της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Οι δημόσιοι υπάλληλοι αμείβονται ικανοποιητικά ,και η διαφθορά είναι εξαίρεση και όχι κανόνας όπως στην Ελλάδα.

Έτσι είναι άξιο απορίας πως αυτή η κρατική μηχανή έχει επιτρέψει τα τελευταία χρόνια την πρόκληση σοβαρότατων δυστυχημάτων όπως αυτό με το αεροπλάνο της “Ήλιος” ,ή η έκρηξη στο στρατόπεδο “Φλωράκης”. Για τη χθεσινή τραγωδία θα ειπωθούν πολλά και θα γίνουν πολύμηνες έρευνες.

Αναμφίβολα εγείρονται πολιτικά ερωτηματικά. Τα κατασχεμένα αυτά εκρηκτικά είχαν ως παραλήπτρια τη Συρία. Μετά την κατάσχεση τους από το ρωσικό πλοίο που τα μετέφερε, η πολιτική ηγεσία της Κύπρου δε θέλησε να δυσαρεστήσει κανέναν. Ούτε το Ιράν που τα πούλησε, ούτε τη Συρία που τα αγόρασε ούτε τη Ρωσία λόγω πλοίου, ούτε τις Η.Π.Α. που ζητούσαν επίμονα την καταστροφή τους. Είναι μια κλασική κυπριακή τακτική που δια της αναβλητικότητας επιφέρει τη λήθη άρα και την επιβίωση του αδύναμου που πιέζεται από όλους. Και η Κύπρος την έχει μάθει καλά και έχει πολλές φορές ωφεληθεί από αυτή.

Έτσι και αυτή τη φορά ο πρόεδρος Χριστόφιας επέλεξε να αφήσει το θέμα να ξεχαστεί. Και για να συμβεί αυτό έπρεπε τα πυρομαχικά να μείνουν στην Κύπρο. Η απόφαση αυτή σηκώνει πολύ συζήτηση. Όμως αφού ελήφθη έπρεπε να υλοποιηθεί. Τα πυρομαχικά θα έμεναν για καιρό αν όχι και για πάντα στο νησί. Πως είναι δυνατό λοιπόν να αφέθηκαν στη τύχη τους;

Να στοιβάχθηκαν πρόχειρα σε ένα στρατόπεδο λίγα μέτρα μακριά από τη μεγαλύτερη ηλεκτροπαραγωγική μονάδα της Κύπρου; Να αγνοήθηκε ο νεκρός-ήρωας διοικητής του στρατοπέδου Α. Ιωαννίδης που επί δύο χρόνια εκλιπαρούσε να ληφθούν μέτρα στέλνοντας συνεχώς επιστολές στην ηγεσία του;

Πρόκειται για ένα έγκλημα. Που έχει τίμημα ασήκωτο. Πολλούς νεκρούς, τεράστιες υλικές ζημιές και ένα βαρύτατο τραύμα στον τουρισμό του νησιού που φέτος έχει εξαιρετικές επιδόσεις. Η Κύπρος που σε ένα χρόνο αναλαμβάνει την προεδρεία της Ε.Ε. και που αυτό το διάστημα πιέζεται ξανά για λύση στο εθνικό θέμα, εκπέμπει εικόνα ανευθυνότητας. Και επειδή η οικονομική κρίση χτυπά και την κυπριακή θύρα, αυτά που χρεώνονται στον πρόεδρο Χριστόφια είναι πια πολλά και σοβαρά.

Άρα μόνο μια ουσιαστική κίνηση τιμωρίας και κάθαρσης θα μπορούσε να απαλύνει τις αλγεινές εντυπώσεις. Και μιλούμε για αποφάσεις ουσίας και όχι απλώς τις αυτονόητες παραιτήσεις που ήδη υποβλήθηκαν.