Κάποιος πρέπει να ξυπνήσει εκεί στη Βουλή. Τα όσα γίνονται γνωστά καθημερινά για τη σπατάλη, τις ρουσφετολογικές προσλήψεις και την εν γένει λειτουργία της μοιάζουν με ποτάμι που φουσκώνει και απειλεί να την πνίξει στην οργή μας. Στο όνομα της ανεξαρτησίας τους οι βουλευτές μας δόμησαν εδω και χρόνια ένα σώμα που εξελίχθηκε στη μεγαλυτερη κολυμβήθρα κάθαρσης σκανδάλων. Έφτιαξαν διαδοχικούς νόμους περί ευθύνης υπουργών όχι για να τιμωρούν, αλλά για να παραγράφουν τάχιστα τα υπουργικά ατοπήματα.
Έφτιαξαν και συντήρησαν ένα νόμο περί ασυλίας τους για να αποφεύγουν όχι τις πολιτικές διώξεις που ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν πια, αλλά για να μένουν ατιμώρητοι για τροχαία ατυχήματα, υπεξαιρέσεις και πλείστα άλλα ποινικά αδικήματα. “Χρύσωσαν” τους εκλεκτούς τους φίλους που τους προσέλαβαν ρουσφετολογικά στο κοινοβούλιο και τους έδωσαν και δύο μισθούς το χρόνο παραπάνω. Και δεν τους περιέκοψαν ακόμα και όταν έκοψαν από αποδοχές των συνταξιούχων των 500 ευρώ γιατί προφανώς οι φίλοι είναι υπεράνω της κρίσης.
Έφτιαξαν το δικό τους μιντιακό συγκρότημα με τον ακριβότερο στην υφήλιο τηλεοπτικό σταθμό, με ραδιοφωνικό σταθμό που πληρώνει υπαλλήλους, χωρίς να λειτουργεί και ετοιμάζουν και δεύτερο site που θα είναι το ακριβότερο στην Ελλάδα. Κι όλα αυτά τα στελέχωσαν με προσωπικό που επέλεξαν όχι με βάση τους νόμους που οι ίδιοι έχουν ψηφίσει, αλλά με τους “κολλητούς”.
Το κοινοβούλιο μας παρακμάζει. Και δεν το αντιλαμβάνεται. Βουλιάζει στο μεγαλοϊδεατισμό του προηγούμενου προέδρου του Δ. Σιούφα, ο οποίος θέλησε να γίνει ο “συνταγματάρχης της Δημοκρατίας” με δικό του κράτος εν κράτη που λειτουργούσε όχι αξιοκρατικά, αλλά κατά τη βούλησή του, δικά του μέσα ενημέρωσης και κυρίως απάλειψη κάθε κριτικής για όλα αυτά τα θαυμαστά.
Κρύβεται πίσω από ανεπαρκείς πια πρακτικές πολιτικών διώξεων για να εξασφαλίσει ατιμωρησία. Και σπαταλά τεράστια ποσά σε μία εποχή σκληρής λιτότητας όχι για τις ανάγκες της δημοκρατίας που όντως είναι ακριβό πολίτευμα, αλλά για τη ματαιοδοξία και το ρουσφέτι που κατά τα άλλα επικρίνει. Είναι καιρός όλα αυτά να αλλάξουν ριζικά. Η Βουλή πρέπει να γίνει το παράδειγμα προς μίμηση και όχι ο κήπος της αλαζονείας των πολιτικών που υπονόμευσαν το μέλλον μας.
Ο σημερινός πρόεδρος της Φ. Πετσάλνικος είναι σοβαρός και εχέφρων πολιτικός. Δυστυχώς όμως συνεχίζει την “παράδοση” που κληρονόμησε από τους προκατόχους του. Οι σημερινοί βουλευτές βλέπουν παντού γύρω τους ότι έλκουν τη δικαιολογημένη αγανάκτηση, αλλά δεν κάνουν τίποτα. Ας προχωρήσουν λοιπόν. Ας ανατρέψουν αυτοί όλα τα σάπια που δόμησαν επί δεκαετίες.
Όσο έχουν ακόμα χρόνο…