Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα με την απεργία  των  ιδιοκτητών φορτηγών και βυτιοφόρων δημόσιας χρήσης είναι πραγματικά τραγική.

Και δυστυχώς με τους χειρισμούς που έκαναν  κυβέρνηση και απεργοί κατάφεραν και οι δύο να βγουν χαμένοι. Και ακόμα πιο χαμένη να βγει η χώρα και οι πολίτες της.

Η κυβέρνηση αποφάσισε -ή αν θέλετε αναγκάστηκε-να “ανοίξει” ένα από τα κλειστά επαγγέλματα. Ενα από τα επαγγέλματα που έγινε κλάδος από τη χούντα και δόμησε την ύπαρξη και την εξέλιξη του στις “αξίες” της.

Στο μονοπώλιο, τον αυταρχισμό, και τον τσαμπουκά. Κάποιοι λίγοι εκλεκτοί εξασφάλισαν το 1971 τις άδειες έναντι …συμβολικού τιμήματος, και πίστεως στο καθεστώς και έγιναν μεγαλοεπιχειρηματίες.
Σταδιακά τις “μοσχοπούλησαν”αφορολόγητα και ο μαύρος κύκλος που ξεκίνησε από τη χούντα κράτησε ως σήμερα  αυτό το  χρώμα -που είναι το δικό της χρώμα -σε όλο το φάσμα του. Μαύρα όλα.Το χρήμα, τα ωράρια των υπαλλήλων-οδηγών, η τεχνική κατάσταση πολλών από τα οχήματα τους  και πολλά ακόμα.

Και με τη νοοτροπία της αχαριστίας  που διέπει κάθε κλάδο που έχει “χαιδέψει” η εκάστοτε εξουσία όταν το παράλογο καθεστώς λειτουργίας έπρεπε να αλλάξει,τα μέλη του αποφάσισαν να παραλύσουν τη χώρα για να μη χάσουν τα προνόμια τους.
Και με  τον  υποκριτικό τρόπο που τόσα χρόνια …τηρούσαν  τους νόμους, όταν το πράγμα “ζόρισε” και φάνηκε το αδιέξοδο της αγωνιστικής τακτικής του έφτασαν οι συνδικαλιστές του να ζητούν από τον αρμόδιο υπουργό…μια δήλωση για να την χρησιμοποιήσουν ως φύλο συκής προς τους συναδέλφους τους ώστε να λήξουν την απεργεία και να πάρει η Ελλάδα…μια σταγόνα ανάσας.

Τα…προσχήματα δεν τηρήθηκαν, η δήλωση δεν έγινε και οι “μάγκες” επαγγελματίες μας πρόσφεραν εικόνες βγαλμένες  από το…μαύρο τους παρελθόν. Αποφάσισαν να “γράψουν” στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την επίταξη και να συνεχίσουν τον…αγώνα τους. Περιέφεραν…στα χέρια  και τους…λεβέντες συνδικαλιστές τους  και θέλησαν να επιβάλουν το συμφέρον τους ως υπέρτατο νόμο.

Είναι δεδομένο ότι ακόμα και αν υπήρχαν κάποιοι που τους έβλεπαν με συμπάθεια ή που θα ανέχονταν να τους γίνει κάποια παραχώρηση ,τώρα έχουν και αυτοί αγανακτήσει.Με την τακτική τους έχασαν κάθε έρισμα στην κοινωνία άρα και κάθε πιθανότητα να κερδίσουν κάτι. Και κατά πάσα πιθανότητα θα τα χάσουν όλα. Ισως ακόμα και τις άδειες τους.

Χαμένη όμως είναι και η κυβέρνηση. Επέλεξε να ενεργοποιήσει τη διαδικασία της επίταξης. Πρόκειται για μα δύσκολη απόφαση για κάθε κυβέρνηση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ίσως υπήρξαν οι λιγότερες αντιδράσεις από τις προηγούμενες 8 φορές μετά τη μεταπολίτευση που μια κυβέρνηση επέλεξε να κάνει το ίδιο. Ομως ήταν και η μόνη φορά που μια κυβέρνηση απέτυχε να εφαρμόσει την επίταξη μέσων και την επιστράτευση απεργών.

Όπως αποδείχθηκε η κυβέρνηση θέλησε να δείξει πυγμή και αποφασιστηκότητα αλλά τελικά έδειξε πως δεν υπάρχει κανένας τομέας που οι πολιτικοί μας να μην τον έχουν διαλύσει. Η επίταξη δεν έγινε αφού δεν υπήρχαν ούτε επικαιροποιημένες λίστες ιδιοκτητών ούτε μηχανισμός υλοποιήσης της διαδικασίας.

Και αυτό είναι πιο σοβαρό από μια συνήθη κρατική δυσλειτουργία γιατί η επίταξη των φορτηγών ΔΧ είναι μέτρο που προβλέπεται σε φυσικές καταστροφές, πολέμους κλπ. Αρα αποδείχθηκε πόσο γυμνοί θα είμασταν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση πάντως φανέρωσε μια κυβέρνηση που δεν έχει τα μέσα να επιβάλει το νόμο και να προστατεύσει το κοινωνικό σύνολο.

Ωφειλε η κυβέρνηση πριν αποφασίσει την επίταξη να διερευνήσει αν μπορεί να την εφαρμόσει. Γιατί με τα όσα έγιναν πέτυχε να απαξιώσει τον ίδιο της τον εαυτό.  Εν κατακλείδι για μία ακόμη φορά καταφέραμε να χάσουμε όλοι. Απεργοί,κυβέρνηση,