Η μέρα του μεγάλου σοκ είναι η σημερινή. Τα μέτρα που ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών είναι μέτρα χώρας που είναι υπό χρεωκοπία. Μπορεί να μην θέλουμε να το πούμε επισήμως, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Η ζωή μας αλλάζει. Πρέπει πια να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα. Θα εισπράττουμε λιγότερα, θα πληρώνουμε στην εφορία περισσότερα και θα ζούμε σε μία πιο ακριβή αγορά, αφού για παράδειγμα η μεγάλη αύξηση στην τιμή των καυσίμων που θα ισχύσει άμεσα, συμπαρασύρει όλη την αλυσίδα παραγωγής και θα κάνει τα πάντα πιο ακριβά.
Ακόμα και το μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί θα περιοριστεί έστω και λίγο. Αυτό αναμφίβολα καταγράφεται στα θετικά αν και πολλοί πιστεύουν ότι μεγάλο μέρος της οικονομίας βασίζεται στην παραοικονομία άρα η απώλεια εισοδήματος για κάποιους θα είναι δραματική και θα ανεβάσει τις τιμές σε πολλές υπηρεσίες.
Σε όλα αυτά προσθέστε και αυτά που ανακοίνωσε ο υπουργός Απασχόλησης Α. Λοβέρδος και αφορούν τις συντάξεις. Όλοι θα δουλέψουμε περισσότερα χρόνια μέχρι να φθάσουμε στη σύνταξη και όταν την λάβουμε θα είναι μειωμένη. Η κυβέρνηση επέλεξε να τα ανακοινώσει όλα σε μία μέρα για δύο λόγους. Πρώτον για να είναι ένα το σοκ για τους πολίτες και δεύτερον για να τα έχει μαζί του ο πρωθυπουργός στην Έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης.
Την ώρα που γίνονταν όλα αυτά, το ελληνικό χρηματιστήριο σημείωνε ως εκ θαύματος μια σημαντική άνοδο. Τα spreads των ελληνικών ομολόγων υποχωρούσαν και ακόμα και τον ανθελληνικό Bloomberg, πριν καν την ανακοίνωση των μέτρων δημοσίευε θετικά για την Ελλάδα σχόλια. Όλα τα παραπάνω ίσως μαρτυρούν ότι οι ευρωπαίοι εταίροι μας αποφάσισαν να στηρίξουν το ευρώ άρα και τη χώρα μας. Αν κάτι τέτοιο συμβεί που όλα προς τα εκεί δείχνουν, θα το μάθουμε μεθαύριο.
Το αποτέλεσμά του θα είναι η Ελλάδα να μην χρεωκοπήσει ως κράτος. Θα λειτουργεί όμως στο εσωτερικό της ως χρεωκοπημένη. Άλλωστε το ξέρουμε καλά από την ιστορία μας ότι όποτε οι σύμμαχοι μας βοήθησαν πήραν πιο πολλά από όσα έδωσαν. Από σήμερα λοιπόν αλλάζει η ζωή μας και γίνεται πραγματικά πιο δύσκολη. Και θα πρέπει να αλλάξουμε και εμείς. Να αλλάξουμε πρότυπα και επιδιώξεις. Να ξαναδούμε πολλά πράγματα αλλιώς. Ίσως να ξαναψάξουμε ξεχασμένες αξίες, να βάλουμε στην άκρη τον άκρατο καταναλωτισμό και τη φιγούρα στο γείτονα και να θυμηθούμε μικρές χάρες που ως σήμερα φάνταζαν αδιάφορες. Να έρθουμε ο ένας πιο κοντά στον άλλον. Να βρούμε απόλαυση στο να πιάσουμε ένα χέρι και όχι στο να το απλώσουμε για να γεμίσει λεφτά. Γιατί λεφτά δεν θα υπάρχουν.
Μακάρι λοιπόν όλες αυτές οι θυσίες να μας κάνουν λίγο καλύτερους ανθρώπους και κυρίως να πιάσουν τόπο. Και αυτό είναι η τεράστια ευθύνη της κυβέρνησης, ώστε τα παιδιά μας να βιώσουν ένα καλύτερο, σοβαρότερο, πιο υπεύθυνο και πιο έντιμο κράτος. Μια άλλη Ελλάδα.