Εδώ και ένα χρόνο υφιστάμεθα τα πιο επώδυνα μέτρα με στόχο να μη χρεοκοπήσει η χώρα. Μνημόνιο, μειώσεις μισθών-συντάξεων, δραματικές περικοπές παντού. Όλα έγιναν με στόχο να μην κυρήξουμε στάση πληρωμών τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Τα μέτρα της 25ης Μαρτίου για το μηχανισμό στήριξης των χωρών του ευρώ που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες διαφημίστηκαν ως αυτά που θα αποτρέψουν τον κίνδυνο για πιθανή κατάρρευση του κοινού νομίσματος. Και πράγματι ο στόχος αυτός επετεύχθη. Το ευρώ έστω και με τη βοήθεια της αύξησης των επιτοκίων έμεινε σε πολύ υψηλά επίπεδα παρ’ ότι μια ακόμη χώρα του, η Πορτογαλία, εντάχθηκε σε μηχανισμό στήριξης ανάλογο με αυτό της Ελλάδας.
Το ευρωπαϊκό νόμισμα έδειξε ότι αντέχει στις δημοσιονομικές κρίσεις των χωρών-μελών του. Η απόφαση της 25ης Μαρτίου ίσως αποδειχθεί η δεύτερη σημαντικότερη μετά από αυτή του Μάαστριχτ που “γέννησε” το ευρώ.
Μέσω αυτής θωρακίζεται απόλυτα η Γερμανία και δικαιώνονται όσοι υποστήριζαν ότι το ευρώ δεν είναι ενιαίο νόμισμα αλλά η γερμανική κυριαρχία στην ευρωπαϊκή ένωση. Από την αρχική ισοτιμία του που ήταν αυτή του μάρκου και όχι κάποιος μέσος όρος και άλλων ευρωπαϊκών νομισμάτων μέχρι τη λειτουργία του σε περιόδους κρίσεων σαν τη σημερινή, αποδεικνύει ότι ευνοεί και προστατεύει μόνο τη γερμανική οικονομία και διαμορφώνει την Ε. Ε. στα μέτρα που βολεύουν τους γερμανούς.
Γιατί αν σήμερα δεν υπήρχε το ενιαίο νόμισμα, η Ελλάδα και η Πορτογαλία θα αντιμετώπιζαν την κρίση με υποτιμήσεις των εθνικών τους νομισμάτων. Αυτό θα έλυνε με πιο ήπιο τρόπο για τους πολίτες τους την κρίση. Τα προς εξαγωγή προϊόντα τους θα γίνονταν φθηνότερα και αυτό θα τους έδινε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που σήμερα στερούνται. Όσο για τα εισαγόμενα, τα μεν ακριβά θα γίνονταν ακριβότερα άρα θα έπεφταν οι πωλήσεις τους, άρα τα φθηνότερα θα γίνονταν πιό προσιτά.
Ειδικά αυτό το τελευταίο θα έπληττε τη γερμανική οικονομία αφού τα δικά της προϊόντα θα ήταν πιο ακριβά από τα ανταγωνιστικά άλλων χωρών. Όμως το ενιαίο νόμισμα απαλείφει αυτό τον κίνδυνο. Τα γερμανικά προϊόντα θα παραμένουν στις ίδιες τιμές αφού δεν υπάρχουν φόροι εισαγωγής. Με απλά λόγια ότι κι αν συμβεί πια η γερμανική οικονομία και τα προϊόντα της θα παραμένουν κυρίαρχα στη ζώνη του ευρώ. Και τα κράτη μέλη που θα έχουν δημοσιονομικά προβλήματα θα πρέπει να τα λύνουν χωρίς να χάνει η …Γερμανία.
Όλα τα παραπάνω είναι τα παράδοξα μιας ένωσης που είναι μόνο νομισματική. Γιατί αν η Ε.Ε. ήταν μια ενιαία χώρα, ο πλούσιος βοράς της θα ενίσχυε το φτωχότερο νότο. Τώρα ο φτωχός νότος…πλουτίζει κι άλλο τον εύρωστο βορρά.