Αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που θέλουν το Γ. Παπανδρέου να μην ανοίγει τις διαδικασίες διαδοχής του κατά τη συνεδρίαση της εθνικής επιτροπής, αλλά να προσπαθεί να κερδίσει κι άλλο χρόνο παραμονής στην προεδρεία του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν η τακτική αυτή σημαίνει και παράδοση του δαχτυλιδιού της διαδοχής στον Ε. Βενιζέλο.
Εδώ και καιρό υπάρχουν πληροφορίες για συμφωνία Παπανδρέου- Βενιζέλου για δυαρχία στις εκλογές, με το Γ. Παπανδρέου πρόεδρο και τον Ε. Βενιζέλο υποψήφιο πρωθυπουργό, αλλά και με παράλληλη δέσμευση Παπανδρέου ότι θα αποχωρήσει αμέσως μετά τις κάλπες.
Πολλοί θεώρησαν ότι αυτό δεν ισχύει όταν την προηγούμενη εβδομάδα ο Ε. Βενιζέλος ζήτησε εκλογή του νέου αρχηγού άμεσα δηλαδή ως τις 15/1 όπως είπε- και από τη βάση.
Όμως αν κάποιος διαβάσει με προσοχή τα επιχειρήματα του κ. Βενιζέλου ίσως αλλάξει γνώμη.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ζήτησε επίσπευση των διαδικασιών και μάλιστα με προσφυγή στους πολίτες γιατί όπως εξήγησε, μόνο αυτοί δικαούνται να αποφασίσουν. Αλλά έθεσε ως προϋπόθεση για αυτή την επιλογή τη γρήγορη υλοποίηση της γιατί η χώρα έχει ανάγκη διακυβέρνησης και δεν μπορούν οι υπουργοί να αναλώνουν το χρόνο τους σε εσωκομματικές διαδικασίες.
Έτσι και το πρόβλημα του έθεσε -αυτό της έλλειψης χρόνου- και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι ζήτησε κλειστές διαδικασίες και όχι προσφυγή στη βάση.
Αν όμως ο Γ. Παπανδρέου δε δρομολογήσει γρήγορα τις διαδικασίες αλλά επιλέξει μια μακρά περίοδο συμβουλίων, συνεδρίων κλπ, με το πρόσχημα του σε βάθος διαλόγου και επαναπροσδιορισμού, τότε μόνη λύση θα είναι η δυαρχία για τις επερχόμενες εκλογές και μετά…τα τακτοποιούμε όλα.
Και αν επικρατήσει αυτό το σενάριο τον τίτλο του υποψήφιου θα τον αποδώσει στον εκλεκτό ένα κλειστό σώμα όπως η κοινοβουλευτική ομάδα που την ελέγχουν σε συντριπτικό βαθμό οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος.
Έτσι και ο Παπανδρέου μένει πρόεδρος, και ο Βενιζέλος γίνεται ο δικαιούχος της διαδοχής ,αφού θα δικαιούται δεύτερη ευκαιρία μετά τη βέβαιη ήττα στις εκλογές. Για να διασφαλίσει τα παραπάνω, θα “κληρονομήσει” και τον προεδρικό μηχανισμό.
Με αυτή την τακτική Παπανδρέου και Βενιζέλος θεωρούν ότι θα αποφύγουν και τις κατηγορίες για αντικαταστατική δράση. Θα ισχυριστούν ότι προέταξαν το συμφέρον της χώρας και δεν άνοιξαν εσωκομματικές εκλογές κατά τη διάρκεια των “καυτών ημερών” της μάχης για τη σωτηρία του τόπου, αλλά και ότι επέλεξαν ένα μακρύ και ουσιαστικό διάλογο για την επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ και όχι διαδικασίες κουκουλώματος.
Προφανώς αυτή η …μοιρασιά -εάν τελικώς προκύψει- δε θα αρέσει καθόλου στους υπόλοιπους μνηστήρες της διαδοχής.
Έτσι το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι πόσο μακριά” είναι διατεθειμένοι να το τραβήξουν, και αν τολμήσουν ακόμη και τη διάσπαση…