Έγραφα τη Δευτέρα ότι η απόφαση της κυβέρνησης για πλαφόν στα καύσιμα ήταν μια απόφαση που έδειχνε ότι ήταν αποφασισμένη να αναμετρηθεί με το πιο σκληρό καρτέλ της χώρας. Χρειάστηκαν μόλις 40 ώρες για να αναγκαστεί να κάνει πίσω προτιμώντας να υπαναχωρήσει παρά να συγκρουστεί με την οργανωμένη διαφθορα και την αισχροκέρδεια.

Η απόφαση για το πλαφόν ελήφθη το βράδυ της Κυριακής. Αιτία ήταν τα “καπέλα” που έβαζαν στην τιμή της αμόλυβδης κάποιοι πρατηριούχοι λόγω της απεργίας που κάνουν χωρίς να το λένε οι ιδιοκτήτες των φορτηγών και των βυτιοφόρων.

Το πλαφόν προκάλεσε την αντίδραση των βενζινοπωλών που έθεσαν ένα εύλογο αίτημα. Αν η κυβέρνηση θέλει πραγματικά να καταπολεμήσει την αισχροκέρδεια θα πρέπει να κάνει το αυτονόητο. Να βάλει πλαφόν όχι μόνο στη λιανική, δηλαδή στους βενζινοπώλες, αλλά σε όλη την αλυσίδα της εμπορίας. Να ορίσει δηλαδή ανώτατη τιμή και στο δυιλιστήριο αλλά και στη μεταφορά των καυσίμων.

Οι πρατηριούχοι παρουσίασαν και τιμολόγια που αποδείκνυαν ότι οι εταιρίες εμπορίας τους πουλούσαν τη βενζίνη πιο ακριβά από την τιμή που όριζε το πλαφόν ως λιανική. Αρα θα έπρεπε να πωλούν με ζημία. Αν λοιπόν πραγματικός στόχος της κυβέρνησης ήταν η προστασία του καταναλωτή αλλά και του μικροεπιχειρηματία,θα έπρεπε να επιβάλει το πλαφόν όχι μόνο στη λιανική αλλά και στη χονδρική των καυσίμων.

Αντ’ αυτού η κυβέρνηση προτίμησε παρ’ ότι ο λόγος επιβολής του πλαφόν, δηλαδη η κινητοποίση των ιδιοκτητών των φορτηγών δεν έχει αρθεί, να καταργήσει άρον-άρον την απόφαση της για επιβολή ανώτατης τιμής. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγο μετά την ανακοίνωση της απόφασης αυτής, εξέδωσαν ανακοίνωση και οι φορτηγατζήδες με την οποία απειλούν με σκλήρυνση της…μη κινητοποίησης τους!

Η όλη εικόνα είναι τραγελαφική. Από τη μιά ο πρωθυπουργός μιλά σε κάθε ευκαιρία για την ανάγκη τήρησης των νόμων και αλλαγής της νοοτροπίας του βολέματος και των προσωπικών μικροσυμφερόντων και από την άλλη η κυβέρνηση του εκπέμπει τα εντελώς αντίθετα μηνύματα. Δείχνει να μην τολμά να συγκρουστεί με τα πραγματικά οργανωμένα συμφέροντα όπως συμβαίνει στο χώρο των καυσίμων και από την άλλη ενώ έχει αποφασίσει επίταξη των φορτηγών ανέχεται την άτυπη απεργία τους και βάζει την τροχαία να τα περιφρουρεί στις εθνικές οδούς παρ’ότι είναι παρανόμως απεργούντα και παρανόμως αλλά και επικινδύνως παρκαρισμένα.

Λίγο μετά την φορολογική περαίωση, δηλαδή τη νομιμοποίηση της φοροδιαφυγής, έρχεται και η περαίωση της νομιμότητας και της λογικής. Ανοχή στην παρανομία, στην ταλαιπωρία του κοινωνικού συνόλου από συντεχνίες και σε οργανωμένα συμφέροντα.

Με τέτοιες πρακτικές αλλάζουμε ή βουλιάζουμε;