Η συμφωνία της περασμένης εβδομάδας ανάμεσα στην Ελλάδα και τους Ευρωπαίους δανειστές της είναι “business as usual” και αυτό δεν είναι κάτι καλό. Αυτό το παρατεταμένο παιχνίδι “επέκτασης και προσποίησης” (σ.σ. extend and pretend η φράση που χρησιμοποιείται) δεν εξυπηρετεί κανενός τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα: όχι εκείνα της ελληνικής κυβέρνησης, του ΔΝΤ και, περισσότερο απ’ όλα, του λαού της Ελλάδας, αναφέρει το άρθρο του Bloomberg.
«Δεν υπάρχει συμφωνία για το πως το χρέος της Ελλάδας θα τεθεί υπό έλεγχο. Το ΔΝΤ είχε επιμείνει πως αυτό έπρεπε να τεθεί τώρα. Και είχε δίκιο και έπρεπε να επιμένει σε αυτό. Η νέα συμφωνία αποτυγχάνει να αναγνωρίσει αυτό που όλοι ξέρουν: το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο με τους υπάρχοντες όρους», σημειώνουν οι συντάκτες.
Click4more: Τσίπρας στο υπουργικό: Δεν είμαστε στο τέλος της κρίσης
«Σε μια προσπάθεια να προσποιηθεί το αντίθετο, η Αθήνα υποσχέθηκε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και μετά “πάνω αλλά κοντά στο 2%” μέχρι το 2060. Είναι αλήθεια ότι η ελληνική οικονομία πέτυχε καλύτερα από το αναμενόμενο πρωτογενή πλεονάσματα πέρυσι. Αλλά η ιδέα πως η Ελλάδα μπορεί να διατηρήσει αυτό το βαθμό δημοσιονομικού ελέγχου για τα επόμενα 40 χρόνια είναι γελοία.
Για παράδειγμα, σε κάποιο σημείο μέσα στις επόμενες 4 δεκαετίες, μπορεί να υπάρξει νέα ύφεση. Τα πιο περίεργα πράγματα μπορούν να συμβούν.
Το χτύπημα στην αξιοπιστία του ΔΝΤ μπορεί να αποδειχτεί μια ζημιά που θα διαρκέσει. Το ΔΝΤ αρνείται να εκταμιεύσει λεφτά σε αυτό το σημείο ως απόδειξη ότι σοβαρολογεί σχετικά με την ελάφρυνση χρέους. Αλλά παραμένει συνεταίρος σε ένα πρόγραμμα που με βάση την ανάλυσή του, είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Θα έπρεπε να πει “αρκετά”. Η Ευρώπη δεν χρειάζεται τα χρήματα του Ταμείου ή την τεχνογνωσία του. Μόνο οι κυβερνήσεις ψάχνουν την έγκριση του Ταμείου και θα έπρεπε (το Ταμείο) να την έχει αρνηθεί.
Είναι δεδομένο πως η ευρωζώνη έχει κάνει πολλά για να στηρίξει την Ελλάδα απ’ ό,τι άρχισε η δημοσιονομική κρίση. Η Αθήνα έχει πάρει τρία πακέτα διάσωσης, αξίας 326 δισ. ευρώ στο σύνολο. Η ευρωζώνη έδωσε γενναιόδωρες περιόδους χάριτος, επέκτεινε τις ωριμάνσεις τους και έριξε τα επιτόκια. Και σαν αποτέλεσμα, οι αποπληρωμές της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα διαχειρήσιμες για την ώρα.
Αλλά αυτό δεν θα διαρκέσει. Η περίοδοι χάριτος τελειώνουν. Όσο τα επιτόκια αυξάνονται, οι αποπληρωμές της Ελλάδας θα κάνουν το ίδιο. Τα διαρκή πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτούν οι δανειστές θα πιέσουν την οικονομία τόσο πολύ που θα αποδειχθούν αυτοκαταστροφικά ακόμη και με στενούς δημοσιονομικούς όρους.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια καινούργια συμφωνία, που θα προσφέρει ελάφρυνση χρέους σε αντάλλαγμα για πρόοδο των μεταρρυθμίσεων. Μπορεί η Ε.Ε. να είναι πρόθυμη να συμφωνήσει σε αυτό του χρόνου, όταν τελειώνει το υπάρχον πρόγραμμα. Αλλά δεν υπήρχε κανένας λόγος να μην προταθεί αυτό τώρα».