Αυτά για όσους ακόμη περιμένουν ότι ίσως κάτι έχει αλλάξει ως προς το όνομα στο εξωτερικό… Το “μομέντουμ” είναι καλό λένε, ωστόσο το “μομέντουμ” έχει να κάνει με το ΝΑΤΟ και την θέληση των ΗΠΑ για ένταξη των γειτόνων στο ΝΑΤΟ. Στο ζήτημα, είπε ο Μάθιου Νίμιτς (ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ σχεδόν απ’ την αρχή της κρίσης με τα Σκόπια) δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις και ξεκαθάρισε με τρεις τρόπους ότι ο όρος Μακεδονία θα υπάρχει:
-Έτσι έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια περισσότερες από 130 χώρες σε όλο τον κόσμο.
-Η Ελλάδα δέχεται εδώ και δεκαετίες την ύπαρξη του όρου Μακεδονία στην ονομασία αποδεχόμενη την ονομασία: πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας
-Η σημερινή ονομασία της χώρας στον ΟΗΕ είναι πΓΔΜ και άρα υπάρχει ο όρος Μακεδονία.
Τρία στα… τρία δηλαδή. Μακεδονία με ή χωρίς… πρόσθετα.
Πέρασε ένα τέταρτο του αιώνα και ούτε το θέμα ξεχάστηκε, ούτε ο όρος Μακεδονία εξαλείφθηκε. Οι Έλληνες ξέχασαν μια βασική τους ρήση. Το “ουδέν μονιμότερο του προσωρινού”.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι εάν θα γίνει πράξη ή είναι ώρα να γίνει πράξη ένα άλλο ρητό που λέει “το μη χείρον βέλτιστον”. Το μικρότερο κακό ωστόσο δεν παύει να είναι κακό. Έτσι πρέπει να μετρηθεί η ζημιά.
Όμως και αυτή η ζημιά μπορεί να μετρηθεί μόνο με τα δεδομένα του σήμερα ή του μέλλοντος σε βάθος μερικών μόνο ετών… Σε βάθος χρόνου η ζημιά μπορεί να είναι μεγαλύτερη…
Όλοι εκτός συνόρων προειδοποιούν ότι έχει χαθεί τα τελευταία 25 χρόνια η αποκλειστικότητα 3.000 ετών στον όρο Μακεδονία. Τα χρόνια δεν μπαίνουν όμως στη ζυγαριά. Το δίκιο δεν αναγνωρίζεται πάντα με όρους ιστορικούς.
Βαρύνουν όμως τα χρόνια τις πλάτες όσων καλούνται να πάρουν αποφάσεις και σε βάθος 3.000 ετών το “μομέντουμ”, η μια στιγμή δηλαδή, ίσως είναι ένα τίποτα…