Όλες οι χώρες του πλανήτη παίρνουν καθημερινά όλο και περισσότερα μέτρα για να περιορίσουν κατά το δυνατόν την εξάπλωση της φονικής πανδημίας.
Τα παρακολουθούμε, τα βλέπουμε και τα ακούμε συνεχώς στους δέκτες μας, στο διαδίκτυο, στο ραδιόφωνο, στο κινητό μας. Ενημερωνόμαστε για τα κρούσματα και τα θανατηφόρα περιστατικά, που ανακοινώνονται τόσο στη χώρα μας όσο και παντού σε όλο τον Κόσμο.
Οδηγίες για αυτοπεριορισμό στο σπίτι δίνονται προς όλους, ούτως ώστε να προσβληθούν όσο το δυνατόν λιγότεροι πολίτες. Κανόνες υγιεινής συστήνονται από ειδικούς και αναμεταδίδονται συνεχώς και αδιαλείπτως από κάθε μέσο ενημέρωσης προς πάντες, τους εντός ή εκτός του σπιτιού τους. Κεντρικό σύνθημα: «Μένουμε Σπίτι»!
Βεβαίως, για να λειτουργήσει στοιχειωδώς η χώρα, χρειάζονται και ορισμένοι που – αναγκαστικά – πρέπει να εργασθούν. Δυστυχώς, δεν μπορούν να παραμείνουν όλοι στο σπίτι.
Σε αυτή την κατηγορία, πρωτεύουσα θέση έχουν βεβαίως οι νοσοκομειακοί γιατροί και νοσηλευτές, οι οποίοι πρέπει να βρίσκονται στο πόστο τους. Είναι αυτοί που με την υπερπροσπάθειά τους δίνουν μια άνιση μάχη αυτές τις δύσκολες ώρες. Και πραγματικά, αξίζουν τον σεβασμό και τα θερμότερα συγχαρητήρια όλων για το τιτάνιο έργο που υπεύθυνα προσπαθούν να φέρουν σε πέρας. Περιθάλπτοντας βαριά ασθενείς και σώζοντας ζωές.
Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι, σε άλλες υπηρεσίες. Οι οδηγοί λεωφορείων και τραίνων, οι συλλέκτες απορριμμάτων του Δήμου, οι φαρμακοποιοί, οι υπάλληλοι των καταστημάτων τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, αλλά και οι αστυφύλακες και οι στρατιωτικοί. Για να αναφέρω μερικές μόνο κατηγορίες.
Από την άλλη, υπάρχουν και εκείνοι που εργάζονται σε δουλειές που δεν μπορούν να σταματήσουν λόγω αυτής της κρίσης. Είτε εργάζονται στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Πρέπει – έστω και στοιχειωδώς – να λειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες. Το ίδιο ισχύει και με τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, οι οποίες πλήττονται σοβαρά από αυτή την απρόσμενη καταιγίδα.
Όλη αυτή η παραμορφωμένη «εικόνα» οδηγεί σε μια απίστευτη απορρύθμιση των πάντων. Και συνεπάγεται ένα πελώριο κόστος για την κοινωνία μας. Οπωσδήποτε, το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στην διασφάλιση της δημόσιας υγείας, της υγείας των πολιτών, στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού της χώρας.
Εξ ου και τα αυστηρά μέτρα προστασίας που επιβάλλονται.
Υπάρχει όμως – αμέσως μετά από αυτή την προτεραιότητα – και η αγωνία για το «αύριο». Καθώς, όλη αυτή η έκτατη αναστάτωση γεννά σοβαρά ερωτήματα για το «μετά».
Με τις δουλειές να συρρικνώνονται, χιλιάδες επιχειρήσεις δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος μιας κλειστής αγοράς και αναγκαστικά είτε περιορίζουν το δυναμικό τους είτε κλείνουν. Ο περιορισμός ή το κλείσιμο της επιχειρηματικής δραστηριότητας οδηγεί καταρχήν στην απώλεια θέσεων εργασίας. Και βεβαίως στην σμίκρυνση της οικονομίας στο σύνολό της.
Σε αυτή ακριβώς τη στιγμή χρειάζονται απαραιτήτως να εφαρμοστούν άμεσα κάποια «αντίμετρα». Τέτοια αντίμετρα που να περιορίζουν αυτή την καταστροφή, ενθαρρύνοντας τις επιχειρήσεις να σταθούν στα πόδια τους. Για να το πούμε «ωμά», χρειάζονται χρήματα. Χρειάζεται να δοθούν σοβαρές οικονομικές ενισχύσεις και διευκολύνσεις στις επιχειρήσεις για να μην καταρρεύσουν.
Έτσι, έχουμε σήμερα δύο σοβαρές κινήσεις που πρέπει να γίνουν χωρίς καθυστέρηση: τη χρηματοδότηση του γενικού συστήματος υγείας της χώρας, και – ταυτόχρονα – την οικονομική υποστήριξη των επιχειρήσεων εκείνων που βάλλονται από τον ίδιο ιό που χτυπάει και την υγεία μας.
Αν και το ζήτημα της υγείας προηγείται βεβαίως, παρόλα αυτά οι δύο αυτές κινήσεις πρέπει να γίνουν αμφότερες, ταυτόχρονα και πολύ γρήγορα. Και για αυτό απαιτούνται σοβαρά κεφάλαια για να χρηματοδοτηθούν.
Διότι, εάν στο «μετά» έχει αποσοβηθεί ο κίνδυνος από την πανδημία και έχει αποκατασταθεί η υγεία μας, θα υπάρχει σημαντική έξαρση της ύφεσης στην οικονομία. Τέτοια, που θα δημιουργήσει τεράστια κοινωνικά προβλήματα, ίδια αν όχι πολύ σοβαρότερα από εκείνα της δεκαετούς μνημονιακής περιόδου.
Δύσκολη η εξίσωση, βεβαίως!
Πρέπει όμως με κάθε τρόπο να τη λύσουμε.
ΥΓ: Τα 10 δις «αντίμετρα» που ανακοινώθηκαν σήμερα, λύνουν μερικώς μόνον αυτή την εξίσωση, η οποία έχει ακόμη πολλούς «αγνώστους».