Ένα κτίριο που λες και ξεπήδησε μέσα από τα όνειρα ενός ζωγράφου: το Hundertwasserhaus
Ξεχάστε ό,τι ξέρατε για την αρχιτεκτονική. Στη Βιέννη υπάρχει ένα κτίριο που δεν σέβεται ούτε το χάρακα ούτε το μοιρογνωμόνιο.
Το Hundertwasserhaus είναι ένα συγκρότημα διαμερισμάτων που κατασκευάστηκε το 1983 (η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 1986) από τον Αυστριακό ζωγράφο, γλύπτη και αρχιτέκτονα Φριντενσράιχ Χουντερτβάσερ (Friedensreich Hundertwasser), σε συνεργασία του και με τους Γιόζεφ Κραβίνα και Πέτερ Πέλικαν. Είναι ένα από τα πιο αξιόλογα και περισσότερο αναγνωρίσιμα έργα του.
Το πρώτο πράγμα που θα σας μαγνητίσει καθώς πλησιάζετε το κτίριο, είναι τα χρώματα. Φωτεινά μπλε, κόκκινα, κίτρινα και πράσινα μπλέκονται σε μια συμφωνία που κανένας κανόνας συμμετρίας δεν τολμά να αγγίξει.
Το κτίσμα και η πρόσοψή του κατατέμνεται σε μικρούς αυτόνομους οικίσκους με ακανόνιστες χρωματικές λωρίδες, ακανόνιστα παράθυρα και διαφορετική μορφολογία, καταλήγοντας σε κρεμμυδόσχημους τρούλους.
Το Hundertwasserhaus δεν είναι απλά ένα κτίριο – είναι μια δήλωση. Ο καλλιτέχνης Friedensreich Hundertwasser το σχεδίασε ως απάντηση στον ψυχρό, απρόσωπο μοντερνισμό. Πίστευε ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα σε ένα «δικό του παράθυρο» και ότι η φύση πρέπει να διεκδικεί χώρο ακόμα και μέσα στην πόλη. Και το κατάφερε: δέντρα και φυτά ξεφυτρώνουν από ταράτσες και μπαλκόνια, ριζώνοντας κυριολεκτικά στο κτίριο, σαν να το αγκαλιάζουν.
Οι στέγες καλύπτονται από περίτεχνους κήπους με περισσότερα από 250 δέντρα, θάμνους και φυτά.
Και αν αναρωτιέστε: Ναι, το Hundertwasserhaus κατοικείται! Ουκ ολίγοι Βιεννέζοι έχουν την τύχη να ζουν καθημερινά μέσα σε αυτό το ζωντανό έργο τέχνης. Εσείς, ως επισκέπτες, δεν μπορείτε να μπείτε μέσα στα διαμερίσματα – αλλά πιστέψτε μας: το ταξίδι ξεκινά και μόνο κοιτάζοντας το κτίριο απ΄έξω.
Στη δεκαετία του 1980, ο Χούντερτβασερ στράφηκε κατά κύριο λόγο στην αρχιτεκτονική, σχεδιάζοντας μια σειρά από κτίρια, που περιλάμβαναν σιδηροδρομικούς σταθμούς, νοσοκομεία, εκκλησίες και ιδιωτικές κατοικίες. Απομακρύνθηκε συνειδητά από τον αποκαλούμενο «γεωμετρισμό» (geometrization) και τις καθιερωμένες νόρμες της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και ανέπτυξε ένα πολύ προσωπικό ιδίωμα, που το αξιοποίησε όχι μόνο στην αρχιτεκτονική, αλλά και στη ζωγραφική του.
Η θετική ανταπόκριση του κοινού και η αξιοποίηση του Χούντερτβασερ Χάους, ως τουριστικού αξιοθέατου, παρότρυνε και άλλες πόλεις στη δημιουργία παρόμοιων κτιρίων, όπως είναι «Τα πράσινα κάστρα του Μαγδεμβούργου» (Die Grüne Zitadelle von Magdeburg) στο Μαγδεμβούργο της Γερμανίας.
