Οι δηλώσεις του για ψήφο στη ΛΑΕ και το ΚΚΕ τον βάζουν στο στόχαστρο καθώς θεωρεί “χαμένη ψήφο” την ψήφο σε μικρότερα κόμματα…
Σημείωση:
Φυσικά η αρχική αναφορά στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν ένα “εκ παραδρομής” συντακτικό λάθος
Η ανακοίνωση του γραφείου Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τον Μ. Γλέζο:
Σύμφωνα με δημοσιεύματα που δεν διαψεύστηκαν, ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Λαϊκής Ενότητας Μανώλης Γλέζος είπε κατά τη διάρκεια ραδιοφωνικής συνέντευξης:
«παρακαλώ, όλα τα άλλα κόμματα της αριστεράς που δεν έχουν δυνατότητα εκλογής, να μην πάει χαμένη η ψήφος τους, διότι η χαμένη ψήφος πάει υπέρ των κυρίαρχων κομμάτων, να επιλέξουν να ψηφίσουν είτε το ΚΚΕ, είτε τη Λαϊκή Ενότητα για την εξουσία στο λαό».
Με έκπληξη πραγματικά ακούμε έναν παλαίμαχο αγωνιστή της Αριστεράς να χρησιμοποιεί επιχειρήματα που χρησιμοποιούσαν δεκαετίες οι κατεστημένες δυνάμεις στην Ελλάδα κατά της Αριστεράς, περί χαμένης ψήφου κ.λπ. Θα περιμέναμε να έχει αναθεωρήσει κάποιες λογικές, καθώς ο ίδιος καλούσε να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ και παλιότερα ΠΑΣΟΚ και τελικά ούτε η «λαϊκή εξουσία» ήρθε, αλλά και αποδείχτηκαν «χαμένη ψήφος», κερδισμένη από τον αντίπαλο.
Χαμένη δεν είναι η ψήφος στη μαχόμενη Αριστερά, πολύ περισσότερο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όχι μόνο γιατί διεκδικεί να σπάσει το αντιδημοκρατικό απαγορευτικό όριο εισόδου στη βουλή, αλλά κυρίως γιατί κάθε ψήφος που δίνεται υπέρ της αντεπίθεσης του κινήματος για την ανατροπή της μνημονιακής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την αναγκαία εργατική λαϊκή αριστερή αντιπολίτευση της επόμενης μέρας, για την Αριστερά που τολμά να σηκώσει το γάντι και να πάει το ΟΧΙ του λαού μέχρι το τέλος, μέχρι τη νίκη, είναι ψήφος διπλά και τριπλά κερδισμένη, ψήφος ελπίδας και προοπτικής. Είναι ψήφος για μια Αριστερά που σημαδεύει τον εχθρό του λαού μας, δηλαδή το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, την ΕΕ και το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα.
Το ’40, η γενιά του Μ. Γλέζου, μαζί της και ο ίδιος, αρνήθηκε την αντίληψη ότι είναι χαμένη υπόθεση η ένοπλη πάλη και πάλεψε για απελευθέρωση από τη ναζιστική – φασιστική κατοχή μαζί με την κοινωνική απελευθέρωση. Στη δικτατορία η νεολαία εξεγέρθηκε ενάντια στη χούντα και τον ιμπεριαλισμό κόντρα στο συμβιβασμό μαζί τους. Έτσι και σήμερα που νέοι και εργαζόμενοι παλεύουν για την απελευθέρωση από τη φυλακή του ευρώ και της ΕΕ, για τη χειραφέτηση από τους τοκογλύφους και την ολιγαρχία, είναι αναγκαία, χρήσιμη και αποτελεσματική η Αριστερά που δεν μασάει τα λόγια της.
Η ψήφος με αυτό το στόχο, είναι βόλι ευθύβολο και φέρνει αποτελέσματα, που δεν μπορεί να δημιουργήσει ούτε η Αριστερά που υποτάσσεται ούτε εκείνη που μένει στη μέση του δρόμου ή πετά την μπάλα στην εξέδρα.
Πολύ περισσότερο όταν και ο Μ. Γλέζος θέτει την ανάγκη να οργανωθεί ο λαός από τα κάτω, δημιουργώντας «Παντού επιτροπές. Και στους χώρους δουλειάς και στους χώρους κατοικίας και όπου αλλού, να σχηματιστούν αμέσως επιτροπές της εξουσίας του λαού». Η οργάνωση του λαού από τα κάτω, με δημοκρατία, ενωτικό πνεύμα και αυτενέργεια, με τις πρωτοβουλίες για το ΟΧΙ μέχρι το τέλος, με ένα δίκτυο συνελεύσεων και κινήσεων, επιτροπών αγώνα κλπ. και κυρίως με ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα, που θα στηρίζεται πρωτίστως στα πρωτοβάθμια σωματεία που οι εργαζόμενοι μπορούν να έχουν τον έλεγχο, είναι βασικές πλευρές της λογικής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το αναγκαίο κοινωνικό – πολιτικό μέτωπο ανατροπής. Σε αυτά πρωτοστάτησε και θα πρωτοστατήσει και μετά τις 20/9, σε μια αγωνιστική συνάντηση σε αυτό το δρόμο καλεί να έρθουν το ΚΚΕ και η ΛΑΕ, υπερβαίνοντας την λογική του πάνσοφου κόμματος ή του μετώπου που προκύπτει «έτοιμο» μέσα από κοινοβουλευτικές ομάδες.
Γι’ αυτό πρέπει να στηριχθεί και να ενισχυθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να ψηφιστεί μαζικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκλογική συνεργασία με ΕΕΚ και ανένταχτους/ες αγωνιστές/στριες της Αριστεράς.