Αν δεν μας πούλαγαν επανάσταση για να κυβερνήσουν.
Αν δεν έχτιζαν τόσα χρονια λιθαράκι λιθαράκι το παραμύθι της αριστεράς που θα μας σώσει.
Αν δεν δούλευα στα 45 μου 15 ωρες την ημέρα.
Αν δεν υπήρχε ο ΕΝΦΙΑ που θα καταργούσαν.
Αν δεν υπήρχε το μνημόνιο που επισης θα καταργούσαν με ενα νόμο και ενα άρθρο αλλα οχι μονο δεν το έκαναν αλλα έφεραν χειρότερο.
Αν δεν φερόντουσαν χειρότερα και απο τον Σαμαρά όταν έκλεισε την ΕΡΤ.
Αν δεν είχαν γίνει πιο κατεστημένο και απο το χειρότερο κατεστημένο μέσα σε μόλις 1,5 χρόνο.
Αν δεν υπήρχαν βουλευτές τους που δεν ξέρουν κατα που πέφτει το Μέγαρο Μαξίμου.
Αν δεν έκαναν και αυτοί, οπως οι προηγούμενοι τους δικαστές επαίτες.
Αν δεν εμένα κι εγώ και πολλοί άλλοι με 50 ευρώ απο τις 15 και 20 του μήνα.
Αν δεν συνέβαιναν ολα αυτα και άλλα πολλά που δεν μπορω να θυμηθώ γιατι μου εχει ανεβεί το αίμα στο κεφαλι, δεν θα με πείραζε καθολου το ποτάκι του πρωθυπουργού στους βουλευτες της κυβέρνησής του στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ούτε και το ότι μεταξυ βότκας και κρασιού έριξαν και μια Δραπετσωνα! Και να ακούγεται μέχρι έξω εκεί που ξεροστάλιαζαν δημοσιογράφοι και τεχνικοί που μπορεί να μην εχουν δουλειά αύριο “εμείς θα ζήσουμε κι ας ειμαστε φτωχοί”….
Υ.Σ. Το είδα το πρωί και κρατούσα την κοιλιά μου από τα γέλια. Είδα βουλευτές να πηγαίνουν κάτι κρασά δώρο στον πρωθυπουργό. (Παιδιά: δεν σας κάλεσε η Περιστέρα! Ο πρωθυπουργός για ποτό σας κάλεσε. Δεν ήταν απαραίτητο να πάτε πεσκέσι)
Μάλλον κλαυσίγελος με έπιασε…