Είχα τότε δει ένα όραμα ψηλά στον ουρανό: Σε περίοδο μεγάλης κρίσης και φόβου, ένας επιχειρηματίας για να φοβίσει τους εργαζόμενους τους έλεγε πως αν αντιδράσουν στις αποφάσεις του, αν κάνουν απεργίες, θα κλείσει την επιχείρηση και θα χάσουν όλοι τη δουλειά τους.
Η απειλή έπιανε τόπο και επαναλαμβανόταν κάθε που οι εργαζόμενοι πήγαιναν να σηκώσουν κεφάλι. Το ίδιο διάστημα αυξανόταν ο αριθμός των εργαζομένων που έχαναν τη δουλειά τους.
Πέρασε ένα, πέρασαν δύο, πέρασαν τρία χρόνια και ο επιχειρηματίας συνέχιζε να κραδαίνει την απειλή του λουκέτου.
Ομως, κάποια μέρα αγανάκηισαν με το …φόβο τους οι εργαζόμενοι και είπαν αποφασιστικά στον επιχειρηματία που τους επανέλαβε την απειλή: Κλείσε την να ησυχάσουμε, Βαρεθήκαμε να μας φοβίζεις.
Και ώ του θαύματος ο επιχειρηματίας σταμάτησε να απειλεί πως θα βάλει λουκέτο.
Τώρα γιατί σας είπα αυτή την ιστορία και τι σχέση έχει με τις εκλογές; Γιατί ερμηνεύει το λάθος της Νέας Δημοκρατίας και την ήττα του Αντώνη στις εκλογές.
Είπαν, όπως το 2012, να επιστρατεύσουν το φόβο για την έξοδο από το ευρώ. Ξεκίνησαν και είδαν πως είχαν αποτέλεσμα. Εκλεινε η ψαλίδα που χώριζε τη Νέα Δημοκρατία από το ΣΥΡΙΖΑ.
Είδαν τα αποτελέσματα και είπαν να δώσουν περισσότερο φόβο, για να κλείσει κι΄ άλλο η ψαλίδα στις δημοσκοπήσεις.
Λογάριασαν, όμως, χωρίς τον αγανακτισμένο πολίτη. Γιατί ο φόβος μπορεί μεν να λειτουργήσει, αλλά γι΄ αυτό απαιτείται η κατάλληλη δόση. Αν χορηγηθεί πολύ μεγαλύτερη δόση φόβου, τότε ο πολίτης λες και παθαίνει ανοσία, αγανακτεί και αντιδρά λέγοντας ότι και ο αγανακτισμένος γιος στον πατέρα που του πιπιλάει το αυτί με απειλές: “μας τα έπρηξες ρε πατέρα με τη φλογέρα άντε παίξε παραπέρα”.
Πάντως, εκείνο που μου προκαλεί απορία είναι πως αυτό που ήξερα εγώ την εποχή τρωικού πολέμου όταν δεν γνωρίζαμε ούτε τη λήξη ψυχολογία, είναι δυνατόν να το αγνοούν οι επικοινωνιολόγοι και να νομίζουν πως όσα περισσότερα σκιάχτρα θα κραδαίνουν τόσο περισσότερο και τόσους περισσότερους θα φοβίσουν;