Ας δεχτούμε για συλλογιστικούς λόγους, πως έχουν δίκιο όταν ισχυρίζονται πως η Ελλάδα δεν μπορεί να πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5%. Αν, όντως, είναι έτσι η απάντηση στο πρόβλημα είναι πρόσθετα μέτρα 4,5 ή 4,2 δισ. ευρώ (μικρή η διαφορά) ή η μείωση των στόχων των πρωτογενών πλεονασμάτων, όπως αρχικά και το ίδιο υποστήριξε;
Αν ρωτήσετε έναν πρωτοετή φοιτητή οικονομικής σχολής, θα σας απαντήσει πως με πρόσθετα μέτρα (είτε αύξηση εσόδων, είτε περικοπή δαπανών όπως το αφορολόγητο και η μείωση συντάξεων) θα χτυπηθεί στη ρίζα της, θα ατροφήσει και θα εκφυλιστεί η όποια ανάπτυξη αρχίζει να ξεμυτίζει.
Τουτέστιν, θα επιστρέψουμε στο φαύλο κύκλων πρόσθετων μέτρων, που όμως δεν οδηγούν στην επίτευξη στόχων, και ξανά πρόσθετων μέτρων, τα οποία αποδεικνύονται αναποτελεσματικά με αποτέλεσμα η χώρα μας να συνεχίζει την περιδίνηση στο σπιράλ του θανάτου.
Το προηγούμενο σχήμα πρόσθετων μέτρων και αδυναμίας επίτευξης στόχων, έχει ήδη αποδειχτεί ατελέσφορο για να μην πω εγκληματικό, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και η εφαρμογή του ρήμαξε κυριολεκτικά τους πλέον αδύναμους πολίτες και κατέστρεψε την οικονομία.
Θα είμαστε πολύ αφελείς αν θέσουμε το ερώτημα αν το ΔΝΤ και ο Σόιμπλε γνωρίζουν ή όχι τις συνέπειες της επιμονής τους για υψηλά πλεονάσματα. Τις γνωρίζουν πολύ καλά, μάλιστα.
Γνωρίζουν επίσης, ότι η μόνη πραγματική, ουσιαστική και διαρκής έξοδος από το σπιράλ του θανάτου, είναι οι όσο το δυνατόν υψηλότεροι ρυθμοί ανάπτυξης, η επαναφορά της κανονικότητας στην ελληνική οικονομία. Μόνο έτσι μπορεί να μειωθεί το χρέος ουσιαστικά.
Επομένως, το επόμενο λογικό ερώτημα είναι: Τί άραγε σχεδιάζουν ΔΝΤ και Σόιμπλε σε βάρος του ελληνικού λαού; Ποιους σκοτεινούς στόχους εξυπηρετούν; Κι΄ αν συλλογιστούμε ως συνωμοσιολόγοι θα ρωτήσουμε: Ποιον εξυπηρετούν με τη συνωμοσία τους;
Γιατί αφελείς δεν είναι. Επικίνδυνοι είναι, όπως έχει ήδη αποδείξει η ιστορία.