Τη διαπιστώνει κανείς όταν ανοίξει διάλογο με τους πολίτες, τους καθημερινούς ανθρώπους, εκείνους που θα κρίνουν και το αποτέλεσμα των εκλογών.
Η διαπίστωση είναι πως δεν αγωνιούν γενικώς και αορίστως για την 21η Σεπτεμβρίου, αλλά για τις πολιτικές που θα εφαρμοστούν μετά την 21η Σεπτεμβρίου.
Στις συζητήσεις τους ακούς να αγωνιούν για το ΕΚΑΣ, τη σύνταξη, την κύρια και την επικουρική, το εφάπαξ, τον ΕΝΦΙΑ, τη φορολογία στις επιχειρήσεις, το πώς και πόσο εύκολα θα ιδρύονται επιχειρήσεις, την καταστρεπτική γραφειοκρατία του δημοσίου, τις μίζες τη διαφθορά και εκείνους που τα πήραν με μίζες και ζητούν ονόματα και τιμωρία.
Ανάλογα με τους συνομιλητές, τις αγωνίες και τα προβλήματα και οι ερωτήσεις που θέτουν και επομένως οι απαντήσεις που περιμένουν, αλλά προς το παρόν δεν έρχονται.
Ανάλογες όμως δεν είναι οι διαπιστώσεις. Είναι μία και κοινή για όλους. Δεν έχουν συγκεκριμένη απάντηση από το μπαλκόνι ή την τηλεόραση. Δεν γνωρίζουν τι τους περιμένει την 21η Σεπτεμβρίου και αυτό περιμένουν να μάθουν πάρα πολλοί και με αυτό το κριτήριο θα αποφασίσουν τι θα ρίξουν στην κάλπη. Το τοπίο είναι θολό. Οι διαφορές δυσδιάκριτες, οι διαχωριστικές γραμμές σβησμένες και οι συγκεκριμένες αναλυτικές προτάσεις απούσες.
Οι πολίτες που δεν συμμετέχουν στα κομματικά ακροατήρια γυρίζουν την πλάτη στις πλαστικές σημαίες, τις ευρηματικές ή όχι ατάκες, τις προσωπικές επιθέσεις και χαρακτηρισμούς, τα γενικόλογα διλήμματα, τα συνθήματα χωρίς ουσία και περιεχόμενο.
Γελούν με τα ευρηματικά και χιουμοριστικά σλόγκαν, αλλά δεν αποφασίζουν με αυτά.
Και το χειρότερο διαπιστώνουν πως άλλη μία εκλογική αναμέτρηση γίνεται ουσιαστικά με κλειστά τα χαρτιά των κομμάτων.
Δεν γνωρίζουν ποιες πλευρές του μνημονίου θα αλλάξουν και με ποια ισοδύναμα. Η ατάκα εμείς θα βρούμε τα ισοδύναμα δεν τους ικανοποιεί και προπαντός δεν τους κινητοποιεί. Θέλουν να ακούσουν πως θα αυτή, εκείνη ή η άλλη πρόταση είναι τα ισοδύναμα.
Θέλουν με λίγα λόγια συγκεκριμένες, προτάσεις, ολοκληρωμένα μέτρα και συγκροτημένο κυβερνητικό σχέδιο. Κι΄ αυτό, αν υπάρχει, (που δεν υπάρχει) δεν φτάνει στα αυτιά τους.
Θα πρέπει να το γνωρίζουν οι μονομάχοι του αυριανού ντιμπέιτ, ο νικητής δεν θα κριθεί από τις εκτιμήσεις των επικοινωνιολόγων, αλλά από την ικανοποίηση που θα δώσουν οι απαντήσεις στους ψηφοφόρους.
Μπορεί το χαμόγελο, η άνεση, το μπλε πουκάμισο, η γραβάτα και το στιλ να συμβάλλουν στη συμπάθεια, δεν κερδίζουν όμως τους πολίτες που περιμένουν συγκεκριμένες απαντήσεις για τις πολιτικές που θα εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση.
Νικητής του ντιμπέιτ, αλλά και των εκλογών θα είναι σίγουρα εκείνος που ως την επόμενη Κυριακή θα καταφέρει να αρθρώσει ένα συγκεκριμένο, συγκροτημένο και ακριβή λόγο και ως εκ τούτου πειστικό για τις πολιτικές που προτίθεται να εφαρμόσει. Εκείνος που θα αναλύσει και θα παρουσιάσει σχέδιο, εκείνος που θα απευθυνθεί στον πολίτη και θα του πει αν με ψηφίσεις θα πάρω αυτό και εκείνο το μέτρο με τα τάδε αποτελέσματα.
Δεν αρκούν δεσμεύσεις του τύπου θα αγωνιστώ, θα παλέψω, θα δώσω όλες τις δυνάμεις μου, έχω πείρα, έχω γνώση, γιατί πολύ απλά σε καμία περίπτωση δεν εκλαμβάνονται ως δεσμεύσεις από τους πολίτες.