Εν έτει 2003 που η Ελλάδα είχε την προεδρία της Ε.Ε. ο Γιωργάκης ως υπουργός εξωτερικών πίεζε με όλες τις δυνάμεις που είχε η Ελλάδα για την είσοδό τους, ενώ η Γερμανία αντιδρούσε γιατί πίστευε ότι η επιλογή αυτή θα είχε μεγάλο κόστος και προτιμούσε να τις αφήσει να βαλτώσουν.
Ο Γιώργος, όμως, από αλτρουισμό και όχι γιατί ήταν και επιθυμία του ΝΑΤΟ, πίεζε και ξαναπίεζε, παρότι Ελληνας έμπειρος πρέσβης του είχε επισημάνει ότι θα μας βγει σε κακό γιατί κάποια στιγμή θα τους βρούμε απέναντί μας.
Αμετακίνητος ο Γιωργάκης. Και οι κακεντρεχείς που θα αποδώσουν την επιλογή του στην πίεση της Ατλαντικής Συμμαχίας θα πρέπει να μάθουν ότι πήρε την απόφαση όταν άκουσε το Νταλάρα να τραγουδά Ρίτσο και συγκεκριμένα το “ΝΑΤΟ, ΝΑΤΟ πετιέται”.
Είναι έργο Γιώργου λοιπόν το ότι βρήκαμε απέναντί μας να ζητά Grexit μεταξύ άλλων και την… πλύστρα της Λιθουανίας.