Τα ταξίδια, για εμένα, χρειάζονται δύο βασικά πράγματα: Πρώτα καλή παρέα και μετά έναν σκοπό.
Από την περασμένη Δευτέρα μέχρι και την Τετάρτη, μαζί με την ομάδα της Genius in Gastronomy και “οδηγό” τον καθηγητή στη σχολή Γιώργο Λούκα, επισκεφτήκαμε την Τήνο — και πιο συγκεκριμένα το οινοποιείο T-Oinos.
Η παρέα εξαιρετική, ο προορισμός συγκλονιστικός, γεμάτος ενέργεια και εκπλήξεις. Εκεί μας περίμενε η Ελένη Μπλούχου, Υπεύθυνη Marketing και Επικοινωνίας του κτήματος.
Πρώτη στάση: Εστιατόριο Μαραθιά και γνωριμία με τον Θάνο Γεωργιλά
Το πρώτο μας γεύμα ήταν στο εστιατόριο Μαραθιά, όπου μας υποδέχτηκε ο Θάνος Γεωργιλάς, οινολόγος και υπεύθυνος οινοποιείου του T-Oinos.
Από το Montpellier της Γαλλίας, μέχρι την ερευνητική ομάδα του Opus One στην Καλιφόρνια και το Château Latour στο Bordeaux, ο Θάνος είναι σήμερα ένας από τους πιο αξιόλογους νέους οινολόγους της χώρας.
Εκεί συναντήσαμε και τον Μαρίνο Σουράνη, ιδιοκτήτη του εστιατορίου, έναν άνθρωπο με καταπληκτική φυσιογνωμία και «μάστερ» της ψαροφαγίας.
Μας εξήγησε με πάθος όλη τη διαδικασία της ωρίμανσης της ντάσκας, ενός – υποτιμημένου– ψαριού, το οποίο εκείνος έχει καταφέρει να αναδείξει σε κάτι μοναδικό. Μας ταξίδεψε σε έναν κόσμο γεμάτο θάλασσα, αλμύρα και λεπτές ισορροπίες.
Αν έχετε δοκιμάσει ποτέ jamón από μαύρο χοίρο Ισπανίας, θα καταλάβετε τι εννοώ: Εδώ δοκιμάσαμε ψάρι ωρίμανσης, ίσως το πιο συγκλονιστικό πιάτο που έχω δοκιμάσει ποτέ.
Η ντάσκα συνδυάστηκε άψογα με τα δύο ροζέ του T-Oinos: το MAVROSE (65% Αυγουστιάτης και 35% Μαυροτράγανο) και το Clos Stegasta Rosé (35% Ασύρτικο, 35% Μαυροτράγανο, 20% Αυγουστιάτης, 10% Μαλαγουζιά).
Δύο καταπληκτικά ροζέ κρασιά που θα θυμάμαι για καιρό, χάρη στη φινέτσα και την ορυκτότητά τους — εκείνη τη χαρακτηριστική «αλμύρα» που συναντάς στα κρασιά της Τήνου. Ένας συνδυασμός ψαριού ωρίμανσης με τη λεπτότητα του κρασιού – συγκλονιστικός.
Προς το τέλος της βραδιάς, μας τίμησε με την παρουσία της η Παναγιώτα Καλογεροπούλου, Υπεύθυνη Οινοτουρισμού του κτήματος. Μια γυναίκα με τρομερή θετική αύρα, στην οποία έβλεπες την αγάπη της για το κρασί και αυτό που πρεσβεύει.
Στεγαστά: το μέρος όπου η ενέργεια της πέτρας συναντά το κρασί
Η επόμενη μέρα μάς επιφύλασσε τη μεγαλύτερη ίσως εμπειρία: την επίσκεψη στα αμπέλια του T-Oinos.
Ξεκινήσαμε από τον αμπελώνα “Ράσωνας”, που οι ντόπιοι αποκαλούν “οι πεζούλες”. Βρίσκεται χαμηλότερα, σε μικρή κοιλάδα με ανατολική έκθεση και πηλοσχιστώδες έδαφος — εκεί όπου γεννιέται το Clos Stegasta Mavrotragano Rare.
Η ομορφιά του τοπίου και η ιδιαιτερότητα του μικροκλίματος — όπου η θαλασσινή αύρα δροσίζει τα σταφύλια, ενώ η αλμύρα αφήνει το αποτύπωμά της πάνω τους — είναι κάτι που δεν περιγράφεται εύκολα.
Καθώς ανεβαίναμε στα Στεγαστά, η Ελένη μάς μίλησε για τον μύθο των Τιτάνων και των Γιγάντων που πολέμησαν μεταξύ τους, πετώντας τεράστιους γρανιτένιους βράχους — εκείνους που ακόμη δεσπόζουν στο τοπίο. Μας εξήγησε επίσης πως η στρογγυλάδα των βράχων οφείλεται στο ότι κάποτε η Τήνος ήταν καλυμμένη από θάλασσα· η αλμύρα και το νερό έδωσαν στις πέτρες τη σημερινή τους μορφή.
Η εικόνα με τα πελώρια “βότσαλα” από γρανίτη είναι πραγματικά συγκλονιστική. Η ενέργεια του τόπου, μοναδική.
Όπως μάς είχαν πει από την προηγούμενη βραδιά η Ελένη και η Παναγιώτα, «η ενέργεια των Στεγαστών δεν περιγράφεται, μόνο βιώνεται». Και πράγματι, ανάμεσα στην πέτρα, το αμπέλι και τους ανθρώπους που το φροντίζουν, νιώθεις αυτή τη ζωντανή δύναμη.
Ο Θάνος μάς μίλησε για τη λεπτοδουλειά της ομάδας στο αμπέλι.
Κάποια στιγμή του είπα: «Μου φαίνεται σαν να κάνετε χειρουργικές κινήσεις αγάπης, όπως οι γονείς στα παιδιά τους, για να τους δώσουν όλα τα απαραίτητα εφόδια».
Πραγματικά, η σχέση της ομάδας με το αμπέλι ήταν σχέση γονιού και παιδιού. Είναι εκεί καθημερινά, φροντίζοντας τις ανάγκες του, βοηθώντας τις ρίζες να μπουν βαθιά, να γίνουν δυνατές και να δώσουν τους καρπούς της αγάπης τους.
Όπως λέει και ο κυρ-Γιάννης Μπουτάρης στο βιβλίο του: «Τα μεγάλα κρασιά φτιάχνονται στα αμπέλια». Κι αν επισκεφθεί κανείς τα Στεγαστά, θα καταλάβει γιατί.
Μικρό Καράβι: η Τήνος όπως πρέπει να τη ζήσεις
Η συνέχεια μας βρήκε στο κέντρο της Τήνου, στο εστιατόριο Μικρό Καράβι. Εκεί, η γλυκύτατη και χαμογελαστή οικοδέσποινα Σταματούλα μάς υποδέχτηκε με χαμόγελο και φιλοξενία.
Δοκιμάσαμε παραδοσιακές γεύσεις: τα πιο νόστιμα φασόλια Τήνου με χόρτα γιαχνί, γαύρο μαρινάτο με μελιτζανοσαλάτα από ταχίνι και κατσίκι στο φούρνο με πατάτες βουτύρου και φρέσκα βότανα.
Ο χώρος μοναδικός, με ιδιαίτερο χαρακτήρα, διαμορφωμένος με προσωπικότητα — ακόμη και το παλιό χαμάμ έχει μετατραπεί σε κελάρι, όπου φυλάσσονται κρασιά από τα σπουδαιότερα οινοποιεία της Ελλάδας.
Μαζί μας ξανά η Παναγιώτα, που με το γνώριμο πάθος της μάς παρουσίαζε τα κρασιά του T-Oinos.
Αφού ξαναδοκιμάσαμε τα ροζέ, ήρθε η σειρά των Clos Stegasta Assyrtiko και Assyrtiko Rare.
Δεν θα προσπαθήσω να περιγράψω αυτά τα κρασιά — γιατί απλώς δεν γίνεται. Πρέπει να τα δοκιμάσεις, να μιλήσεις για αυτό που πίνεις, να τα νιώσεις.
Το ίδιο ισχύει και για τα Clos Stegasta Mavrotragano και Mavrotragano Rare. Ό,τι ισχύει για το Ασύρτικο, πολλαπλασιάστε το επί δύο – ή και επί τρία.
Οι άνθρωποι που φρόντισαν αυτά τα «παιδιά» τους, ανταμείφθηκαν με κρασιά που αντέχουν στον χρόνο και εξελίσσονται δυναμικά. Γιατί, όπως και στη ζωή, ό,τι δίνεις, το παίρνεις πίσω με τόκο.
Ένα ταξίδι που σε αλλάζει
Το δείπνο μας έκλεισε ιδανικά με τη βράβευση των υποτρόφων της Genius in Gastronomy, που προχωρούν από το Wine Professional & Sommelier Course στο Wine & Sommelier Expert Course.
Ήταν ένα ταξίδι που με σημάδεψε. Με έκανε να σέβομαι ακόμη περισσότερο κάθε άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από ένα μπουκάλι κρασί. Να σκέφτομαι πριν μιλήσω, όταν ανοίγω ένα μπουκάλι ή όταν το κρίνω.
Από αυτό το ταξίδι πήρα κάτι από τους καλύτερους του χώρου. Ίσως, μέσα από αυτή την εμπειρία, να έγινα κι εγώ λίγο καλύτερος πάνω στο κρασί.
