τις τελευταίες εβδομάδες, προκειμένου να κάνει την έρευνά της για τα γυρίσματα του πρώτου ντοκιμαντέρ της, με αντικείμενο την οικονομική κρίση, η οποία ξεκίνησε χρόνια πριν αρχίσει να γίνεται αισθητή στην καθημερινότητα των Ελλήνων (άλλωστε τα περισσότερα λουκέτα στα εργοστάσια της κλωστοϋφαντουργίας μπήκαν πριν από την εκδήλωση της κρίσης).
Για τη Φρανσίσκα το ταξίδι δεν σταματάει στην Ελλάδα, όπου θα επιστρέψει τον Σεπτέμβριο με τηλεοπτικό συνεργείο, προκειμένου να ξεκινήσει τα γυρίσματα, ούτε είναι η ελληνική πραγματικότητα το μοναδικό αντικείμενο του ντοκιμαντέρ της. Στόχος της είναι να αναζητήσει συνδέσεις ανάμεσα στις διάφορες χώρες της Ευρώπης και τους καταναλωτές τους: ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες του Βορρά, των οποίων οι πολίτες καταναλώνουν προϊόντα σε προσιτές τιμές, και σε εκείνες που κάνουν εφικτό κάτι τέτοιο: χώρες όπως η Βουλγαρία, όπου τα προϊόντα παράγονται φθηνά, χάρη σε μισθούς χαμηλότερους από αυτούς της Κίνας, όπως λέει η Φρανσίσκα Χάνι.
Η συγγραφέας θα βρεθεί τον Μάρτιο στη Βουλγαρία, προκειμένου να συνομιλήσει με επιχειρηματίες και συνδικαλιστές στη γειτονική χώρα, εκεί που, όπως λέει, υπάρχει μεν πολλή δουλειά -μεταξύ άλλων ανέφερε και τις ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν μεταφερθεί εκεί- αλλά η ζωή είναι σε πολλές περιπτώσεις πολύ σκληρή και οι οικονομικοί πόροι καλύπτουν μόνο επιφανειακά τις ανάγκες των νοικοκυριών.
Στη συνέχεια θα επιστρέψει στην Ελβετία και ενδεχομένως θα ταξιδέψει στη Γερμανία, προκειμένου να καταγράψει την άλλη πλευρά του νομίσματος, αυτή μιας ανεπτυγμένης χώρας, όπου οι άνθρωποι μπορεί μεν να πιέζονται επίσης, αλλά έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα για “αγοραστικές εμπειρίες” -shopping experiences, όπως λέει χαρακτηριστικά- σε πολύ χαμηλές τιμές.
“Το ντοκιμαντέρ έχει τίτλο ‘Made in Europe’ (φτιαγμένο στην Ευρώπη)” λέει, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα του ΑΠΕ-ΜΠΕ, και συνεχίζει: “Βλέπουμε το ‘Made in Europe’ και λέμε ‘ωραία, το προϊόν αυτό είναι φτιαγμένο στην Ευρώπη, όχι στην Κίνα’, ωστόσο είναι ένα προϊόν που έχει παραχθεί σε πολύ χαμηλές τιμές […] Δεν ξέρω αν γνωρίζετε ότι ο επίσημος κατώτατος μισθός στη Βουλγαρία είναι χαμηλότερος από της Κίνας […] λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει: “Με ενδιαφέρουν οι συνδέσεις, το πώς συνδέονται τα πράγματα μεταξύ τους, γι’ αυτό και το θέμα του ντοκιμαντέρ μου δεν είναι μόνο η Ελλάδα, αλλά και η Βουλγαρία, η Ελβετία, η Γερμανία και οι καταναλωτές […] Το πώς επηρεάζονται από όλο αυτό οι χώρες και οι άνθρωποι που ζουν σε αυτές”.
Ποια είναι η εικόνα που έχουν σήμερα οι Ελβετοί για την κατάσταση στην Ελλάδα; “Συνήθως λένε […] πως είναι αυταπόδεικτο ότι αν κάποιος δεν έχει, τότε δεν μπορεί και να δώσει, ότι δεν έχει νόημα να πιέζεται κι άλλο η χώρα. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει πάντα το ερώτημα: τι θα γίνει όλο αυτό το χρέος; Στο πλαίσιο της έρευνάς μου για το ντοκιμαντέρ μού έκανε μεγάλη εντύπωση όταν έμαθα ότι η μόνη χώρα που έχει μεγαλύτερο χρέος από την Ελλάδα ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι η Ιαπωνία, μόνο η Ιαπωνία!”
Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ