Πρόκειται για την πρώτη μεγάλη μελέτη, που συνέκρινε απευθείας τις δύο θεραπευτικές μεθόδους και βρήκε ότι ουσιαστικά δεν διαφέρουν στο τελικό αποτέλεσμα. Με δεδομένο ότι πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να παίρνουν αντικαταθλιπτικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, λόγω και των πιθανών παρενεργειών τους (αϋπνία, δυσκοιλιότητα, σεξουαλικά προβλήματα κ.α.), η διαλογιστική ψυχοθεραπεία μπορεί να αποτελέσει μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση, σύμφωνα με τους επιστήμονες, τουλάχιστον για ορισμένους ασθενείς.
Η κατάθλιψη τείνει να εξελιχθεί σε παγκόσμια επιδημία, πλήττοντας πάνω από 350 εκατομμύρια ανθρώπους διεθνώς, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Η θεραπεία της βασίζεται στα αντικαταθλιπτικά, στην ψυχοθεραπεία ή σε έναν συνδυασμό τους, όμως συχνά οι ασθενείς δεν ανταποκρίνονται θετικά ή, μετά από ένα διάστημα βελτίωσης, η ψυχική υγεία τους επιδεινώνεται και πάλι.
Η γνωσιακή ψυχοθεραπεία που βασίζεται στον διαλογισμό της αυτεπίγνωσης (MBCT), συνδυάζει σύγχρονες δυτικές και παραδοσιακές ανατολικές τεχνικές, δίνοντας έμφαση στο να εκπαιδεύσει -ατομικά ή σε ομάδες- τους ασθενείς, ώστε να αποκτούν ολοένα μεγαλύτερη επίγνωση των αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων τους και, με αυτό τον τρόπο, σταδιακά να αποστασιοποιούνται και να μην ελέγχονται από αυτά. Ζητούμενο είναι οι ασθενείς να αλλάξουν τον τρόπο που σκέπτονται και αισθάνονται για τις αρνητικές προσωπικές εμπειρίες τους, αναγνωρίζοντας την παροδική φύση τους.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή κλινικής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Βίλεμ Κούικεν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο έγκριτο ιατρικό περιοδικό “The Lancet”, σύμφωνα με το BBC και τα πρακτορεία Ρόιτερς και Γαλλικό, χώρισαν τυχαία 424 ενηλίκους με υποτροπιάζουσα μείζονα κατάθλιψη σε δύο ίσες ομάδες. Η μία ομάδα συνέχισε να παίρνει αντικαταθλιπτικά, ενώ η άλλη εγκατέλειψε σταδιακά τα φάρμακα και άρχισε διαλογιστική ψυχοθεραπεία.
Η δεύτερη μέθοδος συνίστατο σε οκτώ ομαδικές συνεδρίες διαλογισμού αυτεπίγνωσης διάρκειας 2,5 ωρών η κάθε μία, συν ατομική διαλογιστική άσκηση του ασθενούς στο σπίτι του, καθώς επίσης σε γενικότερη ομαδική ψυχοθεραπεία και εξοικείωση με τις γνωσιακές-συμπεριφορικές τεχνικές.
Σε διάστημα δύο ετών, το ποσοστό των ασθενών που υποτροπίασαν, εμφανίζοντας ξανά κατάθλιψη, ήταν σχεδόν ίδιο: 44% στην ομάδα διαλογιστικής ψυχοθεραπείας έναντι 47% στην ομάδα που έπαιρνε αντικαταθλιπτικά.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι, μετά από αυτά τα ευρήματα, η διαλογιστική ψυχοθεραπεία μπορεί να αποτελέσει «μια νέα επιλογή για εκατομμύρια ανθρώπους με υποτροπιάζουσα κατάθλιψη». Προειδοποίησαν όμως ότι η εν λόγω θεραπεία δεν πρέπει να αντικαταστήσει την φαρμακοθεραπεία σε ασθενείς με σοβαρές διαταραχές, οι οποίοι έχουν νοσηλευθεί ή που έχουν αυτοκτονικές τάσεις.
Σύνδεσμος: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση:
http://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(14)62222-4/abstract
