Ο Γάλλος επιθετικός του “τριφυλλιού” τόνισε πως του βγήκε σε καλό η απόφαση του να πάει στον Παναθηναϊκό, επεσήμανε πως η σχέση του με τους φιλάθλους της ομάδας είναι ισχυρή, ενώ όσον αφορά τους σοβαρούς τραυματισμούς που πέρασε δήλωσε πως “… ο κόσμος νόμιζε πως το ποδόσφαιρο είχε τελειώσει για μένα, όμως βαθιά μέσα μου, πίστευα πως θα επέστρεφα. Είναι απλά θέμα θετικής σκέψης και θέλησης. Με τη βοήθεια του Θεού έχω αυτή τη δύναμη και όλα πήγαν καλά για μένα”
Αναλυτικά οι δηλώσεις του:
Για την απόφαση του να αγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα: “Ήρθα εδώ για να ζήσω μια νέα εμπειρία, ένα είδος ποδοσφαίρου με το οποίο δεν ήμουν ιδιαίτερα εξοικειωμένος. Είναι μια καλή εμπειρία και επίσης μια πρόκληση, γιατί ήθελα να επιστρέψω στην εθνική ομάδα και επιθυμούσα να συμμετάσχω στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Πήρα την ευκαιρία και μου βγήκε σε καλό”.
Για τη σχέση του με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού: “Η σχέση μου με τους οπαδούς είναι πολύ δυνατή. Γνωρίζουν ότι πάντα δίνω ότι καλύτερο έχω, δεν είμαι κάποιος που ήρθε εδώ για να κάνει διακοπές. Γνωρίζουν πως αγαπώ το σύλλογο, πως αγαπώ τους συμπαίκτες του και ότι θέλω να τους βοηθήσω όσο περισσότερο μπορώ”.
Για την επιστροφή του στην Εθνική Γαλλίας: “Ήμουν πολύ περήφανος και πολύ χαρούμενος. Περήφανος γιατί επέστρεφα στην Εθνική Γαλλίας, έχοντας περάσει τόσα πολλά. Ήμουν τόσο περήφανος. Όμως για άλλη μια φορά δεν τελείωσε όμορφα, τελείωσε πραγματικά άσχημα και ακόμα αισθανόμαστε τις συνέπειες όλων αυτών. Όμως, όπως έχω ξαναπεί, είμαι πολύ δυνατός σε πνευματικό επίπεδο και αντιδρώ καλά σε καταστάσεις. Μπορώ να επανέλθω γρήγορα, μετά από άσχημα γεγονότα”.
Για τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002: “Ήταν ένα μείγμα συναισθημάτων. Ένιωθα τιμη που ήμουν μέλος αυτής της ομάδας, όμως την ίδια στιγμή πολύ απογοητευμένος με τα αποτελέσματα. Και η χαρά έμεινε, γιατί ήμουν τόσο περήφανος που αγωνιζόμουν μαζί με τον Ντεσαγί, τον Τουράμ, τον Ζιντάν, τον Ντουγκαρί, τον Λεμπέφ και η λίστα συνεχίζεται. Όλοι αυτοί οι παίκτες ήταν σπουδαία εκείνη την εποχή. Το γεγονός ότι ήμουν μέλος αυτής της ομάδας, με έκανε να αισθάνομαι πολύ περήφανος”.
Για τον προπονητή του στην Οσέρ, Γκι Ρου: “Για μένα, ο Γκι Ρου είναι ο καλύτερος. Ένας από τους καλύτερους προπονητής όλων των εποχών. Ήμουν πραγματικά περήφανος και ήταν κάτι σπουδαίο για μένα, να έχω την δυνατότητα να δουλέψω μαζί του”.
Για τους σοβαρούς τραυματισμούς του και τον τρόπο που τους ξεπέρασε: “Δεν είναι τόσο δύσκολο. Είμαι άνθρωπος με δυνατό πνεύμα και με μεγάλη θέληση. Όταν θέλω κάτι, το παίρνω, άρα δεν ήταν κάτι τόσο δύσκολο για μένα. Ο κόσμος νόμιζε πως το ποδόσφαιρο είχε τελειώσει για μένα, όμως βαθιά μέσα μου, πίστευα πως θα επέστρεφα. Είναι απλά θέμα θετικής σκέψης και θέλησης. Με τη βοήθεια του Θεού έχω αυτή τη δύναμη και όλα πήγαν καλά για μένα”.
Για το πέρασμα του από τη Λίβερπουλ: “Ήταν και παραμένει κάτι ιδιαίτερο για μένα, βρίσκεται στην καρδιά μου. Η Λίβερπουλ είναι το κλαμπ, με το οποίο κέρδισα τους πιο πολλούς τίτλους. Είμαι ακόμα ερωτευμένος με αυτόν τον σύλλογο. Και το ΚΟΠ είναι το κάτι άλλο. Πρέπει να το ζήσεις. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω, όμως είναι κάτι το ιδιαίτερο”.
Για τα χρόνια που αγωνίστηκε στη Μαρσέιγ και το ποδοσφαιρικό του είδωλο: “Ο πραγματικός ήρωας μου ήταν ο Ζαν Πιέρ Παπέν. Δεν έχω στο μυαλό μου κάποιες συγκεκριμένες κινήσεις του, όμως ήταν ένας σπουδαίος σκόρερ. Ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση ποδοσφαιριστή. Μπορούσε να σκοράρει από οποιαδήποτε θέση και τολμούσε να πάρει τα πιο απίθανα ρίσκα. Και το περίεργο είναι ότι τις περισσότερες φορές, δικαιωνόταν. Πέρασα κάποιες όμορφες στιγμές στην Μαρσέιγ, γιατί η Μαρσέιγ είναι ο σύλλογος τον οποίο υποστηρίζω στη Γαλλία. Είναι ο σύλλογος που βρίσκεται στην καρδιά μου. Δεν τελείωσαν καλά τα πράγματα μαζί τους, όμως έχω κρατήσει κάποιες σπουδαίες αναμνήσεις από το πέρασμα μου”.