Ναι, η Ελλάδα μπορούσε και καλύτερα. Μπορούσε να προκριθεί αν δεν παρουσιαζόταν τόσο χλωμή και ανέτοιμη στο πρώτο της παιχνίδι ή ακόμη κι αν χθες ο Σαμαράς είχε σταθεί λίγο πιο τυχερός στην καλύτερη ευκαιρία για την Εθνική Ομάδα όσο το σκορ ήταν 0-0. Μπορούσε όμως και να είχε διασυρθεί με τρεις ήττες αν δεν είχε δείξει χαρακτήρα μεγάλης και κυρίως ψημένης ομάδας στο παιχνίδι με τη Νιγηρία. Δεν το έκανε και παρά την αποτυχία να προκριθεί οι εντυπώσεις δεν είναι απαραίτητα αρνητικές.
Στο παιχνίδι με την Αργεντινή η Ελλάδα έτσι κι αλλιώς έψαχνε για ένα θαύμα ανάλογο με αυτά που έγιναν μαζεμένα το 2004 στην Πορτογαλία και που δυστυχώς με τον νόμο των πιθανοτήτων αν είμαστε… τυχεροί ίσως ξαναγίνουν σε 500 χρόνια. Ακόμα και στο περίεργο παιχνίδι που λέγεται ποδόσφαιρο, μπορεί ο καλύτερος να μη νικά πάντα αλλά ευτυχώς για το θέαμα και την ποιότητα του ποδοσφαίρου, νικά τις περισσότερες φορές.
Πολλοί γκρίνιαξαν βλέποντας την εντεκάδα με τους 4 κεντρικούς αμυντικούς και τον έναν και απελπιστικά απομονωμένο επιθετικό. Και τι να κάναμε δηλαδή; Να παίζαμε το ματς με τον Μέσι, τον Αγκουέρο και τον Μιλίτο στα ίσια; Δεν θυμάμαι κανέναν να είχε αντιρρήσεις με τη γραμμή μαζινό που χτίζαμε σε κάθε ματς το 2004… Τότε είχαμε τρία αμυντικά χαφ που… δάγκωναν, τώρα που τα πνευμόνια στη μεσαία γραμμή μας έλειπαν “βαφτίσαμε” αμυντικό μέσο τον Παπασταθόπουλο που έκανε εμφάνιση για μεταγραφή σε μεγάλο σύλλογο με το υποδειγματικό ατομικό μαρκάρισμα στον Μέσι κι ας γκρινιάζει ο καλομαθημένος από τα σφυρίγματα των διαιτητών “μάγος” πως έφαγε αρκετές ψιλές…
Στο κάτω κάτω, δεν μετρά κυρίως πόσους αμυντικούς ή επιθετικούς έχεις στην εντεκάδα αλλά τι τους ζητάς από το παιχνίδι και που τους βάζεις να παίξουν. Οταν ο Μουρίνιο είχε κάνει δεύτερο δεξί μπακ τον Ετό, ο Καμπιάσο ξυλοφόρτωνε τον Μέσι και η Ιντερ είχε… παρκάρει το πούλμαν της ομάδας μπροστά στον Σέζαρ στο Καμπ Νου όλοι μιλούσαν για ρεσιτάλ κοουτσαρίσματος από τον “Special One”. Αν το έκανε εκείνος έχοντας στη διάθεσή του παίκτες όπως ο Σνάιντερ, ο Μαϊκόν και ο Μιλίτο, τότε δικαιούται να το κάνει κι ο Οτο που έχει τον Μόρα, τον Αβραάμ και τον Τζιόλη…