Ως… απάντηση στο συγκεκριμένο υπόμνημα, ο Υπουργός Παιδείας, έστειλε μία επιστολή στον Σύνδεσμο Ιδιωτικών Σχολείων (ΣΙΣ), στην οποία εξηγεί τους λόγους για τους οποίους επιστρέφει ως απαράδεκτο το υπόμνημα της 26ης Ιουλίου 2017.
Μεταξύ άλλων ο Υπουργός Παιδείας μιλάει για επικίνδυνες νοοτροπίες και λέει ότι οι εκφράσεις που χρησιμοποιούνται στο υπόμνημα του συνδέσμου ιδιωτικών σχολείων δεν τιμούν όποιον τις γράφει.
Και καταλήγει: Ο προβληματισμός μας ότι αν οι γονείς και τα παιδιά τους που πηγαίνουν με κόστος στα συγκεκριμένα σχολεία, γνωρίζουν για το επίπεδο, το ύφος και το ήθος των συγκεκριμένων ιδιοκτητών αυτών των σχολείων.
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή:
Νωρίτερα, ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Σχολείων ανέφερε σε ανακοίνωσή του, η οποία και προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις: “Στο Σχέδιο Νόμου «Οργάνωση και λειτουργία της Ανώτατης Εκπαίδευσης, ρυθμίσεις για την Έρευνα και άλλες διατάξεις» που θα εισαχθεί στην Ολομέλεια προς συζήτηση την 31η Ιουλίου, ο υπουργός Παιδείας, με το δυσερμήνευτο και αδικαιολόγητο ιδεοληπτικό μένος του κατά των ιδιωτικών σχολείων, περιλαμβάνει και θέματα που τα αφορούν.
Με μία δικονομικά αμφισβητήσιμη και ηθικά έωλη νομοθετική ρύθμιση (άρθρο 71 παρ. 3) και προκειμένου να προκαταλάβει αποφάσεις των τακτικών δικαστηρίων, δίνει αναδρομική ισχύ (από 6-9-2016) σε αποφάσεις υπηρεσιακών συμβουλίων του Δημοσίου, που στήθηκαν ή θα στηθούν για να απορρίψουν προγενέστερες καταγγελίες συμβάσεων εργασίας ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Η αντισυνταγματική αυτή διάταξη διατυπώθηκε αρχικά στην εν λόγω ρύθμιση ως «αληθής έννοια των διατάξεων[…]», βιάζοντας βάναυσα κάθε έννοια λογικής και δικαίου. Στην παρούσα εκδοχή, όμως, η διατύπωση άλλαξε και στις προγενέστερες αυτές αποφάσεις αποδίδεται αναδρομικά «απόλυτη ακυρότητα».
Φυσικά η ρύθμιση αυτή είναι το έλασσον, όταν έχει ήδη νομοθετηθεί (παρ. 9 του άρθρου 30 του ν. 682/1977, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 9 του άρθρου 56 του ν. 4472/2017 και ισχύει) η σύσταση κατ’ όνομα «ανεξάρτητης επιτροπής», αποτελούμενης από τακτικούς δικαστές (Πρωτοδίκες) και αρμοδιότητα τον έλεγχο νομιμότητας και καταχρηστικότητας καταγγελιών συμβάσεων εργασίας.
Η επιτροπή αυτή ήδη συστάθηκε με την ΥΑ υπ’ αριθμ. 101482/Ν1/16-6-2017 και παρά την επίφαση αντικειμενικότητας στη σύστασή της, αφήνει πολλά ερωτήματα να πλανώνται αναπάντητα. Ενδεικτικώς αναφέρουμε: Προς τι η θεσμοθέτηση ενός μηχανισμού «παρα-Δικαιοσύνης», αφού τα αρμόδια τακτικά δικαστήρια υπάρχουν και λειτουργούν σωστά (εκτός αν υπάρχει αμφισβήτηση επ’ αυτού από τον υπουργό Παιδείας); Τι περισσότερο θα εισφέρουν στην απόδοση δικαιοσύνης τα μέλη της επιτροπής με τις αποφάσεις τους πλην του a priori επηρεασμού της τακτικής Δικαιοσύνης και της αποθάρρυνσης προσφυγής σε αυτήν;
Τέλος, σε όλη αυτήν την σοβιετικού τύπου νομοθέτηση δεν μπορούσε να λείψει και μια αμφίβολης σκοπιμότητας επίδειξη ανθρωπισμού. Στην παρ. 2 του ίδιου άρθρου 71 προβλέπεται ότι «στα ιδιωτικά σχολεία δύνανται να εγγράφονται και να φοιτούν μαθητές με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, με τους ίδιους όρους, προϋποθέσεις και προσαρμογές που ισχύουν για τα δημόσια σχολεία[…]» και ότι «απαγορεύεται η άρνηση εγγραφής μαθητών εξ αιτίας της αναπηρίας ή των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών τους.»
Ας μας πληροφορήσει ο κύριος υπουργός πόσους κτηριολογικούς ελέγχους διεξήγαγε ο ΕΟΠΠΕΠ στα δημόσια σχολεία σχετικώς με την ευκολία πρόσβασης σε αυτά μαθητών με αναπηρία, ποια είναι τα ευρήματά του και πώς προτίθενται οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου του να τα αντιμετωπίσουν.
Έχει, επίσης, αντιληφθεί ο κύριος Υπουργός ότι το ισχύον εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αναλυτικό και ωρολόγιο, και η συγκρότηση των τμημάτων τάξεων, έτσι όπως είναι αυστηρά υπερ-ρυθμισμένα και άκαμπτα, δεν βοηθούν παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις την ομαλή ένταξη των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες; Αντί, λοιπόν, να εισάγονται νομοθετικές ρυθμίσεις που δεν επιλύουν πραγματικά προβλήματα, ας προχωρήσει ο κύριος Υπουργός σε τέτοιες αλλαγές που να επιτρέπουν στα σχολεία, δημόσια και ιδιωτικά, να οργανώνουν τα προγράμματά τους και τις τάξεις τους με τρόπο ευέλικτο, παιδαγωγικά ορθό και, εν τέλει, αποτελεσματικό για τη σωστή ένταξη όλων των παιδιών στη σχολική ζωή και την ανάδειξη της δημιουργικότητάς τους.
Τέλος, σχετικώς με το ζήτημα του χαρακτηρισμού της διαγωγής των μαθητών (άρθρο 70 παρ. 1 α και β) θα συμφωνούσαμε ότι πρόκειται για αναχρονιστικό κατάλοιπο που έχει χάσει τη σημασία του. Ωστόσο, επειδή μιλούμε για την διαπαιδαγώγηση ανήλικων μαθητών, επισημαίνουμε ότι η κατάργησή της διαγωγής οφείλει να αντικατασταθεί από Κανονισμό Λειτουργίας, όπου η κάθε σχολική μονάδα, δημόσια ή ιδιωτική, θα ορίζει το πλαίσιο αρχών και κανόνων που θα διέπουν τη λειτουργία της σχολικής κοινότητας, ώστε να τους γνωρίζουν οι μαθητές και οι γονείς τους.”.