Ορισμένες από αυτές που αποτύπωσε η δική μου «κάμερα» είναι:
– Η εικόνα των λιωμένων από το περπάτημα παιδικών παπουτσιών που έδειξαν στο Live News του EPSILON. Τα μικρά παιδιά έμαθαν από πολύ νωρίς ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι αγγελικά στρωμένος…!

– Η εικόνα της Σοφίας Ρομπόλη που με λυγμούς παρουσίασε στο νοηματικό δελτίο του ALPHA τον Γολγοθά των μικρών προσφυγόπουλων. Ένας λυγμός ίσον χίλιες λέξεις…!

– Η εικόνα του νεογέννητου γιου του Υποπλοιάρχου Κωνσταντίνου Πανανά που ήρθε στον κόσμο λίγες ημέρες μετά τον άδικο χαμό του πατέρα του. Το αγοράκι δεν θα δει ποτέ από κοντά τον πατέρα του αλλά οι δικοί του άνθρωποι θα τον «γεμίσουν» με τις εικόνες του και θα είναι πάντα εκεί, μέσα στην «εικόνα» της ζωής του για να τον προσέχει…!

– Η εικόνα των τρακτέρ στους δρόμους. Οι αγρότες έδειξαν ότι δεν κάθονται στα χωράφια τους. Και εμείς για ακόμα μία φορά παρακολουθούμε από τους καναπέδες μας…!

– Η εικόνα που έβγαζε η ΕΡΤ στο αφιέρωμα για τα πενήντα χρόνια τηλεόρασης. Η θλίψη και η προχειρότητα στο μεγαλείο της. Αν έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς;

– Η εικόνα του Πέτρου Κωστόπουλου και του Απόστολου Γκλέτσου να χορεύουν ζεϊμπέκικο. Η τεστοστερόνη ξεχείλισε από τις τηλεοπτικές οθόνες. Επηρεάστηκα τόσο πολύ που με το ζόρι κρατήθηκα να μη βγω στους δρόμους και να κατουράω στις κολώνες…!

– Η εικόνα των ανθισμένων αμυγδαλιών να μας θυμίζει ότι παρά τα όσα συμβαίνουν έρχεται η άνοιξη. Η ζωή συνεχίζεται…! Οι εικόνες συνεχίζονται…! Και περιμένουμε την Άνοιξη… παντού!