«Κόκκινη γραμμή για την κοινωνία το ασυμβίβαστο μεταξύ πολιτικής ενασχόλησης και “εξωχώριας” οικονομικής δραστηριότητας σε φορολογικούς παραδείσους, έστω και “φορολογικά συνεργάσιμους”», γράφει στον υπότιτλό της η εφημερίδα, που χαρακτηρίζει τη ρύθμιση «πρόκληση για τον πολιτικό κόσμο» και ζητά να πάρει η κυβέρνηση πίσω τη ρύθμιση, που «σκανδαλίζει το κοινό περί δικαίου αίσθημα και δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοστεί».
Παράλληλα, στο κύριο άρθρο με τίτλο «Το νόμιμο δεν είναι και ηθικό», η εφημερίδα καλεί την κυβέρνηση να πάρει πίσω τη διάταξη όχι γιατί φωνάζει η αντιπολίτευση αλλά «επειδή δεν είναι ηθική. Και η κυβέρνηση της Αριστεράς έχει την υποχρέωση να αποδείξει ότι διαθέτει το ηθικό πλεονέκτημα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γράφει η Αυγή στο πρωτοσέλιδό της: «Η νομική δυνατότητα υπουργών, βουλευτών και εν γένει κρατικών λειτουργών να αναπτύσσουν οικονομικές δραστηριότητες σε “φορολογικά συνεργάσιμα” κράτη, μεταξύ των οποίων και δεκάδες “φορολογικοί παράδεισοι”, σε μια περίοδο που τα βάρη της εξόδου από την κρίση επωμίζονται όσοι δεν έχουν οδό διαφυγής, αποτελεί κοινωνική πρόκληση και πρέπει αμέσως να αρθεί.
Είτε το απαίτησαν οι δανειστές είτε το εισηγήθηκε η GRECO (ομάδα κρατών για την καταπολέμηση της διαφθοράς), η κυβέρνηση δεν έχει κανέναν ουσιαστικό λόγο να επιμείνει σε μια διάταξη που αφενός σκανδαλίζει το κοινό περί δικαίου αίσθημα και αφετέρου δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοστεί, διότι καμία κυβέρνηση και κανένα πρόσωπο δεν θα μπορέσουν να σταθούν στη θέση τους. Το γεγονός ότι κόμματα της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα η Ν.Δ. γνώριζαν το θέμα και τώρα υποκρίνονται τον ανήξερο προφανώς και δεν πρέπει να λειτουργήσει συμψηφιστικά».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν είναι όμως μόνο το πρωτοσέλιδο με το οποίο η Αυγή παίρνει αποστάσεις από την απόφαση της κυβέρνησης να νομιμοποιήσει τις offshore για υπουργούς, βουλευτές και οποιονδήποτε άλλο από το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Το κύριο άρθρο της εφημερίδας έχει τίτλο «Το νόμιμο δεν είναι και ηθικό».
«Ναι, είναι νόμιμο να έχει κανείς off shore. Ναι, ο καθένας είναι σύννομος όταν βγάζει τα λεφτά του έξω, εφόσον τα έχει φορολογήσει. Ναι, πολλοί φορολογικοί παράδεισοι έχουν συναινέσει τα τελευταία χρόνια να συνεργάζονται με τις φορολογικές αρχές των μη παραδείσων. Ναι, απαιτείται σε πολλούς τομείς η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με το θεσμικό πλαίσιο των διεθνών οργανισμών στους οποίους η χώρα είναι μέλος. Και λοιπόν; Δικαιώνονται εκ των υστέρων ο Γιώργος Βουλγαράκης και η αποστομωτική ρήση του “το νόμιμο είναι και ηθικό“;
Δικαιούται ένας υπουργός που καταθέτει π.χ. φορολογικό νομοσχέδιο ή ένας βουλευτής που το ψηφίζει ή έστω το καταψηφίζει να αυτοεξαιρείται από τα –ας υποθέσουμε δίκαια- βάρη που επιβάλλει στους πολίτες; Είναι ηθικό οι κοινοί θνητοί να πληρώνουν ανάλογα με το εισόδημά τους αλλά ο ίδιος να επωφελείται από χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές στην αλλοδαπή; Δικαιούνται τα μεγαλοστελέχη των τραπεζών, που έχουν επανειλημμένα ανακεφαλαιοποιηθεί με τα χρήματα των φορολογούμενων, να κρατάνε την off shore τους –και μαζί χαμηλά το φόρο εισοδήματος; Την ώρα που μεταξύ άλλων είναι δουλειά τους να συνεργάζονται με τις αρχές για την αποκάλυψη υποθέσεων φοροδιαφυγής ή έντεχνης φοροαποφυγής; Γιατί να ανεχθεί ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας τα δυο μέτρα και τα δυο σταθμά και με τη βούλα της Βουλής;
Η απάντηση είναι σαφής: Δεν πρέπει να το ανεχθεί.
Αυτή η διάταξη πρέπει να αλλάξει. Όποιος διεθνής οργανισμός κι αν επέμεινε να μπεί. Όχι επειδή όψιμα φωνάζει η Νέα Δημοκρατία –η οποία ουδόλως φώναζε για την προηγούμενη εκδοχή της, ενώ και τώρα δεν έχει κανένα πρόβλημα με εκείνα τα στελέχη της που αποδεδειγμένα… μεγαλουργούν με τις off shore.
Αλλά επειδή δεν είναι ηθική. Και η κυβέρνηση της Αριστεράς έχει την υποχρέωση να αποδείξει ότι διαθέτει το ηθικό πλεονέκτημα.
Κι αν υποθέσουμε ότι μόνο οι κάτοχοι off shore διαθέτουν τα τυπικά προσόντα να αναλάβουν ένα σημαντικό πόστο στο κράτος ή στον “διασωθέντα” τραπεζικό τομέα, θα πρέπει να κληθούν να διαλέξουν. Και να αποχαιρετίσουν τους φορολογικούς παραδείσους –έστω κι αν είναι φορολογικά “συνεργάσιμοι”- την ίδια στιγμή που θα πιάσουν αυτή τη δουλειά. Κανείς δεν τους την επιβάλλει με το ζόρι».
