“Αυτόν κάπου τον ξέρω”, λέμε συχνά, αλλά συχνά γινόμαστε ρεζίλι επειδή δεν θυμόμαστε το όνομα κάποιου που θα έπρεπε να το ξέρουμε. Ωστόσο κανείς δεν φταίει γι’ αυτό. Επιστήμονες που μελετούν τις εγκεφαλικές λειτουργίες μάς… δικαιολογούν απόλυτα και μας λένε πως να θυμόμαστε τα ονόματα των άλλων καλύτερα.
Ο εγκέφαλος έχει μια συγκεκριμένη περιοχή –περίπου πίσω από τα αυτιά– η οποία είναι η “περιοχή αναγνώρισης προσώπων” (Fusiform Face Area). Η αναγνώριση ενός προσώπου λοιπόν είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την μνήμη. Τα πρόσωπα δεν τα θυμόμαστε, αλλά τα αναγνωρίζουμε. Πρόκειται για μία εντελώς ξεχωριστή λειτουργία, τόσο έντονη, που μπορούμε να «βλέπουμε» πρόσωπα κι εκεί που δεν υπάρχουν, όπως στα σύννεφα ή στο φεγγάρι.
Τα ονόματα όμως δεν είναι πρόσωπα, είναι λέξεις. Και τις λέξεις τις ανασύρουμε από την μνήμη μας. Δεν υπάρχει στον εγκέφαλο μηχανισμός “αναγνώρισης” λέξεων. Πρέπει να τις θυμόμαστε. Άλλη λειτουργία είναι η αναγνώριση και άλλη η μνήμη.
Για να θυμόμαστε τα ονόματα, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα χρησιμοποιούμε συχνά και να τα επαναλαμβάνουμε. Όπως, πολύ έξυπνα, κάνουν όσοι επαναλαμβάνουν το όνομα κάποιου που τους συστήνεται. Το χειρότερο είναι να “στύβουμε” το μυαλό μας για να θυμηθούμε ένα όνομα ή μία οποιαδήποτε λέξη. Αντίθετα, είναι χρήσιμο όταν μας συστήνουν κάποιον να κάνουμε ένα συνειρμό του ονόματός του με κάτι που μας τον θυμίζει.
