Ιωαννα Καλαντζακου - Τσατσαρωνη

Ο αντιπολιτευτικός λόγος είναι πολύτιμος  και χρήσιμος για την κυβέρνηση, όποτε εκφέρεται με υπευθυνότητα, είναι όμως διχαστικός και βλαπτικός όταν παραγνωρίζει τα προβλήματα της χώρας … Διαβάστε περισσότερα

Η πανδημία του κορονοϊού, της οποίας το δεύτερο κύμα εκδηλώνεται απειλητικό σε ολόκληρο τον πλανήτη, δοκιμάζει την οικονομία όλων των κρατών, θέτοντας τις κυβερνήσεις ενώπιον … Διαβάστε περισσότερα

O Αύγουστος κατέγραψε περίσσευμα διπλωματικού κεφαλαίου και επιχειρησιακής ετοιμότητας της χώρας μας. Η κύρωση των συμφωνιών οριοθέτησης ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο και … Διαβάστε περισσότερα

Με τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα, το σχέδιο του οποίου εξετάζεται ήδη από τους θεσμούς και αναμένεται να τεθεί σε διαβούλευση μέχρι το τέλος του μήνα, … Διαβάστε περισσότερα

Με τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα, το προσχέδιο του οποίου έχει δοθεί στη δημοσιότητα, η ελληνική νομοθεσία επιδιώκει, όπως έχει επισήμως ανακοινωθεί, να εισαγάγει δύο καινοτομίες. … Διαβάστε περισσότερα

Στον πόλεμο κατά της πανδημίας, η πατρίδα μας «μετράει» μέχρι στιγμής μια νίκη. Νίκη πικρή, όπως σε κάθε πόλεμο. Με απώλειες ανθρώπων που θρηνούν οι … Διαβάστε περισσότερα

Απέναντι στην πανδημία του κορωνοϊού και τον κίνδυνο που γεννά για τον πληθυσμό της χώρας μας, η κυβέρνηση έχει επιδείξει από την πρώτη στιγμή ετοιμότητα, … Διαβάστε περισσότερα

Μέσα σε επτά μήνες από την ανάληψη της εξουσίας, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει αλλάξει το πρόσωπο της ελληνικής οικονομίας!

«Καλά έκαναν» που παραβίασαν το Οικονομικό Πανεπιστήμιο με αλυσοπρίονο, είπε βουλευτής και καθηγητής Πανεπιστημίου.

Με τη συμπλήρωση των πρώτων 100 ημερών από την ορκωμοσία της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ήδη επιβεβαιώσει ότι κάνει τα λόγια πράξη. Ότι οδηγεί τη χώρα προς μία νέα σελίδα τόσο στο εσωτερικό, όσο και στην εικόνα της Ελλάδας προς τους ξένους ηγέτες και επενδυτές.

Όταν μια Κυβέρνηση ξαναζητά μία ακόμη θητεία, πρέπει πρωτίστως να εξηγήσει γιατί δεν κατόρθωσε να κάνει όσα τώρα επαγγέλλεται στη θητεία που μόλις ολοκληρώθηκε…

O επίλογος της χειρότερης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικός. Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε με αλαζονεία, υποκρισία, διχαστικό λόγο και ιδιοτέλεια. Απέρχεται μεταβάλλοντας τη Βουλή σε πλυντήριο προεκλογικών διευθετήσεων και ρουσφετολογικών τακτοποιήσεων.

Στις τελευταίες ώρες αυτής της Βουλής συμπυκνώθηκαν με τον πλέον θλιβερό τρόπο όλες οι παθογένειες μιας κυβερνητικής θητείας 4,5 ετών. Δεν είναι ασφαλώς έκπληξη η αντιμετώπιση του Δημοσίου ως «λάφυρου» και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ως πεδίου διαπλοκής.

Η μεγάλη διαφορά υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, η μεγαλύτερη στα χρονικά των ευρωεκλογών στη χώρα, απέδειξε όμως ότι ο ελληνικός λαός δεν περιορίστηκε στην αποδοκιμασία.

Επιδόματα – ψίχουλα με παραπλανητικές υποσχέσεις για το μέλλον. Αποσπασματικές ρυθμίσεις οφειλών που εξαιρούν μεγάλο αριθμό νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Εγκαίνια μετρό σε ακίνητα βαγόνια και εκδοτήρια εισιτηρίων ζωγραφισμένα σε μουσαμάδες.

Η απόφαση του πρωθυπουργού να μετατρέψει την πρόταση μομφής κατά του αναπληρωτή υπουργού κ. Πολάκη σε ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση επιβεβαιώνει και επισήμως ότι ο κ. Πολάκης δεν αποτελεί κάποια «αποκλίνουσα» περίπτωση στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκφράζει το ύφος και το ήθος της κυβέρνησης – τη διχαστική, επιθετική και αντιδημοκρατική στάση της κατά των πολιτικών αντιπάλων της.

Η συνεχιζόμενη φυγή των Ελλήνων νέων στο εξωτερικό αποτελεί ένα απογοητευτικό, έμπρακτο «δημοψήφισμα» ότι η χώρα μας δεν είναι ελκυστική ούτε για τα ίδια τα παιδιά της! Και δεν είναι μόνο αυτό. Η μετανάστευση των Ελλήνων μαζί με την υπογεννητικότητα αποτελούν νάρκες για το μέλλον της πατρίδας μας.

Η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει τη ρύθμιση εδώ και έξι μήνες, με αποτέλεσμα πολλοί οφειλέτες να σταματήσουν τις πληρωμές.

Ο σάλος που ξεσήκωσαν οι προτεινόμενες τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα οδήγησε τον υπουργό Δικαιοσύνης κ.Καλογήρου να χαρακτηρίσει «θλιβερές» τις προσπάθειες να συσχετισθεί η «επιστημονική και τεκμηριωμένη εργασία με ζητήματα τρέχουσας πολιτικής αντιδικίας και αντιπαράθεσης».

Πόσο θράσος χρειάζεται για να προσποιείται κανείς τον ανυπαίτιο, να έχει μόνο μέλημα να «γαντζωθεί στην καρέκλα» ακόμη και όταν γύρω του έχουν απλωθεί ο θάνατος και η οδύνη;