Πέθανε σε ηλικία 101 ετών ο διακεκριμένος κριτικός λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος Δημήτρης Ραυτόπουλος.
Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ραυτόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά στις 28 Μαΐου 1924 και από τα εφηβικά του χρόνια αναμείχθηκε στις κινήσεις της πολιτικής νεολαίας της Αριστεράς. Το 1944 έγινε δεκτός στο Τμήμα Χημείας της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του λόγων πολιτικών διώξεων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αρθρογραφούσε στο περιοδικό της ΕΠΟΝ Νέα Γενιά (1944–1945) και υπήρξε συντάκτης της εφημερίδας του ΕΑΜ Ελεύθερη Ελλάδα (1946–1947).
Κατά την περίοδο 1947–1952, εξορίσθηκε στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Άγιο Ευστράτιο. Μετά τη χαλάρωση των μετεμφυλιακών μέτρων, εργάστηκε στις εφημερίδες Η Αυγή (1952–1967), Ελεύθερος, Ώρα (1955–1956).
Μαζί με τον Κώστα Κουλουφάκο, τον Τίτο Πατρίκιο, τον Κώστα Πορφύρη κ.ά., συμμετείχε στη συντακτική ομάδα του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κατά την περίοδο της Δικτατορίας (1967–1974), ο Ραυτόπουλος διέφυγε στη Γαλλία. Εκεί εργάστηκε ως συντάκτης στο Λεξικό Robert και συμμετείχε στο αφιέρωμα του περιοδικού Temps Modernes στην Ελλάδα το 1969, συνθέτοντας μία ανθολογία κειμένων από διωχθέντες συγγραφείς.
Παρακολούθησε μαθήματα στην École Pratique des Hautes Études του Παρισιού. Ιδιαίτερα διαπλαστική για τις πολιτικές θέσεις του και για τη μετέπειτα ιδεολογική εξέλιξή του ήταν η φιλική σχέση του με τον Άρη Αλεξάνδρου, αποτέλεσμα της οποίας ήταν οι οξύτατες αντιδογματικές θέσεις του.
Μετά τη μεταπολίτευση, ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού Ηριδανός, το οποίο με τα αφιερώματά του πραγματοποίησε ανοίγματα προς νέες τάσεις της λογοτεχνίας. Παράλληλα, έγραφε επιφυλλίδες στην Αυγή (1977–1980) και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Απογευματινή (1976–1981). Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Το έργο του
Ο Ραυτόπουλος θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της λογοτεχνικής κριτικής που εκπορεύθηκε από τις σοσιαλιστικές ιδέες, διατηρώντας αυτόν τον προσανατολισμό του ως το 1967.
Με τα κείμενά του στην Αυγή, στην Επιθεώρηση Τέχνης και σε άλλα ομόδοξα έντυπα, αναδείχθηκε σε έναν από τους δυναμικότερους και σημαντικότερους νέους βιβλιοκριτικούς και μελετητές σ΄ ένα μεγάλο μέρος της μεταπολεμικής περιόδου. Παρά τις πολιτικά φορτισμένες θέσεις του, απέφυγε συστηματικά τον δογματισμό. Υπήρξε διεισδυτικός, οξυδερκής, αιχμηρός στις τοποθετήσεις του και συχνά ήρθε σε σύγκρουση ακόμα και μέσα στον δικό του πολιτικό χώρο.
Το 1989, βραβεύθηκε για τη δημοσιογραφική του δουλειά από το Ίδρυμα Προαγωγής της Δημοσιογραφίας Αθανασίου Μπότση. Τιμήθηκε το 1997 με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το έργο του Άρης Αλεξάνδρου, ο εξόριστος. Το 2008, έλαβε το Βραβείο «Διδώ Σωτηρίου» της Εταιρείας Συγγραφέων, ενώ την ίδια χρονιά αναγορεύτηκε επίτιμος δρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Το 2014 έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του. Επίσης για το συνολικό του έργο, έλαβε το Βραβείο Δοκιμίου-Μελέτης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών το 2017.
