Όπως και οι ονομασίες των πόλεων, έτσι και τα ονόματα ελληνικών νησιών μόνο τυχαίες δεν είναι. Κατά την αρχαιότητα υπήρχαν περίοδοι μεγάλων γεωλογικών αναταράξεων και η απόδοση ονομάτων σε τμήματα της στεριάς που αποκόπτονταν ή νησιών που άλλαζαν μορφή εξυπηρετούσαν και την ανάγκη καταγραφής των αναταράξεων αυτών.
Γνώριζες για παράδειγμα ότι το νησί Αγκίστρι ονομαζόταν κάποτε Κεκρυφάλεια, και έτσι ο αρχαίος καταλάβαινε ότι επρόκειτο για ύφαλο»; Κανένα όνομα δεν είναι τυχαίο και υπάρχει μια ιστορία στο πώς βρήκαν και τι σημαίνουν αυτές οι ονομασίες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Άλλα μεγάλα και άλλα μικρά, το κάθε νησί έχει το δικό του παρελθόν και το δικό του όνομα έχει την ερμηνεία του.
Παξοί: Το όμορφο νησί του Ιονίου πήρε το όνομά του από τη λέξη «πάθος». Σύμφωνα με το μύθο, ο Ποσειδώνας έχοντας ερωτευτεί παράφορα τη νύμφη Αμφιτρίτη, μπορούσε να την κάνει δική του μόνο αν της χάριζε μια δική της γη, όπως εκείνη του ζήτησε. Έτσι σήκωσε την κοσμική του τρίαινα, έκοψε ένα κομμάτι από την Κέρκυρα, το οποίο… μετακίνησε λίγο νοτιότερα και εκεί, στους Παξούς, στέγασε τον έρωτά του με τη νύμφη.
Φολέγανδρος: Το νησί των Κυκλάδων στην αρχή ονομαζόταν «Πολύκανδρος» γιατί είχε πολύ μεγάλο πληθυσμό. Ο πρώτος οικιστής της ήταν ο Φολέγανδρος, γιος του Μίνωα, ο οποίος έφερε στο νησί μεγάλο πληθυσμό Κρητών, χαρίζοντας παράλληλα το όνομά του σε αυτό.
Άνδρος: Ο Άνδρος ή Ανδρέα ήταν περίφημος μάντης, τόσο σπουδαίος που του χάρισε το νησί ο Ραδάμανθης, αδελφός του Μίνωα. Ο Ραδαμάνθης θεωρείτο ο πιο δίκαιος άνθρωπος του κόσμου και όταν πέθανε συνέχισε να είναι δίκαιος γι’ αυτό και έγινε ο κριτής του Κάτω Κόσμου. Αυτός έκρινε ότι ο περιφημότερος μάντης της εποχής ήταν ο Άνδρος και έτσι αποφάσισε να του χαρίσει ένα ολόκληρο νησί.
