Σε κάθε αμαξίδιο ένας συνοδός νοσοκόμος , σε μερικά ήταν προσδεμένα τα περιποιημένα κατοικίδια των ασθενών ως εμπροσθοφυλακές , ορισμένοι άκουγαν μουσική , κάποιοι που μπορούσαν χειρίζονταν φορητούς υπολογιστές , οι πτυσσόμενες αυτόματες ομπρέλες ήταν ενσωματωμένες…
Ένα αξιοθαύμαστο κομβόι αξιοπρέπειας , ένα καταπραϋντικό του πόνου που αφήνει η ασθένεια , μια αξιοθαύμαστη ένεση ενθάρρυνσης και παρηγοριάς για πάσχοντες στη χώρα του προέδρου Γιουνκέρ .
Θυμήθηκα την εικόνα ,που πραγματικά σοκάρει αντιστρόφως, βλέποντας τους αναξιοπαθούντες της ελληνικής πραγματικότητας να διαδηλώνουν για τη περικοπή ή και κατάργηση των επιδομάτων που λαμβάνουν για την περίθαλψη και την επιβίωση τους .
Η αναγωγή στο απολύτως ορατό μέλλον είναι αποκαρδιωτική και ο σύγχρονος Ελληνικός Καιάδας χάσκει έτοιμος να καταπιεί , όχι μόνο κάθε αναξιοπαθούντα αλλά τις στρατιές των ευάλωτων που παρασέρνει ο ανεμοστρόβιλος της κρίσης .
Σίγουρα δεν είναι μέτρο σύγκρισης το υπεραυτάρκες και αποστειρωμένο Λουξεμβούργο , αλλά η κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ελλάδα σε ό, τι αφορά στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες απομακρύνεται από τα αποδεκτά ευρωπαϊκά προβλεπόμενα .
Αυτό είναι πλέον ορατό στον κοινωνικό περίγυρο των μέσων ανθρώπων ,που γονατίζουν κάτω από τους σταυρούς των οικογενειακών μαρτυρίων . Δεν χρειάζεται να μας το επισημάνει η επιτροπή υπουργών του συμβουλίου της Ευρώπης.
Η προειδοποίηση για κίνδυνο κατάρρευσης στοιχειωδών δομών του συστήματος περίθαλψης ,ασφάλισης και πρόνοιας από την πολιτική λιτότητας στην Ελλάδα από ένα τόσο επίσημο και παλιό ευρωπαϊκό θεσμό , παραπέμπει σε πολεμικές συνέπιες καιρού ειρήνης .
Θα παρατηρήσει κάποιος ότι γύρω και από τις παροικίες των αναξιοπαθούντων και των αδυνάμων , έχει οικοδομήσει πολλά από τα ερείσματα του , το θλιβερό πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης των τελευταίων δεκαετιών .
Και ότι δίπλα από την φαινομενική φροντίδα των ασθενών ανέπτυξε τα τρομερά κυκλώματα της διαπλοκής και διαφθοράs
περί τα ιατρικά είδη . Ολόκληρη τάξη νεόπλουτων αστών οικοδομήθηκε γύρω από την κολοσσιαία αυτή συμπαιγνία .
Υπάρχει άραγε τρόπος να αποδοθούν πίσω στην κοινωνία τα ποσά από τις ληστρικές τιμολογήσεις δεκαετιών ;Μάλλον αδύνατον , όπως αδύνατο μοιάζει να φορολογηθούν τα εξαχθέντα πλούτη, μιας μικτής τάξης αρπακτικών που κάθεται και περιμένει έξω από τον κύκλο της επαπειλούμενης κοινωνικής καταστροφής .
Θα σημειώσει επίσης κάποιος , που την τελευταία 25ετία είδε απίστευτα μεγάλα τμήματα της παραγωγικής κοινωνίας να αχρηστεύονται από αφρικανικά ποσοστά συνεπειών τροχαίων δυστυχημάτων , ότι ως κοινωνία και σύστημα πληρώνουμε και παράπλευρα τιμήματα ολέθριων νοοτροπιών μιας ολόκληρης περιόδου που κλείνει με τον κίνδυνο εξόδου και από τα ελάχιστα επίπεδα του ευρωπαϊκού Κώδικα ασφάλισης , περίθαλψης και πρόνοιας.
