Το κάστρο της Μεθώνης ήταν, μαζί με αυτό της Κορώνης, τα «μάτια της Μεσογείου». Λέγεται πως το οχυρό που βρέχεται από τρεις πλευρές, το ήθελαν όλοι οι δυνατοί της γης λόγω τη γεωστρατηγικής του θέσης.
Είναι ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα της Νότιας Ευρώπης – και φυσικά της Ελλάδας. Για να καταλάβουμε τη σημαντικότητα της περιοχής, αρκεί να αναλογιστούμε πως συναντάμε τις πρώτες αναφορές από την εποχή του Ομήρου!
Στη Μεθώνη της Μεσσηνίας, στην Πελοπόννησο, λοιπόν, βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα μεσαιωνικά κτίσματα επί ελληνικού εδάφους. Και αυτό γιατί η Μεθώνη ήταν ο ενδιάμεσος σταθμός στο ταξίδι που γίνονταν από τους χριστιανούς στους Αγίους Τόπους.
Η περιοχή άρχισε να οχυρώνεται στις αρχές του 12ου αιώνα, όταν οι Φράγκοι κατέλαβαν τη Μεθώνη. Οι Ενετοί που ακολούθησαν, σύμφωνα με τους ιστορικούς, γκρέμισαν την οχύρωση και το 1209 έδωσαν τη μορφή που έχει σήμερα το κάστρο και το λιμάνι.
Χρισμένο στη χερσόνησο του Αγίου Νικολάου, με ελλειψοειδές σχήμα και μήκος 700 μέτρα, σκοπός του ήταν η αντιμετώπιση των εισβολέων. Οι πύργοι στα τείχη ήταν χαρακτηριστικοί ενώ η πύλη στην ξηρά είχε επιπρόσθετη οχύρωση για μεγαλύτερη προστασία.
Η τεχνητή πέτρινη γέφυρα το συνδέει το κάστρο με το μικρό φρούριο, που είναι χτισμένο σε μικρή νησίδα νότια του κτίσματος.
Στο εσωτερικό του κάστρου διασώζονται μέχρι και σήμερα ερείπια από τα σπίτια των Βενετσιάνων αρχόντων, θυμίζοντας την περίοδο της ακμής του κάστρου. Ο επισκέπτης θα συναντήσει και τον πλακόστρωτο δρόμος που οδηγεί στην πύλη της θάλασσας.