Οι Καναδοί επιστήμονες περιέγραψαν σήμερα έναν από τους πιο ξεχωριστούς κερασφόρους δεινοσαύρους που έχουν βρεθεί ποτέ, ένα “τέρας” που έφερε δυο εξωτικά κέρατα στο μέτωπο και αγκάθια γύρω από μια οστέινη, πτυχωτή προεξοχή στο πίσω μέρος του κρανίου του.
“Αυτό το καινούριο ζώο είναι σίγουρα ένας από τους πιο παράξενους κερασφόρους δεινοσαύρους”, είπε ο παλαιοντολόγος Κάλεμπ Μπράουν, του Βασιλικού Μουσείου Παλαιοντολογίας Τάιρελ στην Αλμπέρτα. “Το πόσο αλλόκοτος είναι το αντιλαμβάνεται κανείς όταν τον συγκρίνει με τους στενούς συγγενείς του”, πρόσθεσε.
Η επίσημη, επιστημονική ονομασία του είναι Regaliceratops peterhewsi. Το πρώτο μισό σημαίνει “βασιλοκεράτωψ”, δηλαδή “βασιλικό κερασφόρο πρόσωπο” ενώ το “επώνυμο” παραπέμπει στον γεωλόγο Πίτερ Χιους, τον άνθρωπο που τον ανακάλυψε. Όμως το παρατσούκλι του είναι Hellboy επειδή τα κοντόχοντρα κέρατα πάνω από τα μάτια του θυμίζουν τον ομώνυμο ήρωα των κόμικ και του κινηματογράφου. Ταυτοχρόνως, οι παλαιοντολόγοι παραπέμπουν και στις… κολασμένες ώρες που πέρασαν προσπαθώντας να τον αποσπάσουν από ένα πέτρωμα “σκληρό σαν τον διάβολο”.
Ο παλαιοντολόγος Ντόναλτν Χέντερσον αποκάλυψε μάλιστα ότι αρχικά του είχαν δώσει ένα άλλο, “πολιτικώς ανορθόδοξο όνομα” αλλά “με μεγάλη προσπάθεια, καταφέραμε να σταματήσουμε να το χρησιμοποιούμε μετά από μερικούς μήνες”.
Ο “βασιλοκεράτωψ” είχε μέγεθος παραπλήσιο με των σημερινών ρινόκερων: έφτανε σε ύψος το 1,5 μέτρο, σε μήκος τα 5 μέτρα και ζύγιζε περίπου 1,5 τόνο. “Φανταστείτε τον σαν ένα πελώριο SUV” είπε ο Μπράουν.
Το απολίθωμα βρέθηκε το 2005 στον ποταμό Όλντμαν της νοτιοδυτικής Αλμπέρτα χάρη στο ρύγχος του που προεξείχε από τον βράχο. Το κεφάλι του, αντί να συμπιεστεί όπως συμβαίνει στα περισσότερα απολιθώματα, είχε διατηρηθεί τρισδιάστατο. Οι κερασφόροι δεινόσαυροι ήταν φυτοφάγοι και εκτιμάται ότι ο βασιλοκεράτωψ έζησε γύρω στα τέλη της εποχής των δεινοσαύρων. Είχε ένα μεγάλο, κωνικό κέρατο πάνω από τη μύτη του και δύο μικρά κέρατα πάνω από τα μάτια ενώ επτά οστέινες προεξοχές, σχημάτιζαν ένα “φωτοστέφανο” γύρω από το κεφάλι του.
Οι παλαιοντολόγοι βρήκαν σχεδόν ολόκληρο το κρανίο, όχι όμως και τον υπόλοιπο σκελετό του ζώου.
Η έρευνά τους δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Current Biology.
