Ένας από τους ισχυρότερους σεισμούς 8,8 Ρίχτερ που έχουν καταγραφεί ποτέ σημειώθηκε στην Ανατολική Ρωσία χωρίς να προκαλέσει το καταστροφικό τσουνάμι που πολλοί φοβούνταν. Ωστόσο, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι, παρά τη σχετική ηρεμία, ο κίνδυνος δεν έχει περάσει.
Στις 11:25 τοπική ώρα της Τετάρτης (310.07.2025), η ανατολική Ρωσία συγκλονίστηκε από έναν σεισμό μεγέθους 8,8 Ρίχτερ. Το επίκεντρο εντοπίστηκε στα ανοιχτά της Χερσονήσου Καμτσάτκα, σε μια από τις πλέον σεισμογενείς περιοχές του πλανήτη. Ο σεισμός προκάλεσε άμεσες προειδοποιήσεις για τσουνάμι σε ολόκληρο τον Ειρηνικό, και γρήγορα ξύπνησαν μνήμες από τις τραγωδίες του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό και του 2011 στην Ιαπωνία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ωστόσο, παρά τα 8,8 Ρίχτερ και τους μαζικούς συναγερμούς στον Ειρηνικό και την αυξημένη επιφυλακή, το τσουνάμι ήταν λιγότερο καταστροφικό απ’ όσο φοβούνταν οι ειδικοί. Αυτό φαίνεται να οφείλεται σε μία σειρά από γεωμορφολογικούς παράγοντες.
Η γεωλογική εξήγηση πίσω από τον σεισμό
Η Καμτσάτκα βρίσκεται πάνω στον λεγόμενο «Δακτύλιο της Φωτιάς», ένα τόξο ενεργών τεκτονικών πλακών, που εκτείνεται γύρω από τον Ειρηνικό Ωκεανό και ευθύνεται για το 80% των σεισμών παγκοσμίως, σύμφωνα με το Βρετανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο.
Εκεί, η ειρηνική τεκτονική πλάκα κινείται βορειοδυτικά με ρυθμό περίπου 8 εκατοστά τον χρόνο, συγκρουόμενη με τη μικροπλάκα Οχότσκ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όπως εξηγεί το BBC, η ειρηνική πλάκα, αποτελούμενη από πυκνά ωκεάνια πετρώματα, επιχειρεί να βυθιστεί κάτω από την ελαφρύτερη μικροπλάκα. Καθώς βυθίζεται, θερμαίνεται και λιώνει, αλλά η διαδικασία αυτή δεν είναι ομαλή. Οι δύο πλάκες συχνά μπλοκάρονται, με αποτέλεσμα η μία να «σέρνει» την άλλη προς τα κάτω, συσσωρεύοντας τεράστια ενέργεια για εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια.
Όταν η ενέργεια αυτή απελευθερώνεται απότομα, προκαλείται ένας μεγαθραυσματικός σεισμός, γνωστός διεθνώς ως «megathrust earthquake».
«Σε τόσο μεγάλους σεισμούς, το ρήγμα δεν περιορίζεται σε ένα σημείο, αλλά εκτείνεται σε εκατοντάδες χιλιόμετρα» εξηγεί ο δρ Στίβεν Χικς, λέκτορας σεισμολογίας στο University College του Λονδίνου. «Η τεράστια αυτή μετατόπιση εξηγεί το υψηλό μέγεθος».
Αντίστοιχοι μεγασεισμοί είχαν σημειωθεί στη Χιλή (1960, 9,5 Ρίχτερ), την Αλάσκα (1964, 9,2), τη Σουμάτρα (2004, 9,1) και την Ιαπωνία (2011, 9,1).
Η Καμτσάτκα έχει μακρά ιστορία ισχυρών σεισμών: το 1952, σεισμός μεγέθους 9 Ρίχτερ είχε χτυπήσει μόλις 30 χιλιόμετρα μακριά από το σημερινό επίκεντρο, σύμφωνα με την αμερικανική γεωλογική υπηρεσία (USGS).
Γιατί δεν προκλήθηκε καταστροφικό τσουνάμι
Η μεγάλη μετατόπιση του βυθού κατά τη διάρκεια ενός μεγασεισμού μπορεί να εκτοπίσει τεράστιους όγκους νερού, προκαλώντας τσουνάμι που ταξιδεύουν με ταχύτητες έως και 800 χλμ/ώρα στον ανοιχτό ωκεανό. Εκεί, τα κύματα είναι αραιά και χαμηλά -συνήθως κάτω από ένα μέτρο.
Καθώς όμως πλησιάζουν τη στεριά, επιβραδύνονται και το ύψος τους αυξάνεται, με αποτέλεσμα να χτυπούν σαν «τείχος νερού» τις παράκτιες περιοχές.
Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν συνέβη σε αυτή την περίπτωση. Σύμφωνα με τις ρωσικές αρχές, τα κύματα σε ορισμένες περιοχές της ανατολικής Ρωσίας έφτασαν τα 4 μέτρα – σε κάθε περίπτωση, πολύ χαμηλότερα από τα 20 ή και 30 μέτρα των καταστροφικών τσουνάμι του 2004 και του 2011.
Η εξήγηση, σύμφωνα με τους ειδικούς, βρίσκεται σε μια σειρά από γεωμορφολογικούς παράγοντες: το σχήμα του πυθμένα κοντά στην ακτή, η γεωμετρία της στεριάς και το κατά πόσον η περιοχή είναι κατοικημένη ή όχι, επηρεάζουν καθοριστικά τη δύναμη του κύματος.
«Το ύψος του κύματος εξαρτάται και από την τοπογραφία του βυθού και της ακτής -όχι μόνο από την ισχύ του σεισμού» σημειώνει η καθηγήτρια Τεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον, Λίζα ΜακΝιλ.
Επιπλέον, το εστιακό βάθος του σεισμού ενδέχεται να ήταν μεγαλύτερο απ’ ό,τι αρχικά αναφέρθηκε.
Επιπλέον, η έγκαιρη αντίδραση έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον περιορισμό των επιπτώσεων. Στην Ιαπωνία, περισσότερα από 1,9 εκατ. κάτοικοι έλαβαν εντολή να εγκαταλείψουν τις παράκτιες περιοχές και να μετακινηθούν σε υψηλότερα σημεία.
Η εικόνα με τουρίστες να σχηματίζουν ουρές στα πάρκινγκ του Τόκιο, για να φύγουν από τα θέρετρα, έκανε τον γύρο του κόσμου. Αυτή τη φορά, τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης λειτούργησαν όπως προβλεπόταν.
Η σύγκριση με το 2004 είναι αναπόφευκτη, αφού τότε δεν υπήρχε οργανωμένο σύστημα έγκαιρης ειδοποίησης στις περισσότερες χώρες του Ινδικού. Το αποτέλεσμα ήταν 230.000 θύματα σε 14 χώρες.
Σήμερα, τα περισσότερα κράτη του Ειρηνικού έχουν δημιουργήσει εξειδικευμένα κέντρα προειδοποίησης, που εκπέμπουν αυτόματα σήματα εκκένωσης σε περίπτωση επικείμενου κινδύνου.
