Στιγμές που πάγωσαν τον χρόνο, εικόνες τραβηγμένες λίγα δευτερόλεπτα πριν από τραγωδίες, βλέμματα αθώα που δεν γνώριζαν τι επρόκειτο να συμβεί και λόγια που στοιχειώνουν όταν ακούγονται γνωρίζοντας την τραγική κατάληξη. Είναι οι τελευταίες φωτογραφίες ανθρώπων που, άθελά τους, έγιναν μάρτυρες της ίδιας τους της μοίρας.
Από το «Μαμά, σ’ αγαπώ πολύ» που πρόλαβε να πει η 13χρονη Ομάιρα Σάντσες που έσβησε παγιδευμένη στις λάσπες ενός ηφαιστείου και τον Κινέζο rooftopper που σκοτώθηκε λίγες μέρες πριν την πρόταση γάμου στην αγαπημένη του μέχρι την 22χρονη που σκοτώθηκε την ώρα που μετέδιδε live στο Facebook, οι παρακάτω ιστορίες αφορούν τις τελευταίες στιγμές κάποιων ανθρώπων που αποτυπώθηκαν τυχαία σε μία φωτογραφία ή ένα βίντεο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Μαμά, σ’ αγαπώ πολύ»: Το κορίτσι που πέθανε παγιδευμένο στη λάσπη ενός ηφαιστείου
Στις 13 Νοεμβρίου 1985, το ηφαίστειο Νεβάδο ντελ Ρουίς στην Κολομβία εξερράγη, σκοτώνοντας περίπου το 70% των κατοίκων της πόλης Αρμέρο. Ανάμεσά τους ήταν η 13χρονη Ομάιρα Σάντσες.
Η έκρηξη του ηφαιστείου προκάλεσε ένα φονικό κύμα λάσπης που εξαφάνισε κυριολεκτικά την πόλη Αρμέρο της Κολομβίας από τον χάρτη.
Η Ομάιρα εγκλωβίστηκε κάτω από μια πόρτα στο σπίτι της, βυθισμένη ως τη μέση σε νερό και λάσπη. Έμεινε εκεί για τρία μερόνυχτα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι διασώστες δεν μπορούσαν να την απεγκλωβίσουν χωρίς να της ακρωτηριάσουν τα πόδια, κάτι που θα την σκότωνε. Προσπάθησαν αντί γι’ αυτό να την κάνουν όσο πιο άνετη γινόταν. Της έδωσαν ένα λάστιχο για να επιπλέει, καραμέλες και αναψυκτικά. Της κρατούσαν παρέα και της μιλούσαν.
Παρά την τραγική της κατάσταση, η Ομάιρα μιλούσε με δημοσιογράφους, τραγουδούσε, κι έλεγε πως ανησυχούσε μήπως αργήσει σε διαγώνισμα. Τα χέρια της άρχισαν να ασπρίζουν, τα μάτια της έγιναν κατακόκκινα και τελικά μαύρα. Πριν πεθάνει, είπε: «Μαμά, σ’ αγαπώ πολύ. Μπαμπά, σ’ αγαπώ. Αδελφέ, σ’ αγαπώ».
Η φωτογραφία της, τραβηγμένη από τον φωτορεπόρτερ Φρανκ Φουρνιέ, τιμήθηκε με το World Press Photo το 1986. Ο ίδιος κατηγορήθηκε ότι δεν έκανε περισσότερα για να τη σώσει. Όπως είπε όμως αργότερα στο BBC: «Ήταν αδύνατον να δράσω. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να δείξω το θάρρος, τον πόνο και την αξιοπρέπεια αυτής της μικρής και να ελπίσω πως ο κόσμος θα βοηθούσε όσους επέζησαν».
«Ξέσπασε κατακραυγή, συζητήσεις στην τηλεόραση για τον ρόλο του φωτορεπόρτερ. Αλλά εγώ ένιωσα ότι η ιστορία έπρεπε να ειπωθεί και ήμουν πιο ευχαριστημένος που υπήρξε αντίδραση, θα ήταν χειρότερα αν κανείς δεν νοιαζόταν. Είμαι ξεκάθαρος για το τι κάνω και πώς το κάνω και προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου με όσο περισσότερη ειλικρίνεια και ακεραιότητα μπορώ».
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι υπήρχε προφανής έλλειψη ηγεσίας: «Δεν υπήρχαν σχέδια εκκένωσης, παρότι οι επιστήμονες είχαν προβλέψει την καταστροφική έκταση της έκρηξης».
