Στην ταινία «Αρμαγεδδών» του 1998, ο ατρόμητος Μπρους Γουίλις καταφέρνει να σώσει τον πλανήτη από μια επερχόμενη καταστροφή, ανατινάζοντας με πυρηνικά έναν αστεροειδή που βρίσκεται σε τροχιά πρόσκρουσης στη Γη.
Αν όμως κάτι ανάλογο επρόκειτο να συμβεί στην πραγματικότητα -επιβεβαιώνοντας τις υποτιθέμενες προφητείες των Μάγιας περί καταστροφής της Γης στις 21 Δεκεμβρίου 2012- τότε μάλλον δεν θα αρκούσε ούτε ο πιο γενναίος ηθοποιός του Χόλιγουντ που θα ήταν ικανός να προσεδαφιστεί πάνω στον αστεροειδή και να πυροδοτήσει μία βόμβα.
Στην ταινία, που «έσπασε ταμεία» σε όλο τον κόσμο, ο πρωταγωνιστής, ειδικός στις γεωτρήσεις πετρελαίων, καταφέρνει να «φυτέψει» μια βόμβα στο υπέδαφος του απειλητικού αστεροειδούς και έτσι να τον ανατινάξει σε δύο ξεχωριστά κομμάτια, τα οποία στη συνέχεια περνούν δίπλα από τη Γη, χωρίς να πέσουν πάνω της.
Όμως, οι φυσικομαθηματικοί υπολογισμοί των νεαρών Βρετανών δείχνουν ότι για να επαναληφθεί με επιτυχία κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα θα χρειαζόταν μία υδρογονοβόμβα ένα δισεκατομμύριο φορές ισχυρότερη από τον «Μεγάλο Ιβάν» της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, τη μεγαλύτερη βόμβα που πυροδοτήθηκε ποτέ στον πλανήτη.
Κάνοντας υπολογισμούς με βάση το μέγεθος του αστεροειδούς (όπως αυτός εμφανίζεται στην ταινία), την πυκνότητα των υλικών του, την ταχύτητα και την απόστασή του από τη Γη, οι ερευνητές εκτιμούν ότι, για να σπάσει στα δύο ο αστεροειδής, θα απαιτείτο μια έκρηξη όπου θα εκλυόταν κινητική ενέργεια 800 τρισεκατομμυρίων τερα-τζάουλ. Αντίθετα, η συνολική έκλυση ενέργειας από τον «Μεγάλο Ιβάν», τη βόμβα υδρογόνου ισχύος 50 μεγατόνων που εξερράγη σε δοκιμή της ΕΣΣΔ το 1961, έφθασε μόλις τα 418.000 τερα-τζάουλ.
Με τόσο μικρή έκλυση ενέργειας, η μόνη λύση για να πετύχει μία αποστολή τύπου «Αρμαγεδδώνα», θα ήταν η έκρηξη να γίνει πολύ έγκαιρα, δηλαδή πολύ μακριά από τη Γη, όταν ο αστεροειδής θα βρισκόταν ακόμα στις εσχατιές της Ζώνης Κούιπερ, της περιοχής του ηλιακού μας συστήματος πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, κοντά στην περιοχή του Πλούτωνα. Όμως αν και η Ζώνη Κούιπερ περιέχει διάφορα παγωμένα σώματα και κομήτες, περιλαμβάνει ελάχιστους αστεροειδείς με υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο (όπως αυτός στην ταινία), άρα θα ήταν απίθανο ο εν λόγω αστεροειδής να έρχεται από τόσο μακριά (πιο πιθανό θα ήταν να προέρχεται από την πιο κοντινή «πυκνοκατοικημένη» ζώνη των αστεροειδών μεταξύ ‘Αρη-Δία).
Όπως είπε ο Μπεν Χιλ, ένας από τους νεαρούς φυσικούς, σε αυτή την περίπτωση ο Μπρους Γουίλις (ή ο όποιος πραγματικός «διάδοχός» του) δεν θα είχε αρκετό χρόνο να ταξιδέψει μέχρι τον αστεροειδή και να πυροδοτήσει τη βόμβα και μάλιστα στο κατάλληλο σημείο. Μια εναλλακτική λύση θα ήταν, σύμφωνα με τον Χιλ, να «εκτροχιαστεί» ο αστεροειδής με κάποιο προωστικό μέσο που θα προσκολλάτο πάνω του. Όμως και πάλι, για να πετύχει κάτι τέτοιο, θα απαιτείτο αφενός πολύ έγκαιρος εντοπισμός της επερχόμενης απειλής από το διάστημα και, αφετέρου, να προϋπάρχει η κατάλληλη προετοιμασία και ο σχεδιασμός για το τι ακριβώς θα έπρεπε να γίνει στην περίπτωση που η επιβίωση της ανθρωπότητας ξαφνικά κρεμόταν από μια κλωστή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Οι πρώτες φωτογραφίες από τον Άρη – Το Curiosity ψάχνει ίχνη ζωής!
