Στην παγκόσμια βιβλιογραφία υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 80.000 έργα σε 72 γλώσσες που αναφέρονται στον περίφημο κατακλυσμό του Νώε όπως τον ξέρουμε από τη Βίβλο. Σχεδόν 70.000 απ’ αυτά, αφορούν διάφορες αφηγήσεις όλων των λαών της γης που αναφέρονται σ’ έναν κατακλυσμό που κατέστρεψε τον κόσμο.
Από τους Παπούα της Πολυνησίας μέχρι τους Ινδιάνους της Αμερικής και βέβαια σε όλες τις Ευρασιατικές μυθολογίες, ο κατακλυσμός κατέχει κεντρική θέση, μαζί φυσικά με τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και των ζώων συνήθως. Σε όλες ανεξαιρέτως η σωτηρία επιτεύχθηκε με τον τρόπο που το έκανε ο Νώε. Φτιάχνοντας ένα πελώριο καράβι, μέσα στο οποίο στρίμωξε ότι περπατούσε, σερνόταν και πετούσε πάνω στη γη.
Αυτό όμως που κυρίως ερέθισε τους ερευνητές και τους ονειροπόλους, είναι το εδάφιο 8-4 της Γένεσης που αναφέρει επι λέξει «τον έβδομο μήνα, στις είκοσι επτά του μήνα, η κιβωτός στάθηκε πάνω στο όρος Αραράτ». Το Αραράτ έχει ύψος 5700 μέτρα, με κορυφή πάντα παγωμένη και βρίσκεται στη σημερινή Αρμενία. Η κορυφή του, στην οποία υποτίθεται ότι προσάραξε η κιβωτός είναι πανύψηλη, εξαιρετικά δυσπρόσιτη και ένα μέρος της σκεπασμένο με χιόνια και πάγους ολόκληρο τον χρόνο.
Μέχρι πριν από ενάμισι αιώνα λοιπόν, αυτή η μορφολογία του βουνού ευνοούσε κάθε είδους μυθοπλασία ή θρησκευτικό τσαρλατανισμό, αφού ουδείς μπορούσε να φθάσει ως εκεί πάνω. Από τις αρχές του 19ου αιώνα, διάφοροι δήθεν ερευνητές και ιεραπόστολοι, έκαναν μια επίσκεψη στο βουνό, άκουγαν τις διηγήσεις των ντόπιων για κάποιο καράβι που υπήρχε (ή είχαν ακούσει ότι υπήρχε) ψηλά στο βουνό, ακολουθούσαν τις οδηγίες τους και υποτίθεται ότι έβρισκαν την κιβωτό.
Μια τουρκική αποστολή το 1833, ένας Άγγλος ευπατρίδης την ίδια περίοδο, κάποιος αρχιδιάκονος της Ιερουσαλήμ το 1892 και αρκετοί άλλοι, επέστρεψαν απ’ το βουνό δοξάζοντας τον Θεό που βρήκαν την κιβωτό του Νώε και κουβαλώντας διάφορα ξύλα που έκοψαν δήθεν απ’ αυτήν, τα οποία μοσχοπούλησαν ως ιερά κειμήλια ή ευρήματα αρχαιολογικής αξίας.
Στο απλό ερώτημα πως ήταν δυνατόν να διατηρηθεί έστω και μερικώς ένα ξύλινο καράβι στην πλαγιά ενός βουνού για τριάντα, σαράντα ή πενήντα αιώνες, η απάντηση ήταν απλή: Το είχαν σκεπάσει οι πάγοι και το διατήρησαν ανέπαφο. Αφήστε που οι εξερευνητές υποστήριζαν ότι δεν βρήκαν απομεινάρια, αλλά ολόκληρο το σκάφος που σύμφωνα με τη βίβλο ήταν ένα τρίπατο υπερωκεάνιο μήκους 450 μέτρων, πλάτους 60 και ύψους 45.
Άλλος θρύλος προήλθε από τους Ρώσους, όταν το 1916 ένας πιλότος ονόματι Ροσκοβίτσκυ πετώντας με το πρωτόγονο αεροπλάνο του πάνω απ’ το βουνό, είδε τα απομεινάρια ενός καραβιού να εξέχουν από μια παγωμένη λίμνη. Τότε ο τσάρος Νικόλαος Β’ έστειλε αποστολή η οποία υποτίθεται ότι βρήκε συγκλονιστικά ντοκουμέντα και έβγαλε φωτογραφίες, όλα αυτά όμως υποτίθεται ότι τα κατέστρεψαν οι κομμουνιστές το 1917 επειδή ήταν άθεοι και οι αποδείξεις χάθηκαν.
Μέχρι σήμερα ονειροπόλοι ερευνητές ψάχνουν το Αραράτ, αν και τα αεροπλάνα και οι δορυφόροι το έχουν σαρώσει δίχως να έχουν βρει τίποτα. Το μόνο που έχουν ανακαλύψει είναι η γνωστή «ανωμαλία του Αραράτ», μια διάταξη πετρωμάτων που από πολύ ψηλά μπορεί να εκληφθεί και ως ένα αναποδογυρισμένο πλοίο. Στο μεταξύ, κιβωτοί έχουν βρεθεί και αλλού. Πρόσφατα Σουηδοί ανακοίνωσαν ότι τη βρήκαν στην Ανταρκτική και μια αποστολή Τούρκων και Κινέζων σ’ ένα άλλο βουνό της Τουρκίας. Η ανθρωπότητα ποτέ δεν θα πάψει να ψάχνει και συχνά πυκνά να ανακαλύπτει κιόλας την κιβωτό από την οποία όλοι προερχόμαστε.
Μία σταγόνα ιστορία με την υπογραφή του Δημήτρη Καμπουράκη. Διαβάστε εδώ όλα τα άρθρα.
Μία σταγόνα ιστορία – Διαβάστε επίσης
Γραμμή Μαζινό: Το μεγαλύτερο αμυντικό φιάσκο
Ένας Κολοκοτρώνης που (επίτηδες) ξεχάσαμε
Ο πρώτος νεκρός της ελλην
Γαλέρες, τα πλωτά κολαστήρια
Μοναχοί, άρρωστοι, κομπογιαννίτες