Η μεν παραγωγή πρόθυμη, η δε σαρξ της κατανάλωσης ασθενής. Αυτό είναι το πόρισμα που προκύπτει από τα τεράστια έργα που προωθούνται στη χώρα μας στην ηλεκτρική ενέργεια, τη στιγμή που η ζήτηση παραμένει σταθερή και δεν μπορεί να τα υποστηρίξει.
Κατά την παρούσα χρονική περίοδο, οι ανάγκες για κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας καθημερινά βρίσκονται κοντά στα 6 GW, ενώ το καλοκαίρι ενισχύονται μέχρι τα 9-10 GW. Τόσο οι δύο διαχειριστές (ΑΔΜΗΕ-ΔΕΔΔΗΕ), όσο και το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) αναμένουν ανεβασμένη ζήτηση τα επόμενα δέκα χρόνια λόγω μιας σειράς παραγόντων, όπως ο εξηλεκτρισμός.
Εντούτοις, οι προβλέψεις αυτές στηρίζονται σε παραδοχές ιδιαίτερα επισφαλείς: Για παράδειγμα, η ανάπτυξη των ηλεκτρικών αυτοκινήτων μπορεί να μην είναι η αναμενόμενη, σε μια εποχή κατά την οποία παρατηρείται κλιματική οπισθοχώρηση διεθνώς. Το ίδιο ισχύει και για τα κέντρα δεδομένων, που ενδεχομένως κάποια στιγμή να αποτελέσουν θύμα της χρηματιστηριακής φούσκας του Α.Ι.
Εντωμεταξύ, οι μεγάλες επενδύσεις στις ΑΠΕ των προηγουμένων ετών αντιμετωπίζουν ήδη σήμερα επιδείνωση των επιχειρηματικών συνθηκών. Τα έσοδά τους έχουν μειωθεί λόγω των αναγκαστικών περικοπών και των μηδενικών τιμών, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει επαρκής ζήτηση για να στηρίξει την πλήρη λειτουργία. Τα πράγματα γίνονται πολύ δυσκολότερα αν υπολογίσουμε την τεράστια αδειοδοτική ουρά έργων ΑΠΕ που περιμένουν να συνδεθούν στο σύστημα και ανέρχονται σε δεκάδες γιγαβάτ.
Πέρα από τις πράσινες πηγές, χαμηλός είναι και ο συντελεστής χρήσης των συμβατικών μονάδων, που καλούνται πλέον να παίξουν ρόλο περισσότερο υποστηρικτικό προς τις ΑΠΕ. Η δική τους βιωσιμότητα περνάει μέσα από τη δημιουργία ενός μηχανισμού ισχύος που θα τις αποζημιώνει για την εφεδρεία που παρέχουν.
Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν οι νέες διεθνείς διασυνδέσεις, που θα είναι σε θέση να φέρουν αρκετά γιγαβάτ παραπάνω στη χώρα μας. Ενδεικτικά, το καλώδιο GREGY με την Αίγυπτο θα έχει μια ισχύ 3 GW, δηλαδή από μόνο του μπορεί θεωρητικά να καλύψει ένα σημαντικό κλάσμα της εγχώριας ζήτησης.
Όπως είναι φυσικό, τέτοιες διεθνείς επενδύσεις στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στην επανεξαγωγή της ενέργειας προς γειτονικές χώρες, αφού οι ανάγκες της δικής μας είναι περιορισμένες.
Απομένει να φανεί ποια θα είναι η πορεία της εγχώριας ζήτησης τα επόμενα χρόνια. Πάντως, όλα δείχνουν ότι σήμερα υπάρχει ένα μικρό “σεντόνι”, το οποίο τραβάνε όλοι από δέκα μεριές, με αποτέλεσμα να ξεχειλώνει.
