Δεν είναι, όμως, επιτρεπτό σε ένα κράτος δικαίου να επιχειρείται η κυβερνητική παρέμβαση στην ανακριτική διαδικασία και η πολιτική “εργαλειοποίηση” της Δικαιοσύνης στα πλαίσια μιας επιχείρησης οργανωμένης σπίλωσης και δίωξης των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης.
Η προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να παρέμβει στη δικαστική διαδικασία, που ερευνά τις εσωτερικές πτυχές της υπόθεσης Novartis, ακολουθεί παράλληλη πορεία με τις εξελίξεις στο Σκοπιανό και την αδυναμία εξόδου της χώρας στις αγορές προκειμένου να αποσπασθεί η προσοχή των πολιτών από τα κρίσιμα εθνικά ζητήματα. Έτσι το φάρμακο έγινε γίνει το δηλητήριο της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Στη μεθοδευμένη επίθεση κατά των πολιτικών αντιπάλων της, η κυβέρνηση πολλαπλασιάζει και εντείνει τις προσπάθειες χειραγώγησης της Δικαιοσύνης. Ήδη στην υπόθεση Novartis η κυβερνητική αυτή τακτική προσέλαβε διαστάσεις ανοιχτής θεσμικής εκτροπής. Είναι ανήκουστο σε δημοκρατικό κράτος ένας εν ενεργεία υπουργός να στοχοποιεί και να επικρίνει ονομαστικά έγκριτους δικαστικούς λειτουργούς, επειδή οι χειρισμοί τους ακολουθούν τον νόμο και δεν εξυπηρετούν την κυβερνητική προπαγάνδα.
Και είναι εξίσου απαράδεκτο ο πρωθυπουργός να καλύπτει τον υπουργό αυτό, αντί να τον ανακαλεί αμέσως στην τάξη. Δεν είναι, επίσης, ανεκτό να ενοχοποιούνται δημοσίως πολιτικά πρόσωπα με βάση καταθέσεις ανωνύμων μαρτύρων, στις οποίες εκφράζονται γνώμες χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, και να προαναγγέλλονται διώξεις ενώ η δικαστική διαδικασία βρίσκεται σε στάδιο μυστικότητας και προκαταρκτικής έρευνας.
Οι δικαστικοί λειτουργοί πρέπει να λειτουργούν ανεπηρέαστοι από την εκτελεστική εξουσία, εκτελώντας το έργο τους με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και μοναδικό οδηγό τους τον νόμο. Και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δικαστών το πράττει παρά τις αντίξοες συνθήκες που πολλές φορές αντιμετωπίζει, αποδεικνύοντας ότι οι δικαστές τιμούν το έργο και τον όρκο τους παρά τις κυβερνητικές πιέσεις.
Η οργανωμένη παρέμβαση στη δικαστική λειτουργία συνιστά συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης έκδηλη από την αρχή της θητείας της. Είναι ενδεικτικό ότι προ έτους βουλευτές της Ν.Δ. κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή, απαριθμώντας 22 περιπτώσεις αθέμιτων κυβερνητικών παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε αποκαλέσει την Δικαιοσύνη “θεσμικό εμπόδιο”, ενώ σε όλη τη διάρκεια της θητείας του δεν συναντήθηκε ποτέ με τους εκπροσώπους της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, παρότι η τελευταία έχει εκδώσει οκτώ ανακοινώσεις για καταγγελίες κυβερνητικών παρεμβάσεων εκ μέρους έγκριτων δικαστικών λειτουργών!
Η κλεψύδρα του πολιτικού χρόνου, καθώς διάγουμε εκλογική χρονιά και η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, πολλαπλασιάζει τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, όπως αποδεικνύεται στην υπόθεση Novartis.
Οι βασικές δικονομικές αρχές, η μυστικότητα της ανακριτικής διαδικασίας, τα δικαιώματα των “κατηγορουμένων” και το τεκμήριο της αθωότητας ισοπεδώνονται με πρόσχημα τον πόλεμο της διαφθοράς, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση κρύβει στα αρχειακά συρτάρια τα δικά της σκάνδαλα χωρίς καμία απάντηση στις καταγγελίες που έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας.
Οι μέχρι στιγμής εξελίξεις στον χειρισμό της υπόθεσης Novartis εγείρουν εύλογα ερωτηματικά και επιφυλάξεις για το κύρος της διαδικασίας. Πέρα από την παραβίαση της αρχής της μυστικότητας, καθώς αποδεικνύεται ότι προστατευόμενοι μάρτυρες γνωρίζονταν και επικοινωνούσαν μεταξύ τους, εκφράζονται εύλογα νομικά ερωτήματα για τον χαρακτηρισμό των μαρτύρων ως δημοσίου συμφέροντος.
Το γεγονός ότι δεν καταθέτουν γεγονότα, αλλά εκφράζουν υποθετικές γνώμες δεν δικαιολογεί τέτοια προστασία. Στη δε περίπτωση του κ. Μανιαδάκη τα ερωτήματα επιτείνονται. Όπως έγινε γνωστό, όταν κατέθεσε ο κ. Μανιαδάκης υπήρχε ήδη στον φάκελο κατάθεση της κ. Κελέση ότι εκείνος εμπλεκόταν στην υπόθεση, γεγονός που συνιστά αρνητική προϋπόθεση υπαγωγής του συγκεκριμένου μάρτυρα σε καθεστώς προστασίας και χαρακτηρισμού του ως μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος, σύμφωνα με το άρθρο 45Β του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Η συνέχεια αποδεικνύεται έτι προβληματικότερη. Η κ. Κελέση προσήλθε αυτόκλητα μετά τον χαρακτηρισμό του κ. Μανιαδάκη ως μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος και έδωσε αντίθετη συμπληρωματική κατάθεση.
Πώς έμαθε ότι ο κ. Μανιαδάκης είχε χαρακτηριστεί μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος, ώστε να σπεύσει να διορθώσει την κατάθεσή της; Και γιατί αίφνης ο κ. Μανιαδάκης βρέθηκε από προστατευόμενος μάρτυρας κατηγορούμενος, ενώ κανένα νέο στοιχείο δεν είχε προκύψει εις βάρος του; Μήπως επειδή δεν δέχθηκε να καταθέσει εις βάρος των κ.κ. Σαμαρά, Γεωργιάδη και Στουρνάρα, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται;
Η θεσμική εκτροπή των παρεμβάσεων στην Δικαιοσύνη, ο διχαστικός και πολωτικός λόγος με τον οποίο η Κυβέρνηση επιχειρεί να επαναφέρει στο προσκήνιο τα διχαστικά πάθη και τα μετεμφυλιακά τραύματα που διαπερνούσαν μέρος της ελληνικής κοινωνίας, συνιστούν βόμβα στα θεμέλια της ίδιας της Δημοκρατίας.
Η γενικευμένη αίσθηση παρακμής συμβαδίζει με την ανησυχία για την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, την οποία η κυβέρνηση ναρκοθετεί συστηματικά.
Οι εκλογές, αναγκαίες ενόψει της ψηφοφορίας για το κρίσιμο και μείζονος εθνικής σημασίας της παράδοσης Μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας στους Σκοπιανούς, καθίστανται επείγουσα ανάγκη για τη χώρα και για λόγους δημοκρατικής νομιμότητας.
Η επόμενη κυβέρνηση, θα κληθεί να αποκαταστήσει όχι μόνο την οικονομική και κοινωνική κανονικότητα, αλλά και τη δημοκρατική τάξη και τον σεβασμό στη Δικαιοσύνη και στα δικαιώματα του πολίτη.
Ιωάννα Καλαντζάκου – Τσατσαρώνη
Δικηγόρος – τ. Αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών