Η μια είναι του αναπληρωτή Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Χριστοφόρου Βερναρδάκη ο οποίος με μια σκληρή ανάρτηση στο facebook εξαπολύει μύδρους κατά της εκλογής Μητσοτάκη. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο κ. Βερναρδάκης είναι στο επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου…
Γράφει λοιπόν στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook:
«Η ΝΔ ξαναγίνεται “νεοφιλελεύθερη” και οι “δανειστές” έχουν ένα σκαλοπάτι περισσότερο στο εσωτερικό της χώρας. Υβρίδια νεοφιλελευθερισμού όπως το ΠΟΤΑΜΙ και ορισμένες “προσωπικότητες” του ΠΑΣΟΚ θα ενσωματωθούν άμεσα στην ΝΔ. Η Κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν υποχρέωση να πετύχουν την αντιστροφή της φοράς του κοινωνικού αυτοματισμού που οι νεοφιλελεύθεροι πιέζουν να επιβάλλουν. Και πολύ γρήγορα…. Μεγάλος χαμένος σήμερα στη ΝΔ ο χώρος του “πολιτικού φιλελευθερισμού”. Μετά το 2009 έχει σαφή σημάδια αποσύνθεσης, χωρίς κοινωνικές και ιδεολογικές δυνάμεις, χωρίς διανοούμενους, χωρίς ηγεσία. Η πραγματική μάχη τώρα ξεκινάει. Θα είναι μια μάχη του “δημοσίου συμφέροντος” έναντι του “ιδιωτικού συμφέροντος” και της “δημοκρατίας” έναντι του “κρατικού νεοφιλελεύθερου αυταρχισμού”. Το μέλλον διαρκεί πολύ…».
Μια πιο ήπια προσέγγιση θα έλεγε κανείς με θετική διάθεση είναι αυτή του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, και αντιπροέδρου του ευρωκοινοβουλίου, Δημήτρη Παπαδημούλη.
“Πιστεύω ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα, σε μια κοινοβουλευτική Δημοκρατία -και αυτό συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη και η Ελλάδα δεν πρέπει να αποτελεί εξαίρεση- χρειάζεται η αντιπολίτευση να ελέγχει την κυβέρνηση”, είπε ο κ. Παπαδημούλης μιλώντας στον ραδιοσταθμό Realfm.
Και πρόσθεσε: “Η εκλογή του ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν κάτι θα βάλει στο μπαούλο, είναι αυτά τα περίεργα σενάρια περί οικουμενικής” και πρόσθεσε “Άλλο συγκυβέρνηση που δεν τη θέλει και δεν τη ζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ -και χαίρομαι που συμφωνεί σε αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η ΝΔ- και άλλο το να μπορείς να έχεις έντονη και ουσιαστική αντιπαράθεση εκεί που υπάρχουν διαφορές, αλλά και με εναλλακτικές προτάσεις και όπου υπάρχει ανάγκη ή δυνατότητα συνεννόησης να την αξιοποιήσεις, όπως στο προσφυγικό, για παράδειγμα”.