Δεν είναι δύσκολο να αποδείξει τη γεωπολιτική σημασία της χώρας. Αρκεί να δείξει τη θέση της σ’ ένα χάρτη. Το ερώτημα που θα πρέπει να μας βασανίζει είναι γιατί αυτό το πολυσυζητημένο “χαρτί” ποτέ δεν το έχουμε παίξει. Η διπλωματία και η στρατηγική μιας χώρας κακώς παρομοιάζεται με την …χαρτοπαιξία. Μια χώρα δεν μπορεί να ποντάρει ούτε στο ελάχιστο την πορεία της στην τύχη. Εμείς το κάνουμε διαρκώς. Κι αν αναλογιστούμε τι μας έχει συμβεί …μας λες και τυχερούς.
Ξέρει τι θα πει στον κ.Ομπάμα ο πρωθυπουργός; Γνωρίζουμε τι θέλουμε και πως ενδεχομένως μπορούμε να το πετύχουμε; Έχουμε αποφασίσει με “ποιους θα πάμε” και “ποιους θα αφήσουμε”; Δεν εννοούμε να “τσακωθούμε” με κάποιους και να “παραδοθούμε” στους “άλλους”. Αλλά ειδικά τα τελευταία χρόνια εκπέμπουμε μια εικόνα …παραλογισμού. Αναμένουμε την υποστήριξη και την βοήθεια όλων! Κι όταν από κάπου την λαμβάνουμε -ποτέ αφιλοκερδώς μην γελιόμαστε- κάνουμε ότι μπορούμε για να κάνουμε αυτόν που μας την έδωσε να το μετανοιώσει. Και πάλι από την αρχή.
Διαβαστε περισσότερα στο Onalert.gr