Το χαμένο χειρόγραφο του ψευτο-Διόδωρου: Το νέο βιβλίο του Βασίλη Μπουντούρη

Με ατμόσφαιρα που συνδυάζει τον δραματικό παλμό με την ένταση του θρύλου, ο Βασίλης Μπουντούρης παραδίδει ένα μυθιστόρημα που καθηλώνει, με γλώσσα που εναλλάσσει τη ζεστασιά της προφορικής αφήγησης με τη δύναμη της λογοτεχνικής εικόνας, υφαίνοντας ένα χρονικό γεμάτο συγκίνηση, αλήθειες και μύθους.

Το νέο βιβλίο του Βασίλη Μπουντούρη θα παρουσιαστεί τη Δευτέρα 20 Οκτωβρίου στις 19:30, στο El Taco Fiesta στο Χαλάνδρι.

Εκτός από τον συγγραφέα, για το βιβλίο θα μιλήσει ο επίσης συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος, ενώ αποσπάσματα θα διαβάσει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Πιατάς. Θα συντονίσει ο συγγραφέας Γιάννης Γαβράς.

Όταν ο συγγραφέας ήταν 16-17 χρονών, ξύπνησε τη Μεγάλη Τετάρτη και είδε να κάθεται απέναντί του ο Λεόντιος, μοναχός απ’ το μοναστήρι της Πέτρας και να τον κοιτάζει με τα παμπόνηρα ματάκια του. “Μάνα! Βράσε μου γάλα”. Έξαλλος ο Λεόντιος άρχισε τον εξάψαλμο, μέρα νηστείας κι αυτός νέο παιδί να βγάζει εισιτήριο για την Κόλαση. Ο νέος όμως επηρεασμένος απ’ τον Ζορμπά και τον Ντοστογιέφσκι, έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τον μισο-αγράμματο Λεόντιο.

Και ήρθε την άλλη μέρα με ένα παμπάλαιο χειρόγραφο απ’ το μοναστήρι και άρχισε να του το διαβάζει τσάτρα πάτρα πίνοντας τσίπουρο και βάζοντας δικά του λόγια όπου τα εύρισκε ζόρικα με τις λέξεις και το περιεχόμενο. Ο τίτλος ήταν “Η Πολιτεία του Παραδείσου”. Είχε και δεν είχε σχέση με τα εκκλησιαστικά κείμενα, αφού αναφερόταν στον “επί γης Παράδεισο”. Ο νέος προικισμένος με μια μνήμη απίστευτη αποστήθιζε τα όσα άκουγε.

Πέρασαν χρόνια. Μελετώντας ανακάλυψε ότι η “Πολιτεία του Παραδείσου” του Λεόντιου, δεν ήταν άλλο απ’ τον μύθο της “Πολιτείας του Ήλιου” των Ελληνιστικών χρόνων που συγκλόνισε ολόκληρη τη Μικρά Ασία και οδήγησε σε μια απίστευτη επανάσταση με σύνθημα “Η πολιτεία του Ήλιου εδώ και τώρα”. Νίκησε και κράτησε δύο χρόνια. Την κατέπνιξαν οι Ρωμαίοι και πέρασαν απ’ το μαρτύριο της σταύρωσης όσους επαναστάτες συνέλαβαν. Παραμένει η πιο άγνωστη επανάσταση. Τα αιτήματά της στηρίζονταν στη φιλοσοφία του Ζήνωνα. Ήταν πιο προωθημένα κι απ’ αυτά της Γαλλικής επανάστασης που έγινε 18 αι. αργότερα.

Ο Άγγλος Μορ που έγραψε ένα παρόμοιο βιβλίο αποκεφαλίστηκε απ’ τον Ερρίκο τον Η΄ και το βιβλίο το εξέδωσε ο φίλος Έρασμος με τίτλο Ουτοπία.

Ο συγγραφέας του “Χαμένου χειρόγραφου του ψευτο-Διόδωρου” ακολούθησε τον δικό του δρόμο και τρόπο γραφής. Δεν έμεινε πιστός μόνο στα ιστορικά ντοκουμέντα. Απλώς τα ενσωμάτωσε μέσα στην αφήγηση. Έφτιαξε ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα ανάμικτο με χιούμορ, αυτοσαρκασμό του αφηγητή, καταθέσεις εκ βαθέων, έρωτα που συγκλονίζει, αιρετικό στην περιγραφή της ξεχασμένης και φανταστικής Πολιτείας του Ήλιου και εν τέλει η εισδοχή στο βαθύτερο είναι της φύσης του ανθρώπου στην πορεία του να πέσει στον γκρεμό, ως το μόνο κυρίαρχο ον επί της Γης.

«Με τις γνώσεις που είχα τότε, κατάλαβα ότι η ιστορία που μου διάβαζε ο Λεόντιος, ήταν μια καταπληκτική ιστορία… Βέβαια είναι αυτονόητο, πως αυτό το ντοκουμέντο που σώθηκε στο μοναστήρι -όπως τόσα άλλα αρχαία κείμενα- ήταν μετεγγραφή στα Βυζαντινά χρόνια κάποιας αφήγησης των χρόνων της Ελληνιστικής εποχής και καμία σχέση δεν είχε, κι ούτε βεβαίως έχει με τη χριστιανική θρησκεία, όπως διαμορφώθηκε με τις Οικουμενικές Συνόδους. Θα έλεγα πως είναι το εντελώς αντίθετο.

Οι άνθρωποι τότε ζητούσαν τον Παράδεισο στη Γη, εδώ και τώρα και όχι στους ουρανούς. Όμως για τον Λεόντιο, αφού το βρήκε στο μοναστήρι, ήταν γράμματα αγιασμένα. Υποψιάζομαι πως ήταν το αγαπημένο του ένοχο ανάγνωσμα μέσα στη μοναξιά του και στη σιωπή του Θεού. Έβρισκε τώρα επιτέλους κάποιον να μοιραστεί την κρυφή χαρά, κάτω απ’ το πρόσχημα της σωτηρίας της ψυχής, να διαβάζει ένα ανάγνωσμα σε έναν νέο, που μιλούσε για την περιπέτεια ενός σκλάβου να βρει την Πολιτεία της δικαιοσύνης, της κοινοκτημοσύνης και του ελεύθερου έρωτα. Ένα ανάγνωσμα αμαρτωλό, δηλαδή. Ένα απόκρυφο κείμενο», γράφει ο Βασίλης Μπουντούρης στον πρόλογο.

Ποιος είναι ο Βασίλης Μπουντούρης

Ο Βασίλης Μπουντούρης σπούδασε Νομικά στη Θεσσαλονίκη, σκηνοθεσία στην Αθήνα, από όπου αποφοίτησε με άριστα και πήρε υποτροφία για σπουδές θεάτρου. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει 7 μεγάλου μήκους ταινίες, με πιο γνωστές το Είμαι…., Ο Παράδεισος ανοίγει με αντικλείδι, Μπίζνες στα Βαλκάνια.

Οι ταινίες του τιμήθηκαν με κρατικά βραβεία ποιότητας, βραβείο κοινού (Ο Παράδεισος…), βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου (Αλέξανδρος Λογοθέτης, Μπίζνες στα Βαλκάνια). Βραβεύτηκε απ’ το Cine 7 για την προσφορά του στον κινηματογράφο. Τρεις ταινίες του εκτός απ’ το φεστιβάλ Θεσ/κης προβλήθηκαν σε ξένα φεστιβάλ (Βερολίνο, Σόφια, Κορμπέι, Ρέτζιο Καλάμπρια, κλπ,) Ο Παράδεισος… αγοράστηκε και διανεμήθηκε απ’ την Columbia σε 60 χώρες. Συνεργάστηκε με ξένους ηθοποιούς, Ian Doury, Liz Boorman, κ.α.

Στο θέατρο ξεκίνησε με την Μελίνα και τον Ντασέν, υπήρξε εμπνευστής και συνιδρυτής του Θεάτρου Βόλου και στη συνέχεια σκηνοθέτησε 10 παραστάσεις σε δικά του κείμενα και κείμενα τρίτων. Θεατρικά του έχουν ανεβεί και από άλλους θιάσους. Σταθμός στάθηκε η συνεργασία του με τον Αλέξη Δαμιανό και τον μεγάλο δάσκαλο Χρήστο Βαχλιώτη. Το έργο, Η πρόβα, που έγραψαν μαζί δυστυχώς χάθηκε. Στη λογοτεχνία μπήκε το 1989 με το έργο Η άλλη Μήδεια. Παρουσίασε για πρώτη φορά τον μύθο,  όπως υπήρχε πριν την εκδοχή του Ευριπίδη, όπου τα παιδιά της Μήδειας τα σκοτώνει ο Κρέοντας (οι Κορίνθιοι) και όχι η Μήδεια, που εκπροσωπεί την μητριαρχία.

Το έργο διδασκόταν στο ΑΠΘ (τμήμα συγκριτικής φιλολογίας), στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στην έδρα Νεοελληνικών σπουδών του Οχάιο.  Εκπροσώπησε τη χώρα μας σε διεθνή συνέδρια. Μετέφρασε τη Μήδεια του Ευριπίδη (εκδ. Γκοβόστης) και το No acting please  (Κέδρος).

Άλλα έργα του: Η πόλη του ήλιου (εκδ. Χατζηνικολή), Τα μαύρα ρόδα (εκδ, Δελφίνι), Η αγάπη διδάσκεται (Κέδρος), Η αγάπη διδάσκει (Κέδρος). Έχει τιμηθεί με Α’ το βραβείο λογοτεχνίας Παρνασσός, για τη νουβέλα Δέσποινα ή μια άτυχη νύφη, με το Α’ βραβείο λογοτεχνίας της  UNESCO (Ελλ. τμήμα) για το έργο Κάποτε… (ή, Για δυο δεκάρες,) με το Α’ βραβείο για το διήγημα Φόνη, η Φόνισσα (φιλολογικός σύλ. αποφοίτων Ανατόλια), απ’ τον Θεατρικό οργανισμό Κύπρου για το έργο του Το μαντήλι της Δυσδαιμόνας κ.α. Έχει διδάξει για χρόνια σε σχολές Κιν/φου και Θεάτρου της Αθήνας και απ’ το 1998 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη ιδρύοντας το Studio Εντροπία, το οποίο και έκλεισε το 2006 μετά από μία οικογενειακή τραγωδία.

Στη Θεσσαλονίκη δίδαξε επιπλέον στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο  Αμπελοκήπων  καθώς και το μάθημα Δημιουργικής γραφής. Είναι ενεργό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών, ιδρυτικό μέλος του Σωματείου Σεναριογράφων, και μέλος του σωματείου  Σκηνοθετών Παραγωγών.