ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ

Για δύο περίπου αιώνες, η Μεγάλη Βρετανία θεωρούνταν ως η πρωτεύουσα των αυτοκτονιών. Αναλύσεις, ρεπορτάζ, ψυχολογικές και θρησκευτικές ερμηνείες, προσπαθούσαν να εξηγήσουν γιατί οι Άγγλοι με το παραμικρό τίναζαν τα μυαλά τους στον αέρα. Μέχρι και τουριστικοί οδηγοί αυτοκτονίας είχαν κυκλοφορήσει σ’ όλη την Ευρώπη.

Υπήρχε πραγματικά το «υπόγειον παραπόρτιον» ή είναι ένας λαϊκός μύθος; Ένας μόνο ιστορικός της εποχής την αναφέρει, οι υπόλοιποι όχι. Κι αν υπήρχε, μπήκαν από κει Τούρκοι μέσα στην Βασιλεύουσα και πόσο καθοριστική ήταν η εισχώρηση τους για την άλωση;

Είναι τα ωραιότερα πούρα στον κόσμο. Κάθε προσπάθεια να αντιγραφούν έπεσε στο κενό, καθώς οι κλιματικές συνθήκες του νησιού, δίνουν αξεπέραστο άρωμα στις συγκεκριμένες ποικιλίες καπνών. Ο Κάστρο και η κρατικοποίηση της βιομηχανίας πούρων, ο Τσε, ο Ντάβιντοφ, ο Τσώρτσιλ και το διαφημιστικό κόλπο με τις κουβανές καλλονές που τα τρίβουν στα μπούτια τους για να αναμείξουν σ’ αυτά τον ιδρώτα τους.

Όλοι μαζί οι ακρίτες που για αιώνες φύλαγαν τα σύνορα της βυζαντινής αυτοκρατορίας, συγκεντρώθηκαν από την λαϊκή ποίηση σε ένα πρόσωπο: Στον Βασίλειο Διγενή Ακρίτα. Τα έπη του, οι παραλλαγές του από τόπο σε τόπο, τα κατορθώματα του και οι ερωτικές του περιπέτειες.

Οι αλλόκοτες συνήθειες των Λακεδαιμονίων, για τον γάμο, τον έρωτα, την τεκνοποίηση και την μοιχεία. Ο θρύλος για ανταλλαγές γυναικών ανάμεσα σε πολεμιστές για να γεννιούνται γερά παιδιά. Οι διαφορές τους από τις υπόλοιπες κοινωνίες της αρχαίας Ελλάδας.  

Τα δεκάδες δικαστήρια που υπήρχαν στην αρχαία Ελλάδα, οι αρμοδιότητες τους και οι τόποι που συνεδρίαζαν. Οι πρόγονοι μας ξημεροβραδιάζονταν στα δικαστήρια και αλληλοκατηγορούνταν με το παραμικρό. Αλλόκοτες νομικές συνήθειες, όπως η καταδίκη των όπλων ή των ζώων.

Ιστορίες δουλείας στην μετεπαναστατική Ελλάδα, με το πρώτο ελληνικό σύνταγμα να απαγορεύει την δουλεία, αλλά ο κληρονομημένος από τους Τούρκους θεσμός αυτός να ζει και να βασιλεύει. Το ίδιο και η υπουργική αυθαιρεσία.

Όταν οι Έλληνες καραβοκύρηδες έβγαζαν από το σεντούκι την πειρατική σημαία και κούρσευαν αδιακρίτως κάθε σκαρί που κυκλοφορούσε στο Αιγαίο. Οι διαμαρτυρίες των τριών ναυάρχων των μεγάλων δυνάμεων, που ενώ είχαν στριμώξει τον Ιμπραήμ στο Ναυαρίνο, τα εμπορικά τους κουρσεύονταν από τους δικούς μας.