Ο Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ (Subrahmanyan Chandrasekhar) γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 19 Οκτωβρίου 1910 και πέθανε στις 21 Αυγούστου 1995. Ήταν Ινδός αστροφυσικός, στον οποίο μάλιστα απονεμήθηκε και το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1983 από κοινού με τον Γουίλιαμ Άλφρεντ Φάουλερ. Το Νόμπελ απονεμήθηκε στον Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ (Subrahmanyan Chandrasekhar) για τις “θεωρητικές μελέτες του στις φυσικές διεργασίες που είναι σημαντικές στη δομή και εξέλιξη των αστέρων”.
Σε ηλικία 19 ετών και ενώ βρίσκεται στο πλοίο για το ταξίδι προς το Λονδίνο, μία αναλαμπή της στιγμής θα του γεννήσει την ιδέα η οποία έμελλε να τον βασανίσει για την υπόλοιπη ζωή του. Η δομή των άστρων και η κατάληξή τους θα πρέπει να έχει κάποιους περιορισμούς. Ήταν τόσο ενθουσιασμένος με αυτή την σκέψη, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως πίσω από την πρωταρχική του ιδέα κρυβόταν το μεγάλο μυστικό για τις Μαύρες Τρύπες.
Τα μαθηματικά μοντέλα του για την αστρική εξέλιξη αποτελούν από τα καλύτερα τρέχοντα μοντέλα για τα ύστερα στάδια εξέλιξης των ογκωδών αστέρων και των μαύρων τρυπών. Το όριο Τσαντρασεκάρ πήρε μάλιστα το όνομά του από τον Τσαντρασεκάρ, ενώ το Αστεροσκοπείο Ακτίνων-Χ Τσάντρα της NASA ονομάστηκε προς τιμή του.
To Όριο Τσαντρασεκάρ είναι το ανώτατο όριο της μάζας των σωμάτων που αποτελούνται από ύλη εκφυλισμένων ηλεκτρονίων, μία πυκνή μορφή ύλης που αποτελείται από πυρήνες εντός ενός νέφους ηλεκτρονίων. Το όριο είναι η ανώτατη μη περιστρεφόμενη μάζα η οποία μπορεί να υποστηριχθεί έναντι της βαρυτικής κατάρρευσης που προκαλείται από την πίεση του εκφυλισμού των ηλεκτρονίων. Ο Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ (Subrahmanyan Chandrasekhar) εργάστηκε σε μεγάλο εύρος αστροφυσικών προβλημάτων κατά τη διάρκεια της ζωής του, συνεισφέροντας στη σύγχρονη κατανόηση της αστρικής δομή, των λευκών νάνων, της αστροδυναμικής, της κβαντικής θεωρίας του ανιόντος υδρογόνου, της υδροδυναμικής και υδρομαγνητικής ισορροπίας, την ισορροπία ελλειψοειδών σωμάτων, τη γενική σχετικότητα, τη μαθηματική θεωρία των μαύρων τρυπών και τη θεωρία των συγκρουόμενων βαρυτικών κυμάτων.
Στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, ανέπτυξε το θεωρητικό μοντέλο το οποίο εξηγεί τη δομή των λευκών νάνων αστέρων το οποίο λαμβάνει υπόψιν τη σχετικιστική μεταβολή της μάζας με τις ταχύτητες των ηλεκτρονίων που αποτελούν τη μάζα. Έδειξε ότι η μάζα του λευκού νάνου δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 1,44 ηλιακές μάζες – το όριο Τσαντρασεκάρ.
Ο ίδιος ο Subrahmanyan Chandrasekhar (Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ) αναθεώρησε τα μοντέλα αστροδυναμικής που πρότεινε ο Γιαν Όορτ, συνυπολογίζοντας τα μεταβαλλόμενα βαρυτικά πεδία για αστέρες κοντά στο κέντρο του Γαλαξία. Επεξέτεινε αυτά τα μοντέλα και στα διαστρικά αέρια, δείχνοντας ότι κατανέμονται πολύ ανομοιόμορφα.
Οι σπουδές του Subrahmanyan Chandrasekhar (Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ)
Ο Τσαντρασεκάρ φοίτησε στο Προεδρικό Κολέγιο, στο Μαντράς (πλέον Τσεννάι) και στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Στο μεγαλύτερο τμήμα της ακαδημαϊκής του σταδιοδρομίας εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, όπου εργαζόταν στο Αστεροσκοπείο Γιέρκς και ήταν συντάκτης του Astrophysical Journal από το 1952 μέχρι το 1971. Ανήκε στο διδακτικό προσωπικό του πανεπιστημίου από το 1937 μέχρι τον θάνατό του το 1995, σε ηλικία 84 ετών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν ο μόνος “διάσημος” φυσικός που δεν κατέλαβε την Λουκασιανή Έδρα των Μαθηματικών στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, που πρώτος κατέλαβε το 1663 ο Mαθηματικός και Θεολόγος Ισαάκ Μπάροου, αν και την επιθυμούσε διακαώς.
