Συγκεκριμένα, περίπου δέκα άτομα από τη ”Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά και την Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης” εισέβαλαν στο κτίριο, πέταξαν φυλλάδια, φώναξαν συνθήματα και μετά από λίγο αποχώρησαν. Σχετικό κείμενο δημοσιεύτηκε σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου: «Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, μια από τις βασικές επιδιώξεις των αφεντικών στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, δεν είναι παρά ένα ακόμη κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη. Μέσα στην καπιταλιστική κρίση, ο μόνος δρόμος για τα αφεντικά είναι η υποτίμηση της εργασίας, η εντατικοποίηση έτσι ώστε να αυξηθεί η “παραγωγικότητα” και να έρθει η “ανάπτυξη”. “Παραγωγικότητα” κι “ανάπτυξη”, δύο λέξεις θετικά φορτισμένες από την κυρίαρχη ιδεολογία που κρύβουν από πίσω τους τη μαύρη κι ανασφάλιστη εργασία, την ανεργία, τον εκβιασμό της μισθωτής σκλαβιάς, τη μετατροπή των ανθρώπων σε γρανάζια αναπόδραστα παγιδευμένα στις ροές του κεφαλαίου.
Σωματεία, εργατικές και πολιτικές συλλογικότητες και συντονιστικά δράσης που συστάθηκαν για αυτόν τον σκοπό, μπήκαν από την πρώτη στιγμή στον αγώνα ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Με απεργίες, πορείες κι αποκλεισμούς μαγαζιών τις Κυριακές προσπάθησαν, και πολλές φορές κατάφεραν, να σαμποτάρουν το άνοιγμα των καταστημάτων και να κάνουν σαφές πως καμία από τις κατακτήσεις των εργαζομένων δε θα χαθεί χωρίς μάχη. Αντιδράσεις για την κυριακάτικη εργασία υπήρξαν αρχικά και από τμήματα της κατεστημένης τάξης όπως η Εκκλησία (!), ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο Εμπορικός Σύλλογος. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση είναι λίγο-πολύ γνωστή. Εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν το κίνημα αντίστασης για να ανέλθουν στην εξουσία. Ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή της “πρώτης κυβέρνησης της αριστεράς” οι υποσχέσεις για διασφάλιση της κυριακάτικης αργίας παρέμειναν υποσχέσεις.
Ο Εμπορικός Σύλλογος αντέδρασε, υποτίθεται, έχοντας ως γνώμονα τα συμφέροντα των μικρεμπόρων που εκπροσωπεί, για να τους προστατέψει από την επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου. Μετά από μια σειρά παλινδρομήσεων τα τελευταία χρόνια, κατέληξε, τον Σεπτέμβρη του 2016, να προτείνει και να επιβάλλει το άνοιγμα των καταστημάτων στη Θεσσαλονίκη τις 2 Κυριακές της ΔΕΘ. Με αυτόν τον τρόπο κατέστησε σαφές και στον τελευταίο αφελή πως -παρά τους εσωτερικούς του ανταγωνισμούς- το κεφάλαιο έχει ενιαία στρατηγική κι αυτή είναι η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα.
Δεν ήμασταν από εκείνους που είχαν -ή και έχουν ακόμα- την ψευδαίσθηση ότι είναι δυνατό να παλέψουμε από κοινού μαζί με καθεστωτικά κόμματα και μικροαφεντικά για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Οι μόνοι που έχουν λόγο να μπουν μαζί μας σ’ αυτόν τον αγώνα είναι οι εργαζόμενοι στο εμπόριο (ο κλάδος που σήμερα πλήττεται από το συγκεκριμένο μέτρο) που εκβιάζονται υπό την απειλή της απόλυσης να χαραμίσουν τις Κυριακές τους για να φέρουν περισσότερα κέρδη στα αφεντικά τους. Οι εργαζόμενοι εκείνοι που -έστω κι αν στην πλειοψηφία τους φοβούνται ακόμη να απεργήσουν μοιραζόμαστε μαζί τους τις ίδιες ανάγκες αλλά και τα ίδια βλέμματα αλληλεγγύης κάθε φορά που κάνουμε αποκλεισμούς στα μαγαζιά που δουλεύουν. Είναι αυτούς τους εργαζόμενους που καλούμε να αυτοοργανώσουν τους αγώνες τους και να βαδίσουμε από κοινού με στόχο την αντεπίθεση της τάξης μας. Την αντεπίθεση απέναντι στην Κυριακάτικη εργασία την Κυριακή, στις μειώσεις μισθών και συντάξεων, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην αύξηση του κόστους ζωής, στην ελαστικοποίηση των ωραρίων, στην αλλαγή του ασφαλιστικού, στη συνεχή υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης.
Πηγή: thestival.gr