Κατερίνα Σερέτη

Το ξημέρωμα της 24ης Ιουλίου είναι βαρύ. Η Ελλάδα μυρίζει καμένο και πενθεί για τον χαμό τόσων αθώων. Μέσα σε λίγες ώρες χάθηκαν ζωές, περιουσίες, κόποι μιας ζωής και φάνηκε η γύμνια της χώρας μας. Η γύμνια απέναντι στα στοιχεία της φύσης που νίκησαν κατά κράτος την ανοργανωσιά και την αδιαφορία. Μωρά, παιδιά, γυναίκες και άνδρες χάθηκαν. Για 24 νεκρούς ξέρουμε έως αυτή την στιγμή. Κάποιοι χάθηκαν μέσα στις φλόγες. Κάποιοι έπεσαν στην θάλασσα για να σωθούν από αυτές, κι εκείνη τους κατάπιε.

Ναι, οι Iron Maiden ήταν γαμάτοι! Ναι, ήταν μια από τις συναυλίες της δεκαετίας. Ναι, όταν άκουσα το The Flight Of Icarus ξέχασα τα 4 χιλιόμετρα που περπάτησα για να φτάσω εκεί. Ναι, οι συναυλίες είναι η κατάρα της κοντής, αλλά δεν με ένοιαξε.

Αυτό το βράδυ του Ιουνίου άλλη μια εκλογική αναμέτρηση πέρασε στην ιστορία. Η Τουρκία και την Δευτέρα το πρωί θα έχει Πρόεδρο τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και θα συνεχίζει να περνάει μαύρες μέρες. Από τις πιο μαύρες της ιστορίας της.

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε νομίζαμε ότι θ' ασχοληθούμε με τον πριγκιπικό γάμο, άντε και με τον τελικό της ευρωλίγκας και έξω απ' την πόρτα. Και ξαφνικά τα social media γέμισαν με οργισμένες αναρτήσεις για τον ξυλοδαρμό του Γιάννη Μπουτάρη. Παρότι δεν ήταν ο πρώτος, ούτε και θα είναι ο τελευταίος δυστυχώς, γιατί τραμπούκοι πάντα θα υπάρχουν, η οργή ξεχείλιζε από facebook και twitter.

Δυο νεογέννητα, δυο βρέφη είδαν το φως της ζωής και λίγο αργότερα συνάντησαν τον θάνατο. Δυο παιδιά, δυο νεαρά κορίτσια δεν δίστασαν να "ξεφορτωθούν" το ανεπιθύμητο βάρος που τους έφερε στην ζωή τους μια στιγμή πάθους.

Δυο γεγονότα που έγιναν την Τετάρτη κατέδειξαν ξεκάθαρα την διαφορά μεταξύ πατρίδας και κράτους. Το ένα είναι η εικόνα ενος συνδικαλιστή ο οποίος διεκδικώντας το δίκιο του, στην ουσία πατάει επι πτωμάτων. Το άλλο, η εικόνα ενος επιστήμονα με πολλές περγαμηνές να την "κάνει" με ελαφρά πηδηματάκια όταν διαπιστώνει ότι θα γίνει μαριονέτα στα χέρια κρατικοδίαιτων αξιωματούχων.

Κατώτεροι των προσδοκιών των σινεφίλ όλου του πλανήτη φάνηκαν φέτος οι διοργανωτές των βραβείων Οσκαρ. Η Μέκκα του παγκόσμιου κινηματογράφου είτε έχασε την έμπνευσή της, είτε γέρασε όσο και τα Όσκαρ που φέτος έγιναν 90 ετών.

Αν κάποιος ήθελε να ενημερωθεί για το μεγάλο θέμα της Κυριακής (21/01/2018), το συλλαλητήριο για την Μακεδονία, δεν είχε πολλές επιλογές.