Χθες ήταν μία ενδιαφέρουσα ημέρα για τις αγορές. Για πρώτη φορά, όπως παρατήρησαν ορισμένοι – πολύ λίγοι – αναλυτές στα διεθνή οικονομικά ΜΜΕ, έγινε μια προσπάθεια να μπει φρένο στην ταυτόχρονη ανοδική κίνηση του χρυσού και του αργύρου (ασήμι).
Αυτό συνέβη χρονικά όχι μόνο την ίδια ημέρα, αλλά και την ίδια ακριβώς ώρα, γεγονός που υποδεικνύει ότι υπήρξε κάποιου είδους συντονισμός στην προσπάθεια.
Αν μπει κανείς σε κάποια από τις διεθνείς οικονομικές σελίδες εύκολα μπορεί να το διαπιστώσει αυτό βλέποντας και συγκρίνοντας τα σχετικά διαγράμματα από την εξέλιξη των τιμών των δύο πολύτιμων μετάλλων. Στο δια ταύτα όμως αυτού του συμβάντος η προσπάθεια, από όπου και αν έγινε, απέτυχε παταγωδώς… Ο χρυσός και ο άργυρος ξαναπήραν αμέσως την ανηφόρα και ξεπέρασαν τα προηγούμενα υψηλά τους συνεχίζοντας την ανοδική τους πορεία.
Και το ερώτημα βέβαια είναι αφ’ ενός τι ακριβώς συνέβη και αφ’ εταίρου «γιατί συνέβη».
Έτσι όπως έχουν τα πράγματα κανείς στις διεθνείς αγορές δεν φαίνεται να έχει στην διάθεσή του τόση «ποσότητα» χρυσού και ασημιού ταυτόχρονα, ώστε να μπορεί να επιχειρήσει μία τέτοιας κλίμακας διεθνή χειραγώγηση.
Ούτε καν η Fed με τα σημερινά μειωμένα (8000 τόνους χρυσού σήμερα από 10000 τόνους το 1971) αποθέματά της δεν θα μπορούσε να το επιχειρήσει ακόμα και αν το ήθελε – που δεν το επιθυμεί σε καμία περίπτωση – καθώς δεν είναι «αφεντικό» και στην αγορά αργύρου.
Στις αγορές futures, όπως παρατηρούν κάποιοι αναλυτές, όπου η «παραγωγή» συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης συνεχίζεται με ρυθμούς και «ποσότητες» που δεν έχουν πλέον καμία σχέση με το αντικείμενο (χρυσό ή άργυρο) πάνω στο οποίο διαπραγματεύονται τα δικαιώματά τους, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί τέτοιας κλίμακας συντονισμένη χειραγώγηση αγορών/πωλήσεων.
Ποιος λοιπόν μπήκε στην αγορά και επιχείρησε αυτό το αποτυχημένο «τεστ αντοχής» για το χρυσό και τον άργυρο;
Υπήρξαν κάποιες αναφορές – χωρίς καμία απόδειξη – ότι ο μοναδικός φορέας διεθνώς που θα μπορούσε να συντονίσει μια τέτοιας κλίμακας παρέμβαση είναι μόνο η Κεντρική Τράπεζα των Κεντρικών Τραπεζών δηλαδή η BIS η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, στην οποία «υπόκεινται» θεσμικά αλλά όχι λειτουργικά οι Κεντρικές Τράπεζες.
Και αυτό το επιχείρημα είναι εξαιρετικά αδύναμο καθώς δεν ζούμε πλέον στον πλανήτη όπου η κυριαρχία του δολαρίου στο διεθνές χρηματοπιστωτικό και νομισματικό σύστημα είναι καθολική… Στην BIS δεν θα συμφωνούσαν όλοι για να γίνει κάτι τέτοιο καθώς τα συμφέροντα των διαφορετικών νομισματικών περιοχών στον πλανήτη δεν ταυτίζονται πλέον.
Κατά συνέπεια όσο η «πηγή» αυτού που συνέβη χθες δεν μπορεί να προσδιορισθεί ή τουλάχιστον δεν είναι εύκολο να την υποθέσει κανείς, η «αιτία» παραμένει άγνωστη. Και δεν μπορεί να κατανοηθεί γενικά με την απόδοσή της στην αόρατη βούληση των αγορών.
Και αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό, αν σκεφτεί κανείς ότι συνδυάζεται αυτή την χρονική περίοδο με αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις για επικείμενη κρίση στις χρηματιστηριακές αγορές με σημείο αναφοράς την περιοχή της Τεχνητής Νοημοσύνης αλλά και τις αυξανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις.
Ακραίο σημείο αυτής της κατάστασης είναι η επίσης χθεσινή «ξεκάρφωτη» σύνδεση ενός επικείμενου κραχ με την αυξανόμενη ένταση μεταξύ ΗΠΑ – Κίνας, όπου ο ΥΠΟΙΚ των ΗΠΑ Σκοτ Μπέσεντ, δήλωσε χωρίς να ερωτηθεί ότι «ένα πιθανό κραχ (!) στις αγορές δεν θα μας κάνει να υποχωρήσουμε από την λήψη ισχυρών μέτρων κατά της Κίνας».
Τι να προσέξει κανείς σ’ αυτή την φράση, την «φροντίδα» του ΥΠΟΙΚ των ΗΠΑ να προειδοποιήσει για επικείμενο κράχ ή την αύξηση της έντασης με την Κίνα; Μπορεί να φανταστεί κανείς που την εξέλιξη των τιμών μέσα σε τέτοιες συνθήκες του χρυσού και του αργύρου;
Ίσως η απάντηση στην υπόθεση αυτή μας «προειδοποιεί» για το γιατί χθες συνέβη αυτό που επισημάναμε στο σημερινό σημείωμα των Οικονοκλαστικών, με τον χρυσό και τον άργυρο. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν «εξηγεί» το γιατί και κυρίως το πως, για να μπορούμε να καταλάβουμε το «τι έρχεται», ενώ εμείς συνεχίζουμε κανονικά την ζωή μας παρακολουθώντας εντυπωσιασμένοι στην τηλεόραση και τα social media τα όσα – κατά τα άλλα – συμβαίνουν στον πλανήτη…
