Είναι σε όλους γνωστό ότι η Κομισιόν στην δεύτερη θητεία της κας Φον Ντερ Λάιεν επιχειρεί μία διακριτική… στροφή ελάφρυνσης των αυστηρών διαδικασιών που αφορούν στην πράσινη μετάβαση για την Ευρώπη.
Η ίδια είχε κατηγορηθεί στην πρώτη θητεία της ότι οδηγεί στην καταστροφή την ευρωπαϊκή βιομηχανία με τις υψηλές απαιτήσεις απόσυρσης από τα ορυκτά καύσιμα και την ταχύτερη δυνατή μείωση των εκπομπών CO2. Όλα αυτά βέβαια πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τον αποκλεισμό του ρωσικού φυσικού αερίου από την ΕΕ.
Στην συνέχεια για να κερδίσει την απαραίτητη πλειοψηφία υποστήριξης της επανεκλογής της υποχρεώθηκε να δεσμευθεί ότι θα κάνει κάποια βήματα πίσω. Και πράγματι εισηγήθηκε την περιβόητη νέα πολιτική υπό τον τίτλο Omnibus, σύμφωνα με την οποία η Κομισιόν ζητάει να επιβάλλονται οι κανόνες για την υποβολή εκθέσεων βιωσιμότητας αλλά πλέον «μόνο» για εταιρείες με περισσότερους από 1000 υπαλλήλους. Μαζί με αυτό και άλλες ελαφρύνσεις που απαλλάσσουν πολύ μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων από Εκθέσεις που συνδυάζουν την βιωσιμότητά τους με την πρόοδο στις διαδικασίες πράσινης μετάβασης.
Και κάπου εκεί έσκασε η… βόμβα.
Η ΕΚΤ με δική της τοποθέτηση αποδίδει ευθύνες στην Κομισιόν γιατί η Omnibus «περιορίζει την πρόσβαση των ενδιαφερόμενων μερών σε σημαντικές πληροφορίες», με πιθανά «ανεπιθύμητα αποτελέσματα» όσο αφορά την βιωσιμότητα των επιχειρήσεων στην προοπτική της κλιματικής αλλαγής. Για την ΕΚΤ η «επαρκώς βαθμονομημένη υποβολή εκθέσεων βιωσιμότητας» που ήταν θεσμοθετημένη στο πλαίσιο της εξασφάλισης των προϋποθέσεων για την πράσινη μετάβαση εξακολουθεί να είναι όρος για την επιχειρηματική δραστηριότητα στην ΕΕ.
Το βήμα πίσω από την Κομισιόν, που φαίνεται να πείραξε ιδιαίτερα την ΕΚΤ, αφορά σε με μία ιδιαίτερη ερμηνεία των όρων που χρησιμοποιεί η Omnibus για να συμπεριλάβει και τις τράπεζες (στους νέους κανόνες), για τις οποίες οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι ουσιώδης όρος εποπτείας από την ΕΚΤ, αλλά η Κομισιόν τώρα τους αποσύρει… διακριτικά.
Τα Οικονοκλαστικά δεν έχουν προς το παρόν ενημέρωση για το «μέχρι που» μπορεί να φτάσει η διάσταση απόψεων μεταξύ Κομισιόν και ΕΚΤ στην τρέχουσα συγκυρία.
Είναι πιθανόν να ερωτηθεί σχετικά αύριο η κα Λαγκάρντ, στην διάρκεια την συνέντευξης τύπου που – όπως είναι περισσότερο από βέβαιο – θα ανακοινωθεί η εκ νέου μείωση των επιτοκίων στο Ευρώ.
Σε περίπτωση όμως που η διάσταση απόψεων μεταξύ Κομισιόν και ΕΚΤ, δεν θα έχει βρεθεί τρόπος να παρακαμφθεί, θα τεθεί θέμα από τις τράπεζες για τα τεστ που έχουν υποχρεωθεί να κάνουν – με όχι ευκαταφρόνητο κόστος κεφαλαίων – για την προσαρμογή τους στην πράσινη μετάβαση.
Στο μεταξύ στην ΕΚΤ οι εκτιμήσεις για το πως η κλιματική αλλαγή επηρεάζει την σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος έχει εν κατακλείδι οδηγήσει σε μεγαλύτερες «προβλέψεις». Και αυτό είναι μια επαρκής αιτία για να… ξεσηκωθούν οι τράπεζες προκειμένου να απαλλαγούν από αυτή την πίεση, ιδιαίτερα αν έχουν και τις πλάτες της Κομισιόν.
Αλλά κάτι τέτοιο βέβαια θέτει το ερώτημα «ποιος μας κυβερνάει τελικά» στην ΕΕ. Και αυτό προφανώς έχει πολλές απαντήσεις.
Ο «καυγάς» Κομισιόν – ΕΚΤ επειδή κοστίζει σημαντικά κεφάλαια τόσο σε επιχειρήσεις όσο και στις τράπεζες, δεν αναμένεται να λήξει έτσι εύκολα και σε κάθε περίπτωση, κάπου θα αφήσει «ζημιές»…
