Από τις γραμμές αυτές πολλές φορές έχει επισημανθεί ο κίνδυνος του λεγόμενου «νομισματικού πληθωρισμού» που συνδέεται κυρίως με τα ισχυρά νομίσματα με επικεφαλής το δολάριο. Ο χρυσός μέχρι πριν λίγες ημέρες ήταν το αδιάψευστο εργαλείο μέτρησης αυτού του κινδύνου, έχοντας αυξηθεί η δολαριακή τιμολόγησή του κατά 60% (!) μέσα στο 2025. Τίποτα δεν φαινόταν να διακόπτει αυτή την ανοδική πορεία, με την χρυσή λίρα Αγγλίας να πουλιέται από την ΤτΕ ακόμα και 990 ευρώ η μία… Και ξαφνικά, μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, το πολύτιμο μέταλλο έχασε σχεδόν 9% της αξίας του, υποχωρώντας από τα 4.359 δολάρια στα 3.983 δολάρια ανά ουγκιά.
Άλλαξε κάτι τόσο ουσιαστικό που διαψεύδει την προηγούμενη ανοδική τάση; Αυτό είναι το πρώτο ερωτηματικό και το δεύτερο είναι «πόσο χαμηλά» μπορεί να φτάσει αφ’ ενός και τι σημαίνει για το δολάριο και το ευρώ αυτή η αντιστροφή.
Το ενδιαφέρον είναι ότι παρά τις σημαντικές επενδυτικές μετακινήσεις κεφαλαίων που διαμόρφωσαν την ισχυρή τάση διολίσθησης της τιμής του χρυσού, η πλειονότητα των αναλυτών συμφωνεί ότι πίσω από τη διόρθωση αυτή δεν φαίνεται να αλλάζει η μεγάλη εικόνα. Η βασική ανοδική τάση του χρυσού, τροφοδοτούμενη από τη νομισματική χαλάρωση και τη γεωπολιτική αβεβαιότητα, παραμένει ζωντανή, όσο και αν οι ενδιάμεσες εξελίξεις, όπως π.χ. οι εν δυνάμη πιθανές συμφωνίες του Τραμπ με το Χι, ή το ενδεχόμενο εξελίξεων στην Ουκρανία θα μπορούσαν να αφαιρέσουν ένταση από τις γεωπολιτικές συγκρούσεις. Μέσα σε όλα αυτά, ακόμα και φημολογία για σιωπηρή ρευστοποίηση των αποθεμάτων χρυσού της Αργεντινής (61 τόνοι χρυσού) σαν εγγύηση για το δάνειο στήριξης από τις ΗΠΑ πρόσθεσαν το … πετραδάκι τους σ’ αυτές τις κινήσεις.
Οι περισσότεροι αναλυτές στα διεθνή οικονομικά ΜΜΕ φαίνεται να συμφωνούν ότι το τρέχον «selloff» έχει περισσότερο τεχνικό και κερδοσκοπικό χαρακτήρα.
Μετά την παρατεταμένη άνοδο που οδήγησε τον χρυσό σε νέα ιστορικά υψηλά, ένα κύμα ρευστοποιήσεων ήταν αναμενόμενο, με την πρώτη ευκαιρία που κάποια γεγονότα στο γεωπολιτικό σκηνικό θα μπορούσαν να αποτελέσουν την αφορμή για κατοχύρωση κερδών, κλείσιμο ανοικτών θέσεων, κ.λ.π..
Όμως τα θεμελιώδη μεγέθη που στήριξαν την άνοδο διαρκείας ειδικά μέσα στο 2025 δεν έχουν μεταβληθεί.
Η Federal Reserve ετοιμάζεται να προχωρήσει (σήμερα) σε νέα μείωση επιτοκίων, εντείνοντας το κλίμα νομισματικής χαλάρωσης. Ακόμα περισσότερο η διαφαινόμενη ολοκλήρωση των πράξεων QT από την Fed (μείωση του ισολογισμού της) φαίνεται να επαναφέρει στο πεδίο τους λόγους της διολίσθησης στην σχέση δολαρίου χρυσού. Και κάθε φορά που το κόστος χρήματος μειώνεται, ο χρυσός γίνεται συγκριτικά πιο ελκυστικός.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον οι ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του αμερικανικού δημοσιονομικού μοντέλου, με το δημόσιο χρέος να αγγίζει νέα ρεκόρ, την κυβέρνηση «κλειστή», να μη μπορεί να πληρώσει και να απολύει τους δημόσιους υπαλλήλους, επαναφέρουν στο προσκήνιο τον ρόλο του χρυσού ως αντιστάθμισμα απέναντι στον νομισματικό πληθωρισμό και τον κίνδυνο περαιτέρω αποδυνάμωσης του δολαρίου. Η κυρίαρχη άποψη πλέον μεταξύ των αναλυτών της αγοράς πολύτιμων μετάλλων, είναι ότι η «υπερ-έκθεση» των επενδυτών στο δολάριο και η «υπο-έκθεση» στον χρυσό παραμένουν χαρακτηριστικά του σημερινού «παγκόσμιου» χαρτοφυλακίου. Και αυτό προφανώς αφήνει περιθώρια για νέα ανοδικά… «κύματα».
Όσο για τον παράγοντα αβεβαιότητας στην διεθνή γεωπολιτική αρένα, παρά τις βραχυπρόθεσμες δυνατότητες εκτόνωσης σε διάφορα μέτωπα όχι μόνο δεν υποχωρεί, αλλά αντίθετα ενισχύεται.
Από τις γεωπολιτικές εντάσεις στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Ευρώπη, μέχρι την επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας και τις κλιμακούμενες εμπορικές αντιπαραθέσεις, οι επενδυτές αναζητούν «ανεξάρτητα» περιουσιακά στοιχεία, μη συνδεδεμένα με το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Τώρα μάλιστα που έχει αρχίσει να ξαναφουντώνουν – ειδικά στις ΗΠΑ – οι ανησυχίες για το ιδιωτικό χρέος πέραν του κρατικού, ο «χρυσός» εξακολουθεί να εμφανίζεται σαν ένα στοιχείο απάντησης στην αβεβαιότητα.
Επιπλέον από καθαρά «επενδυτική» οπτική η πρόσφατη πτώση τιμών του χρυσού – που μάλλον θα πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις – από μεγάλη μερίδα της αγοράς αντιμετωπίζεται περισσότερο σαν μια αναγκαία και αναμενόμενη «ανάσα» παρά αλλαγή κατεύθυνσης.
Με άλλα λόγια η ανοδική πορεία του χρυσού, που τα τελευταία χρόνια στηρίχθηκε από τη διάβρωση της εμπιστοσύνης στους θεσμούς και τον νομισματικό πληθωρισμό των μεγάλων οικονομιών, δεν έχει χάσει τη δυναμική της.
Αν κάτι δείχνει η «ιστορία» της εξέλιξης τιμών στα πολύτιμα μέταλλα, είναι ότι κάθε «διόρθωση» στο πλαίσιο μιας παρατεταμένης ανοδικής τάσης, συνήθως αποτελεί απλώς μια «στάση» πριν την επόμενη… εκτόξευση. Και αν πράγματι «η αγορά έχει αλλάξει πίστα», όπως σημειώνουν κορυφαίοι αναλυτές στον χώρο αυτό, τότε το ταξίδι προς τα 5.000 δολάρια η ουγκιά δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά η φυσική συνέχεια μιας εποχής όπου ο χρυσός ξαναβρίσκει τον ρόλο του ως ασφαλές, διαχρονικό καταφύγιο, απέναντι στις επιφυλάξεις για την νομισματική αστάθεια και πιο συγκεκριμένα τον πληθωρισμό.
