Μπορεί το επάγγελμα του παλιατζή να κρατάει ακόμα και τώρα όμως κάποιοι νέοι στη Θεσσαλονίκη αποφάσισαν να βαδίσουν τον δρόμο της ψηφιακής εποχής.
Η φωνή του παλιατζή, στεντόρεια και γνώριμη, αντηχούσε κάποτε στις γειτονιές των πόλεων -σήμερα, κυρίως σε κωμοπόλεις και χωριά ανά τη χώρα. Από το μεγάφωνο του αγροτικού αυτοκινήτου, ο παλιατζής ανήγγελλε την παρουσία του, προκαλώντας μικρή αναστάτωση στα στενά. Ήταν μια φιγούρα-σύμβολο για όσους έζησαν άλλες εποχές, κι όμως, η ανάγκη για «άδειασμα» των σπιτιών από τα περιττά δεν χάθηκε ποτέ. Σήμερα, όμως, τα ραντεβού κλείνονται (και) διαδικτυακά, ενώ τίποτα δεν πάει χαμένο.
Στη Θεσσαλονίκη, δύο νεότεροι επαγγελματίες, ο Βλαδίμηρος Τιρκώβ και ο Διαμαντής Χειμωνίδης, αποφάσισαν να επαναφέρουν τη λογική του παλιατζή, προσαρμοσμένη όμως στη σημερινή πραγματικότητα.
Χωρίς μεγάφωνα αλλά με τη βοήθεια του διαδικτύου, οργανώνουν απομακρύνσεις αντικειμένων από σπίτια, αποθήκες και επαγγελματικούς χώρους, δίνοντας έμφαση στην επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση.
Η ιδέα, όπως λένε, γεννήθηκε τυχαία, όταν ένας φίλος τους χρειάστηκε βοήθεια για να αδειάσει ένα σπίτι γεμάτο παλιά αντικείμενα. «Είδαμε πως δεν ήταν ο μόνος που είχε τέτοια ανάγκη», σημειώνουν, εξηγώντας πως ξεκίνησαν με ένα μικρό φορτηγό και πλέον διαθέτουν περισσότερα οχήματα και μόνιμο πρόγραμμα εργασιών.
Η δουλειά, όπως παραδέχονται, δεν είναι εύκολη. «Πρόκειται για βαριές εργασίες, συχνά σε δύσκολες συνθήκες», αναφέρουν, περιγράφοντας περιπτώσεις όπου χρειάστηκαν μέρες για να αδειάσουν έναν χώρο. Τα αντικείμενα που συλλέγουν ποικίλλουν: μέταλλα, ηλεκτρικές συσκευές, έπιπλα, καλώδια, χαρτί και πλαστικά.
Αφού συγκεντρωθούν, τα αντικείμενα μεταφέρονται σε αδειοδοτημένους χώρους ανακύκλωσης. «Όσο περισσότερο ανακυκλώνουμε, τόσο περισσότερο προστατεύουμε τους πόρους μας», τονίζουν οι δύο επαγγελματίες. Ξύλινες παλέτες, για παράδειγμα, δεν καταλήγουν στη χωματερή αλλά μετατρέπονται σε πέλετ, δείχνοντας πως ακόμη και τα πιο φαινομενικά άχρηστα υλικά μπορούν να αποκτήσουν νέα χρήση.
Παράλληλα, μέσω κοινωνικών δικτύων, οι δύο συνεργάτες μοιράζονται στιγμιότυπα από την καθημερινότητά τους και απαντούν σε ερωτήσεις για την ανακύκλωση, προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσουν το κοινό. «Υπάρχουν ακόμη περιπτώσεις ασυνειδησίας», σημειώνουν, αναφερόμενοι σε περιστατικά όπου μπάζα απορρίπτονται αυθαίρετα σε αγροτικές εκτάσεις ή κοινόχρηστους χώρους.
Η σύγχρονη εκδοχή του παλιατζή ίσως δεν έχει πια μεγάφωνο, αλλά διατηρεί κάτι από το παλιό πνεύμα: την επιμονή να μην μένει τίποτα άχρηστο, τίποτα χαμένο.
