Τα δημοτικά τραγούδια είναι η προφορική ποίηση του ελληνικού λαού της υπαίθρου, είναι η έκφραση των αγροτικών και ποιμενικών πληθυσμών που συνεχίζουν μία παράδοση χιλίων και πάνω χρόνων.
Η καλλιέργεια του δημοτικού τραγουδιού μέσα στο χρόνο, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας συγκροτημένης λαϊκής ποίησης της οποίας τα κύρια χαρακτηριστικά είναι η εκφραστική αμεσότητα, η συγκρατημένη λυρικότητα και η οργανική της σύνδεση με τη φύση. Στη σύγκριση των δημοτικών τραγουδιών με τα αρχαία λαϊκά άσματα βρίσκουμε τα δείγματα μιας αδιάσπαστης πολιτισμικής συνέχειας. Κάτι τέτοιο είναι φυσικό αφού η μεγάλη πλειοψηφία του αγροτικού πληθυσμού της ελληνικής χερσονήσου ζούσε μέσα στους αιώνες αποκλεισμένη από κάθε οργανωμένη παιδεία, αποκομμένη από κάθε πολιτισμική εξέλιξη που συντελούνταν στα μεγάλα αστικά κέντρα.